Nie tylko dinozaury 2018

[Utahraptor]

Wspaniale! Kolejny fragment zespolu z Krasiejowa opisany. Badaczy aetozaurow na pewno ucieszy taki szczegolowy opis.

Hiolity to tajemnicza grupa paleozoicznych bezkregowców, których cialo otaczaly dwie muszle - jedna w ksztalcie stozka, druga plaska i okragla, zamykajaca ta pierwsza. Sa jedna z pierwszych grup "oskorupionych" zwierzat, ktora pojawia sie w kambrze. Od dziesiecioleci trwa dyskusja jak sa spokrewnione z dzisiejszymi zwierzetami. W zeszlym roku odkryto aparat filtracyjny hiolitów, który sugeruje przynaleznosc do Lophotrochozoa, a wiec grupy obejmujacej m. in. mieczaki, pierscienice, wsteznice i ramienionogi (brachiopody). Ostatnio ukazal sie artykul opisujacy hiolity z nózka, taka jaka maja brachiopody. Jesli autorzy maja racje, to hiolity sa wczesnymi brachiopodami. Jest to ogromny przelom.

Moysiuk, J., Smith, M. R., & Caron, J. B. (2017). Hyoliths are Palaeozoic lophophorates. Nature, 541(7637), 394.
https://www.nature.com/articles/nature20804
Sun, H., Smith, M. R., Zeng, H., Zhao, F., Li, G., & Zhu, M. (2018). Hyoliths with pedicles illuminate the origin of the brachiopod body plan. Proc. R. Soc. B, 285(1887), 20181780.
http://rspb.royalsocietypublishing.org/ ... 7/20181780

[Nyctosaurus]

Też wkleję kilka, niektóre z opóźnieniem, ale chyba się tu nie pojawiły, a zostały opublikowane przez "polskie zespoły" (część dotyczy dobrze znanego wszystkim Krasiejowa), więc może kogoś zainteresują.

Metopozaury z Krasiejowa:
Gruntmejer K., Konietzko-Meier D., Bodzioch A., Fortuny J. 2018. Morphology and preliminary biomechanical interpretation of mandibular sutures in Metoposaurus krasiejowensis (Temnospondyli, Stereospondyli) from the Upper Triassic of Poland. Journal of Iberian Geology, DOI: 10.1007/s41513-018-0072-4.
Antczak M, Bodzioch A. (2018) Ornamentation of dermal bones of Metoposaurus krasiejowensis and its ecological implications. PeerJ 6:e5267 https://doi.org/10.7717/peerj.5267

Ryby z Krasiejowa:
Antczak, M., Bodzioch, A. 2018. Diversity of fish scales in Late Triassi deposits of Krasiejów. Paleontological Research, 99: 91–100. https://doi.org/10.2517/2017PR012

Koralowce walczące o miejsce i nie tylko:
Król J.J., Kołodziej B., Bucur I. I. 2018. Coral reefs near the Eocene–Oligocene boundary in the northern Transylvanian Basin, Romania: Composition and paleoenvironmental interpretation. Geological Journal, 53(2): 565-579. https://doi.org/10.1002/gj.2913
Król J.J., Jakubowicz M., Zapalski M. K., Berkowski B. 2018. Massive tabulates in competition for space: A case study from Aferdou el Mrakib (Middle Devonian, Anti-Atlas, Morocco). Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 497: 105-116. https://doi.org/10.1016/j.palaeo.2018.02.009

[Utahraptor]

Vullo i niezyjacy juz Rage opublikowali ciekawy artykul opisujacy nowy gatunek jaszczurki z Maroka. Nie byloby w tym nic dziwnego, gdyby nie duze podobienstwo do innej jaszczurki z Ameryki Polnocnej. Jak sie tam znalazla? Obie naleza do borioteiioidow, wymarlej grupy jaszczurek o mocnych czaszkach, ktore do tej pory byly znane tylko z polnocnych kontynentow. Pytanie, gdzie ta grupa powstala, bo Bicuspidon hogreli z Maroka jest jednym z najstarszych przedstawicieli tej grupy.

