[opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
[opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
Opis gotowy, dzisiaj jeszcze będzie news.
Długość: ok. 13 m
Wysokość: ok. 5 m ?
Waga: ok. 5 t ?
Czas występowania: 172-165 milionów lat temu, bajos-baton, środkowa jura (200-196 milionów lat temu, wczesna jura?)
Miejsce występowania: Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger (Afryka)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Sauropomorpha
Sauropoda
Spinoforozaur (Spinophorosaurus) to bazalny zauropod, który żył w środkowej jurze (lub wczesnej?) na terenach Afryki.
Etymologia
Nazwa rodzajowa spinoforozaura pochodzi od łacińskich słów spina - kolec, phoro - nosić/dźwigać i greckiego sauros- jaszczur. Odnosi się ona do charakterystycznych, przypominają cych kolce osteodermów na ogonie spinoforozaura. Natomiast epitet gatunkowy (nigerensis) pochodzi od Nigru, miejsca znalezienia skamielin tego dinozaura. Ogólnie nazwę Spinophorosaurus nigerensis można tłumaczyć jako '''dźwigają cego kolce jaszczura z Nigru''.
Materiał kopalny
Holotyp spinoforozaura jest oznaczony jako GCP-CV- 4229/NMB- 1699 - i zawiera puszkę mózgową , kość zaoczodołową , kość łuskową , kość kwadratową , kość skrzydełkową i suprangular oraz wszystkie kości szkieletu pozaczkowego. Nie zachował się jedynie mostek, kości przedramienia, ''dłonie'' i stopy. Do wspomnianego wyżej zauropoda przypisuje się także drugi okaz (NMB-1698-R) zawierają cy fragmentaryczną czaszkę i niekompletny szkielet pozaczkowy. Dzięki niemu możemy poznać budowę kilku kości, które nie zachowały się w holotypie w tym przedszczękowej, szczękowej, zębowej, angular (jednak dość fragmentarycznej), ramiennej oraz paliczka stopy. W skład NMB-1698-R wchodzą także niemal kompletne żebra. Oba wymienione tu okazy są tymczasowo przechowywane w Staatliches Naturhistorisches Museum (stą d oznaczenia z serii NBM) w Braunschweig (Niemcy) , ale w przyszłości mają znaleźć się w Musée National d'Histoire Naturelle (Niamey, Niger). Zostały one odkryte na północ od Rural Community (Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger) w tej samej warstwie ok. 15 metrów od siebie. Dane wskazują , że osady w których odkryto szczą tki spinofozaura pochodzą z środkowej jury, prawdopodobnie bajosu-batonu, choć nie można wykluczyć ich wczesnojurajskiego pochodzenia.
Diagnoza
Remes i współpracownicy (2009) podali następują cą kombinację cech za diagnostyczną dla spinoforozaura (niektóre z nich są spotykane u innych prymitywnych zauropodów): mały szyszkowaty otwór leżą cy z tyłu, między przeciwstawnymi kośćmi czołowymi, a nie ciemieniowymi; skierowana ku bokom podstawa kości guzowatej, szpatułkokszałtne zęby z dużymi, rozmieszczonymi w pewnych odstępach ''zą bkami'' w okolicach powierzchni wierzchołkowej, najliczniejszymi w jej środku; kręgi szyjne z dodatkowymi wyrostkami na wstawkach wyrostka poprzecznego; odstęp między centrum, a blaszką przestrzeni międzyprzedzygapofyzowa mają cy patrzą c z boku kszałt litery ''U''; trójką tny wyrostek na diapofyzach (bocznych wyrostkach) kręgów ogonowych; powiększone trójką tne, skierowane ku tyłowi wyrostki na epipophyses kręgów szyjnych; blaszki spinoprezygapofyzjalne występują ce tylko na kręgach krzyżowych; silnie pofałdowane wyrostki neuralne przednich i środkowych kręgów ogonowych; siodłokszałtne wierzchołki wyrostków neuralnych przednich i środkowych kręgów ogonowych; tylne szewrony kręgów ogonowych przekształcone w prętopodobne poziome struktury, których występy stykają się z środkową częścią centrum, nerkokszałtna kość krucza z dużym guzkiem do przyczepu bicepsów i bruzdą na dolnośrodkowej powierzchni; krótka i masywna kość łonowa; brzeg kości kulszowej rozszerzają cy się ku dołowi; tylna część kości udowej z dużym otworem ułożonym boczniedo czwartego krętarza oraz obecność kolcopodobnych osteodermów.
