Eodromaeus (eodrom)
długość: 1,95-2,2 m
masa: 3-15* kg
miejsce: Argentyna - San Juan (formacja Ischigualasto - ogniwa Valle de la Luna, La Peña i Cancha de Bochas)
czas: 232-229 Ma (środkowy/późny trias: późny karnik/późny ladyn)
klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Theropoda
* Na podstawie wymiarów Eoraptor (1,7 m, 2 kg) i Chindesaurus (2,4 m, 15 kg) za Paul, 2010.
Wstęp
Eodromaeus to rodzaj bazalnego teropoda, prawdopodobnie bliskiego neoteropodom, z triasu Ameryki Południowej. Był niedużym drapieżnikiem, polującym na mniejsze od siebie zwierzęta.
Odkrycie Eodromaeus ma duże znaczenie dla badań nad filogenezą wczesnych dinozaurów - szczególnie teropodów. Eodromaeus jest tylko nieznacznie bardziej zaawansowany niż herrerazaury i ma tylko kilka autapomorfii, przez co jest dobrym modelem hipotetycznych przodków teropodów pod względem wielkości ciała i morfologii.
Etymologia
Nazwę dinozaura nadano w odniesieniu do jego wczesnego wieku oraz smukłych proporcji kończyn i szkieletu osiowego. Powstała z połączenia słów eos (gr. świt, początek) i dromaeus (gr. biegacz). Epitet gatunkowy (murphi) honoruje J. Murphy'ego, ochotnika z Earthwatch, który odnalazł holotyp.
Materiał kopalny
Holotyp (PVSJ 560) to niemal kompletny szkielet dorosłego osobnika (zob. rysunek - na czerwono zaznaczono nieznane elementy; niektóre zostały uzupełnione z innych osobników: kości łopatkowo-krucze, dystalne końce k. ramiennych, paliczki I palca dłoni, dystalna końcówka k. kulszowej, k. piętowa i stępu, paliczki stopy).
Przypisany materiał to mniej kompletne osobniki (PVSJ 534, 561, 562, 877).
Początkowo wzięto te szczątki za materiał eoraptora.
Budowa
Eodromaeus to dwunożny, szybko biegający (na co wskazuje kość piszczelowa dłuższa od kości udowej) teropod o długości ciała ok. 2 m. Ogólnym pokrojem przypominał herrerazaury, ale nie celofyzoidy, w przeciwieństwie do bliskiego filogenetycznie (tj. mieszczącego się prawdopodobnie bardzo blisko Neotheropoda) rodzaju Tawa. Miał bardzo małą czaszkę - u holotypu mierzyła ok. 12 cm, czyli ok. 6,9% długości całego ciała (1,77 m). Cechuje go nie więcej niż 11 zębów kości szczękowej i bardzo wąska podoczodołowa część kości jarzmowej. Eodromaeus, Eoraptor i Pampadromaeus to jedyne dinozaury, u których odnaleziono zęby podniebienne. W tylnych kręgach szyjnych obecne są pleurocele, co wskazuje na obecność worków powietrznych, rozciągających się prawdopodobnie aż do klatki piersiowej.
Spis gatunków:
Eodromaeus Martinez, Sereno, Alcober, Colombi, Renne, Montañez i Currie, 2011
E. murphi Martinez, Sereno, Alcober, Colombi, Renne, Montañez i Currie, 2011
Źródła:
Balter, M. (2011) "Pint-Sized Predator Rattles The Dinosaur Family Tree" Science, 331 (6014), 134. doi: 10.1126/science.331.6014.134
Cabreira, S.F., SchultzC.L., Bittencourt, J.S., Soares, M.B., Fortier, D.C., Silva, L.R. & M.C. Langer (2011) "New stem-sauropodomorph (Dinosauria, Saurischia) from the Triassic of Brazil" Naturwissenschaften. doi: 10.1007/s00114-011-0858-0
Martinez, R.N., Sereno, P.C., Alcober, O.A., Colombi, C.E., Renne, P.R., Montañez, I.P. & Currie, B.S. (2011) "A basal dinosaur from the dawn of the dinosaur era in southwestern Pangaea" Science, 331, 206-210. doi: 10.1126/science.1198467
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford.

Rekonstrukcja Eodromaeus murphi. Autor: Todd Marshall. Rysunek pochodzi z tej strony. Kliknij, aby powiększyć.
Rekonstrukcja szkieletu Eodromaeus murphi oraz wybrany materiał pozaczaszkowy. Rysunek pochodzi z publikacji Martinez i in. (2011).
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=_z-j0VF6eNI[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=S9UlA7ZG6u4[/youtube]