Vullo R., Rage J.-C. (2018). The first Gondwanan borioteiioid lizard and the mid-Cretaceous dispersal event between North America and Africa. The Science of Nature. 105 (11–12): Article 61. doi:10.1007/s00114-018-1588-3
https://link.springer.com/article/10.10 ... 018-1588-3

[Suchomim]

Birmański bursztyn po raz kolejny. Tym razem zachowane w nim ślimaki.
Lida Xing, Andrew J. Ross, Jeffrey D. Stilwell, Jun Fang, Ryan C. McKellar "Juvenile snail with preserved soft tissue in mid-Cretaceous amber from Myanmar suggests a cyclophoroidean (Gastropoda) ancestry"
https://www.sciencedirect.com/science/a ... 7118300326

[nazuul]

Ślimak fajny, ale darmowy nr Cretaceous Research to chyba rzadkość

[kryty_niekrytyczny]

jesiotr z Dinosaur Provincial Park (Kanada, Alberta)
https://doi.org/10.1080/02724634.2018.1488137

[Utahraptor]

Czy pluca moga zachowac sie w zapisie kopalnym? Zdaniem Xiaoli Wang i wspolpracownikow tak:

Wang, X., O’Connor, J.K., Maina, J.N., Pan, Y., Wang, M., Wang, Y., Zheng, X., Zhou, Z. (2018). Archaeorhynchus preserving significant soft tissue including probable fossilized lungs. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, w druku.
http://www.pnas.org/content/early/2018/10/16/1805803115

[Dino]

Nowa publikacja z Mateuszem na pokładzie, odnośnie megachirelli:

Tiago R. Simões, Michael W. Caldwell, Mateusz Tałanda, Massimo Bernardi, Alessandro Palci, Oksana Vernygora, Federico Bernardini, Lucia Mancini & Randall L. Nydam (2018)
X-ray computed microtomography of Megachirella wachtleri.
Scientific Data 5, Article number: 180244
DOI: https://doi.org/10.1038/sdata.2018.244
https://www.nature.com/articles/sdata2018244

[Ag.Ent]

O ziarnach cyrkonu z późnotriasowego stanowiska w Lisowicach była już mowa jakiś czas temu na forum - teraz ukazała się recenzowana publikacja na ten temat. Najmłodsze ze zbadanych ziaren cyrkonu miało ok. 211 mln lat (zakres: 208-214) - samo stanowisko nie może być od niego starsze. Oznacza to, że - w zależności od tego, gdzie postawimy granicę między norykiem a retykiem - lisowickie stanowisko powstało nie wcześniej niż w środkowym noryku (nie wyklucza to jednak wieku późnonoryckiego ani retyckiego).

Kowal-Linka M., Krzemińska E., Czupyt Z. 2019. The youngest detrital zircons from the Upper Triassic Lipie Śląskie (Lisowice) continental deposits (Poland): Implications for the maximum depositional age of the Lisowice bone-bearing horizon. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 514: 487-501. https://doi.org/10.1016/j.palaeo.2018.11.012

I jeszcze jedna praca o polskim triasie:

Jewuła K., Matysik M., Paszkowski M., Szulc J. 2019. The late Triassic development of playa, gilgai floodplain, and fluvial environments from Upper Silesia, southern Poland. Sedimentary Geology 379: 25-45. https://doi.org/10.1016/j.sedgeo.2018.11.005

I kolejna praca potwierdzająca, że duże łuski na ptasim skoku są z punktu widzenia biologii rozwoju o wiele bardziej podobne do piór niż do łusek współczesnych gadów (w tym wypadku aligatora), co wspiera hipotezę o ich pochodzeniu od piór.

Wu P., Lai Y.-C., Widelitz R., Chuong C.-M. 2018. Comprehensive molecular and cellular studies suggest avian scutate scales are secondarily derived from feathers, and more distant from reptilian scales. Scientific Reports 8: 16766. https://doi.org/10.1038/s41598-018-35176-y

EDIT

Znowu coś (poniekąd) z naszego podwórka - ważna praca naukowców z Instytutu Paleobiologii PAN o wczesnej ewolucji żółwiowego pancerza:

Szczygielski T., Sulej T. 2018. The early composition and evolution of the turtle shell (Reptilia, Testudinata). Palaeontology. https://doi.org/10.1111/pala.12403

[szerman]

Zbliża się Nowy Rok, skoro już pdf-y wskakują z kolejnym rocznikiem... ;)

[Ag.Ent]

Tak to już jest, że po Wszystkich Świętych zaczynają się już reklamy ze Świętym Mikołajem i artykuły datowane na rok następny

Póki co jednak, formalnie wciąż jeszcze mamy rok 2018. Mamy też nowy artykuł opisujący występowanie dwóch "dinozaurzych" kości (przedczołowej i zaoczodołowej) u zarodków różnych gatunków ptaków. W trakcie rozwoju zlewają się one z innymi kośćmi (odpowiednio, nosową i czołową) i u dorosłych osobników nie ma po nich śladu.