Budowa
Niezrośnięte szwy neuro- i wewnętrznoczaszkowe świadczą , że holotyp był młodym osobnikiem dorosłym. Jego kręgi tworzą ce szkielet osiowy i ochraniają ce rdzeń kręgowy mierzą łą cznie ok. 13 m długości. Drugi okaz spinoforozaura jest ok. 13% większy i ma w pełni pozrastane szwy kręgosłupa. Kości czołowe u spinoforozaura są zrośnięte tylko w linii środkowej i posiadają niewielki (ok. 10 mm średnicy) szyszkokszałtny otwór w szwie łą czą cym kości potyliczne i czołowe. Warto zwrócić uwagę na obecność otworu ciemieniowego występują cego tylko u dikreozaurydów i abrozaura. Podstawa kłykcia potylicznego jest bocznie wklęsła, podobnie jak u szunozaura. Natomiast tylna cześć kości kwadratowej nie jest wcale wklęśnięta (występuje także u Tazoudasaurus). Spinoforozaur posiadał 25 kręgów przedkrzyżowych, z czego 13 średnio wydłużonych kręgów szyjnych. Występują cztery kręgi krzyżowe i ponad trzydzieści dziewięć ogonowych. Kręgi szyjne wymienionego wyżej dinozaura posiadają dobrze rozwinięte pleurocele, które za życia prawdopodobnie były wypełnione workami powietrznymi. Kręgi szyjne są wyposażone w duże epipophyses i trójką tne ''stopki'' na tylnych brzegach diapofyzów, podobnie jak u chińskich środkowojurajskich zauropodów. Ogólnie rzecz biorą c spinofozaur budową kręgów szyjnych przypomina kamarazaura, jednak nie posiada zewnętrznego kilu a wieńce bocznych wyrostków są słabo rozwinięte. Kiedy porównamy spinoforozaura do wczesno- i środkowo jurajskich gondwańskich zauropodow zauważymy wiele różnic. Łuki neuralne kręgów grzbietowych posiadają wysokie i wą skie kanały. Łopatka naszego zauropoda charakteryzuje się mocno rozwiniętą ''główką '', trójką tnym wyrostkiem i wystają cym ''kołnierzem'' czym przypomina łopatki mamenchizaurydów, Cetiosaurus i Tehuelchesaurus. U prymitywnych wulkanodonta, barapazaura i patagozaura łopatka jest natomiast prosta i pozbawiona tylnego ''kołnierza''. Wydatnym guzkiem przeznaczonym do utrzymywania bicepsów i bruzdą na dolnośrodkowej powierzchni przypomina ona tę znaną u kotazaura. Cechy te jednak nie występują u barapazaura. Obojczyki spinofozaura są dobrze rozwinięte i mają sztyletopodobną końcówkę. Są one jednak szczuplejsze niż obojczyki jobarii. Kość ramienna posiada silnie asymetryczne zakończenie i duże, dodatkowe kłykcie, czym przypomina kości ramienne mamenchizaurydów. Kość udowa ''jaszczura dźwigają ce kolce'' charakteryzuje się obecnością małego krętarza i wyją tkowo, dużego czwartego. Kość strzałkowa jest masywna, a skokowe są częściowo zrośnięte. Podsumowują c: Spinophorosaurus posiada wiele cech wspólnych z Mamenchisauridae i euroazjatyckimi wczesno- i środkowo jurajskimi jak Shunosaurus, a pod względem budowy kończyn tylnych, kości kwadratowej i innych części ciała przypomina Tazoudasaurus. Natomiast od wczesno- i środkowojurajskich gondwańskich zauropodów różni się wieloma cechami.
Wokół holotypu znaleziono dwa prawie sztyletopodobne osteodermy. Ich podstawa jest prawie kulista i pomarszczona, a wierzchołki sztyletów skierowane lekko na bok. Wspomniane tu osteodermy zostały odkryte w okolicach miednicy, pod przemieszczoną w wyniku rozkłady łopatką , jednak najprawdopodobniej za życia zwierzęcia znajdowały się na końcu ogona. Do czasu opisania spinoforozaura obecność środków obronnych na ogonie zanotowano tylko u ankylozaurów i niektórych zauropodów. Omeisaurus i niektórzy inni przedstawiciela Sauropoda posiadały maczugę na końcu ogona. Szunozaur był wyposażony w podobne, choć znacznie mniejsze niż u spinoforozaura struktury na maczudze ogona. Tytanozaur Agustinia posiadał szereg obronnych osteodermów i kolców. Wiele innych przedstawicieli Titanosauria np. Saltasaurus posiadało grzbiet pokryty osteodermami, tworzą cymi coś w rodzaju zbroi. Zadaje to kłam dawnemu przekonaniu, że zauropody polegały jedynie na wielkości jako jedynej obronie przeciwko dużym, drapieżnym teropodom
Klasyfikacja. Komplikacje dla ewolucji zauropodów
W celu ustalenia pozycji systematycznej spinoforozaura użyto megamatrycy. Wprowadzano do niej 28 taksonów i 235 cech. Zgodnie z zasadą parsymonii wybrano drzewko, które przedstawiało go jako takson siostrzany dla Eusauropoda. Wg alternatywnych wyników analiz jest on taksonem siostrzanym dla omejzaura lub kladu >Omeisaurus & Mamenchisaurus. Jedna z analiz dała rezultat, że spinofozaur tworzy klad będą cy taksonem siostrzanym euzaropodów z Mamenchisauridae i szunozaurem. Znalezisko spinoforozaura i nowe datowanie osadów w których odkryto skamieliny jobarii świadczą , że afrykańskie zauropody żyły w tym samym czasie co ich najbliżsi krewni na terenach Gondwany i Azji. Dawniejsze badania sugerowały, że wczesno- i środkowojurajskie azjatyckie zauropody są efektem specjalizacji allopatrycznej. Nowsze jednak badania wykazały, że nie tworzą one monofiletycznego kladu. Dzięki spinoforozaurowi udało się ustalić, że cechy na podstawie których zostały one uznane za krewnych pojawiły się wcześniej w ewolucji zauropodów i są symplezjomorfiami Eusauropoda. Ponadto ten dinozaur umożliwił obalenie tezy jednolitości zauropodziej fauny z wyją tkiem tej azjatyckiej przed rozbiciem się Pangei. Wydaje się jakoby wspólny przodek euzauropodów żył na terenach północnej Gondwany. Jedna część jego potomków dotarła na tereny Laurazji i zachowała jego pierwotne cechy, podczas gdy jego południowogondwańscy spadkobiercy utracili je. Jednak do ostatecznego potwierdzenia tego scenariusza potrzebna jest większa ilość skamielin. Warto zwrócić uwagę na paleoklimatykę i fitogeografię. We wczesnej i środkowej jurze Afryka Północna leżała blisko równika i panował na niej gorą cy klimat. Występowała nadzwyczaj bujna i bogata roślinność. Natomiast w południowej Gondwanie i Laurazji panował ciepły, umiarkowany klimat. Ta pierwsza była oddzielona od równikowej roślinności przez Centralną Pustynię Godwańską zwaną CGD (od ang. słów Central Gondwanan Desert). Pod koniec środkowej jury CGD zaczęła się kurczyć, a rodzime zauropody dotą d odizolowane zostały wyparte przez przybyszów z innych części świata.
Gatunki
Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Spinophorosaurus nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Rekonstrukcja szkieletu z pracy Remesa i innych (2009).
Holotyp spinofozaura
Rekonstrukcja przeżyciowa autorstwa N. Tanury
Długość: ok. 13 m
Wysokość: ok. 5 m ?
Waga: ok. 5 t ?
Czas występowania: 172-165 milionów lat temu, bajos-baton, środkowa jura (200-196 milionów lat temu, wczesna jura?)
Miejsce występowania: Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger (Afryka)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Sauropomorpha
Sauropoda
Spinoforozaur (Spinophorosaurus) to bazalny zauropod, który żył w środkowej jurze (lub wczesnej?) na terenach Afryki.
Etymologia
Nazwa rodzajowa spinoforozaura pochodzi od łacińskich słów spina - kolec, phoro - nosić/dźwigać i greckiego sauros- jaszczur. Odnosi się ona do charakterystycznych, przypominają cych kolce osteodermów na ogonie spinoforozaura. Natomiast epitet gatunkowy (nigerensis) pochodzi od Nigru, miejsca znalezienia skamielin tego dinozaura. Ogólnie nazwę Spinophorosaurus nigerensis można tłumaczyć jako '''dźwigają cego kolce jaszczura z Nigru''.