Smith-Paredes D., Núñez-León D., Soto-Acuña S., O'Connor J., Botelho J.F., Vargas A.O. 2018. Dinosaur ossification centres in embryonic birds uncover developmental evolution of the skull. Nature Ecology & Evolution. https://doi.org/10.1038/s41559-018-0713-1

[Dino]

dobre informacje z Rio

[Utahraptor]

Lisowicia bojani nowy, najwiekszy znany dicynodont na swiecie, ktory dowodzi, ze dicynodonty rowniez podciagnely nogi pod tulow, tak jak dinozaury i ssaki:
Tomasz Sulej i Grzegorz Niedźwiedzki. 2018. An elephant-sized Late Triassic synapsid with erect limbs. Science.
http://science.sciencemag.org/content/e ... ce.aal4853

[Dino]

Nareszcie! Jutro w Muzeum Ewolucji w Warszawie konferencja prasowa

[Ag.Ent]

Nareszcie!

Tak! Muszę przyznać, że bydlę jest jeszcze większe niż mi się wydawało. Zwłaszcza spojrzenie na rekonstrukcję i porównanie wielkości z człowiekiem robi wrażenie.

PS Chociaż stopień szoku, jaki można dostrzec w internetowych reakcjach, trochę mnie zaskakuje - przecież sam takson znany jest od ponad dziesięciu lat (ależ ten czas leci...), było o nim już kilka publikacji, a od samego początku wiadomo, że jest największy.

[Dino]

Również zaskakuje mnie reakcja. Ale bardzo pozytywnie! Może my już jesteśmy przyzwyczajeni do naszego dicynodonta, część z nas wykopywała jego kości w Lisowicach, inni po prostu o nim słyszeli z pośrednich artykułów.

Poza samym dicynodontem, w artykule pojawia się też informacja na temat jednak braku popozaurydów w stanowisku (we wcześniejszych tekstach uparcie pojawiała się informacja o ich rzekomym występowaniu; sam podczas wykopalisk w Lisowicach pamiętałem taką identyfikację kilku szczątków).

Mem odnośnie ostatnich dni w paleo kręgowców:

[Ag.Ent]

Ja też nie narzekam na te reakcje! Zawsze to lepiej, żeby miejsce w dyskusjach zajmowała paleontologia (i to jeszcze polska) niż na przykład... Ech, szkoda gadać.

Na ilustracji S3 w suplemencie jest przedstawiona fauna lisowicka, a wśród jej przedstawicieli figuruje "small basal crocodylomorph (Crocodylomorpha indet.)". Może to jest ten brakujący "popozauryd"? (EDIT Chyba tak, bo jako miniaturki użyto sylwetki popozaura).

[nazuul]

stopień szoku, jaki można dostrzec w internetowych reakcjach, trochę mnie zaskakuje (...)

pewnie gdyby to był największy dinozaur, to zostałoby to zapamiętane. Pamiętacie to? http://forum.dinozaury.com/viewtopic.ph ... 160#p45160

W Science nie ma już nawet miejsca na nazwanie taksonu w poczesnym miejscu!

chyba pierwsze rekonstrukcja tego pimpusia na wolnej licencji:

z https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... cia_NT.jpg

[Ag.Ent]

Pierwsza jest jeszcze z 2008 roku ;)
https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... landDB.jpg

[Utahraptor]

Rzeczywiscie, jak spotykam ludzi od synapsydow i mowie im, ze najwieksze (niessacze) sa znane z Polski, to sa zaskoczeni . Teraz juz na pewno sie dowiedza ;) . Niestety wiele zalezy od czasopisma, w ktorym sie publikuje, oraz czy sie pokazuje wyniki swoich badan na odpowiednich konferencjach, czy nie.