Materiał kopalny
Holotyp spinoforozaura jest oznaczony jako GCP-CV- 4229/NMB- 1699 - i zawiera puszkę mózgową , kość zaoczodołową , kość łuskową , kość kwadratową , kość skrzydełkową i suprangular oraz wszystkie kości szkieletu pozaczkowego. Nie zachował się jedynie mostek, kości przedramienia, ''dłonie'' i stopy. Do wspomnianego wyżej zauropoda przypisuje się także drugi okaz (NMB-1698-R) zawierają cy fragmentaryczną czaszkę i niekompletny szkielet pozaczkowy. Dzięki niemu możemy poznać budowę kilku kości, które nie zachowały się w holotypie w tym przedszczękowej, szczękowej, zębowej, angular (jednak dość fragmentarycznej), ramiennej oraz paliczka stopy. W skład NMB-1698-R wchodzą także niemal kompletne żebra. Oba wymienione tu okazy są tymczasowo przechowywane w Staatliches Naturhistorisches Museum (stą d oznaczenia z serii NBM) w Braunschweig (Niemcy) , ale w przyszłości mają znaleźć się w Musée National d'Histoire Naturelle (Niamey, Niger). Zostały one odkryte na północ od Rural Community (Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger) w tej samej warstwie ok. 15 metrów od siebie. Dane wskazują , że osady w których odkryto szczą tki spinofozaura pochodzą z środkowej jury, prawdopodobnie bajosu-batonu, choć nie można wykluczyć ich wczesnojurajskiego pochodzenia.
Diagnoza
Remes i współpracownicy (2009) podali następują cą kombinację cech za diagnostyczną dla spinoforozaura (niektóre z nich są spotykane u innych prymitywnych zauropodów): mały szyszkowaty otwór leżą cy z tyłu, między przeciwstawnymi kośćmi czołowymi, a nie ciemieniowymi; skierowana ku bokom podstawa kości guzowatej, szpatułkokszałtne zęby z dużymi, rozmieszczonymi w pewnych odstępach ''zą bkami'' w okolicach powierzchni wierzchołkowej, najliczniejszymi w jej środku; kręgi szyjne z dodatkowymi wyrostkami na wstawkach wyrostka poprzecznego; odstęp między centrum, a blaszką przestrzeni międzyprzedzygapofyzowa mają cy patrzą c z boku kszałt litery ''U''; trójką tny wyrostek na diapofyzach (bocznych wyrostkach) kręgów ogonowych; powiększone trójką tne, skierowane ku tyłowi wyrostki na epipophyses kręgów szyjnych; blaszki spinoprezygapofyzjalne występują ce tylko na kręgach krzyżowych; silnie pofałdowane wyrostki neuralne przednich i środkowych kręgów ogonowych; siodłokszałtne wierzchołki wyrostków neuralnych przednich i środkowych kręgów ogonowych; tylne szewrony kręgów ogonowych przekształcone w prętopodobne poziome struktury, których występy stykają się z środkową częścią centrum, nerkokszałtna kość krucza z dużym guzkiem do przyczepu bicepsów i bruzdą na dolnośrodkowej powierzchni; krótka i masywna kość łonowa; brzeg kości kulszowej rozszerzają cy się ku dołowi; tylna część kości udowej z dużym otworem ułożonym boczniedo czwartego krętarza oraz obecność kolcopodobnych osteodermów.
Budowa
Niezrośnięte szwy neuro- i wewnętrznoczaszkowe świadczą , że holotyp był młodym osobnikiem dorosłym. Jego kręgi tworzą ce szkielet osiowy i ochraniają ce rdzeń kręgowy mierzą łą cznie ok. 13 m długości. Drugi okaz spinoforozaura jest ok. 13% większy i ma w pełni pozrastane szwy kręgosłupa. Kości czołowe u spinoforozaura są zrośnięte tylko w linii środkowej i posiadają niewielki (ok. 10 mm średnicy) szyszkokszałtny otwór w szwie łą czą cym kości potyliczne i czołowe. Warto zwrócić uwagę na obecność otworu ciemieniowego występują cego tylko u dikreozaurydów i abrozaura. Podstawa kłykcia potylicznego jest bocznie wklęsła, podobnie jak u szunozaura. Natomiast tylna cześć kości kwadratowej nie jest wcale wklęśnięta (występuje także u Tazoudasaurus). Spinoforozaur posiadał 25 kręgów przedkrzyżowych, z czego 13 średnio wydłużonych kręgów szyjnych. Występują cztery kręgi krzyżowe i ponad trzydzieści dziewięć ogonowych. Kręgi szyjne wymienionego wyżej dinozaura posiadają dobrze rozwinięte pleurocele, które za życia prawdopodobnie były wypełnione workami powietrznymi. Kręgi szyjne są wyposażone w duże epipophyses i trójką tne ''stopki'' na tylnych brzegach diapofyzów, podobnie jak u chińskich środkowojurajskich zauropodów. Ogólnie