Poza samym dicynodontem, w artykule pojawia się też informacja na temat jednak braku popozaurydów w stanowisku (we wcześniejszych tekstach uparcie pojawiała się informacja o ich rzekomym występowaniu; sam podczas wykopalisk w Lisowicach pamiętałem taką identyfikację kilku szczątków).

Ech, chcialoby sie miec juz te wszystkie szczatki opisane, ale porzadne badania zajmuja lata pracy, wiec zespol lisowicki nie tak predko bedzie opublikowany w calosci. Ale cieszmy sie, ze glowny element tego zespolu juz jest opisany :D

[nazuul]

Pierwsza jest jeszcze z 2008 roku ;)
https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... landDB.jpg

Tak, oczywiście, nawet ją widziałem zanim wstawiłem Nobu Tamury. Chodziło mi rzecz jasna o rekonstrukcję wykonaną już pod nazwą (ściśle rzecz biorąc, ryc. z APP z 2008 jest pewnie pierwsza). Teraz za to można się spodziewać wysypu rekonstrukcji, z czego większość będzie wykonana w taki sposób, aby uwypuklić masywność nowego taksonu.

Rzeczywiscie, jak spotykam ludzi od synapsydow i mowie im, ze najwieksze (niessacze) sa znane z Polski, to sa zaskoczeni .

czyli nawet specjaliści... no tak to jest jak się publikuje w nieanglojęzycznym, niedostępnym online, niszowym periodyku, jakim jest niewątpliwie APP!

[szerman]

Rekonstrukcja z 2008 o wiele ładniejsza (Nobu Tabura nigdy mi nie podchodził). Ależ bestia z tego dicynodonta! :D
Aż mi się przypomniało moje pierwsze spotkanie (w każdym razie pierwsze jakie pamiętam) z dicynodontami czy gadami ssakokształtnymi w ogóle. Był to któryś z numerów Dinozaurów! serii De Agostini. Osobiście miałem ich tylko kilka i początkowo ten mi się najmniej podobał Jego numeru nie pamiętam, ale to był ten, który w opisie 3 dinków miał m.in. stegocerasa, a na końcu była geneza konia Equus i jego przodków. Gdzieś w połowie gazetki chyba z 4 strony były poświęcone permowi czy triasowi. Teraz to doceniam, wtedy było to dla mnie dość nudne bo "bez dinków".

[nazuul]

Smok i tak jest ciekawszy

[Utahraptor]

czyli nawet specjaliści... no tak to jest jak się publikuje w nieanglojęzycznym, niedostępnym online, niszowym periodyku, jakim jest niewątpliwie APP!

Mialem raczej na mysli doktorantow, ktorzy zajmuja sie synapsydami. Podejrzewam, ze prawdziwi specjalisci o tym artykule wiedza. Inny czynnik, to prawdopodobnie wiek stanowiska. Ludzie interesujacy sie synapsydami koncentruja swoja uwage glownie na permie, a Ci od ekosystemow triasowych glownie czytaja o archozaurach. Dlatego szum medialny wokol tego znaleziska jest jak najbardziej potrzebny.

[Sebastian]

Niestety jak to w komercjalnych mediach bywa, nie obyło się bez terminologicznych niewypałów. W polskich mediach przeważa informacja o odkryciu, a nie o opisaniu czy nazwaniu. Szczątki Lisowicia odkryto bowiem 10 lat temu. Ponadto w dosyć zabawny sposób wzmiankowany jest "smok wawelski" zamiast Smok wawelski. Mimo tylu lat w naszej świadomości smok nadal ubierany jest w cudzysłów. Szkoda.

W każdym razie cieszy fakt opisania tak dużego i młodego zarazem dicynodonta. Zarówno Lisowicia, jak i wspomniany Smok ukazują nowy, szerszy i bardziej zróżnicowany obraz późnotriasowej Ziemi. Wydaje się, że dinozaury przez dosyć długi okres czasu wypełniały niszowe fukcje w środowisku, gdyż to (jak się okazuje) było nadal zdominowane przez ogromne gady ssakokształtne lub krokodylomorfy.

Opisanie lisowicji daje również nadzieje na nieco więcej informacji nt. smoka w najbliższym czasie. Mam nadzieję, że będzie nam dane niedługo dowiedzieć się nieco więcej na jego temat. Ciekawi mnie też czy ktokolwiek spoza Polski starał się przebadać jego szczątki?