rzecz biorą c spinofozaur budową kręgów szyjnych przypomina kamarazaura, jednak nie posiada zewnętrznego kilu a wieńce bocznych wyrostków są słabo rozwinięte. Kiedy porównamy spinoforozaura do wczesno- i środkowo jurajskich gondwańskich zauropodow zauważymy wiele różnic. Łuki neuralne kręgów grzbietowych posiadają wysokie i wą skie kanały. Łopatka naszego zauropoda charakteryzuje się mocno rozwiniętą ''główką '', trójką tnym wyrostkiem i wystają cym ''kołnierzem'' czym przypomina łopatki mamenchizaurydów, Cetiosaurus i Tehuelchesaurus. U prymitywnych wulkanodonta, barapazaura i patagozaura łopatka jest natomiast prosta i pozbawiona tylnego ''kołnierza''. Wydatnym guzkiem przeznaczonym do utrzymywania bicepsów i bruzdą na dolnośrodkowej powierzchni przypomina ona tę znaną u kotazaura. Cechy te jednak nie występują u barapazaura. Obojczyki spinofozaura są dobrze rozwinięte i mają sztyletopodobną końcówkę. Są one jednak szczuplejsze niż obojczyki jobarii. Kość ramienna posiada silnie asymetryczne zakończenie i duże, dodatkowe kłykcie, czym przypomina kości ramienne mamenchizaurydów. Kość udowa ''jaszczura dźwigają ce kolce'' charakteryzuje się obecnością małego krętarza i wyją tkowo, dużego czwartego. Kość strzałkowa jest masywna, a skokowe są częściowo zrośnięte. Podsumowują c: Spinophorosaurus posiada wiele cech wspólnych z Mamenchisauridae i euroazjatyckimi wczesno- i środkowo jurajskimi jak Shunosaurus, a pod względem budowy kończyn tylnych, kości kwadratowej i innych części ciała przypomina Tazoudasaurus. Natomiast od wczesno- i środkowojurajskich gondwańskich zauropodów różni się wieloma cechami.
Wokół holotypu znaleziono dwa prawie sztyletopodobne osteodermy. Ich podstawa jest prawie kulista i pomarszczona, a wierzchołki sztyletów skierowane lekko na bok. Wspomniane tu osteodermy zostały odkryte w okolicach miednicy, pod przemieszczoną w wyniku rozkłady łopatką , jednak najprawdopodobniej za życia zwierzęcia znajdowały się na końcu ogona. Do czasu opisania spinoforozaura obecność środków obronnych na ogonie zanotowano tylko u ankylozaurów i niektórych zauropodów. Omeisaurus i niektórzy inni przedstawiciela Sauropoda posiadały maczugę na końcu ogona. Szunozaur był wyposażony w podobne, choć znacznie mniejsze niż u spinoforozaura struktury na maczudze ogona. Tytanozaur Agustinia posiadał szereg obronnych osteodermów i kolców. Wiele innych przedstawicieli Titanosauria np. Saltasaurus posiadało grzbiet pokryty osteodermami, tworzą cymi coś w rodzaju zbroi. Zadaje to kłam dawnemu przekonaniu, że zauropody polegały jedynie na wielkości jako jedynej obronie przeciwko dużym, drapieżnym teropodom
Klasyfikacja. Komplikacje dla ewolucji zauropodów
W celu ustalenia pozycji systematycznej spinoforozaura użyto megamatrycy. Wprowadzano do niej 28 taksonów i 235 cech. Zgodnie z zasadą parsymonii wybrano drzewko, które przedstawiało go jako takson siostrzany dla Eusauropoda. Wg alternatywnych wyników analiz jest on taksonem siostrzanym dla omejzaura lub kladu >Omeisaurus & Mamenchisaurus. Jedna z analiz dała rezultat, że spinofozaur tworzy klad będą cy taksonem siostrzanym euzaropodów z Mamenchisauridae i szunozaurem. Znalezisko spinoforozaura i nowe datowanie osadów w których odkryto skamieliny jobarii świadczą , że afrykańskie zauropody żyły w tym samym czasie co ich najbliżsi krewni na terenach Gondwany i Azji. Dawniejsze badania sugerowały, że wczesno- i środkowojurajskie azjatyckie zauropody są efektem specjalizacji allopatrycznej. Nowsze jednak badania wykazały, że nie tworzą one monofiletycznego kladu. Dzięki spinoforozaurowi udało się ustalić, że cechy na podstawie których zostały one uznane za krewnych pojawiły się wcześniej w ewolucji zauropodów i są symplezjomorfiami Eusauropoda. Ponadto ten dinozaur umożliwił obalenie tezy jednolitości zauropodziej fauny z wyją tkiem tej azjatyckiej przed rozbiciem się Pangei. Wydaje się jakoby wspólny przodek euzauropodów żył na terenach północnej Gondwany. Jedna część jego potomków dotarła na tereny Laurazji i zachowała jego pierwotne cechy, podczas gdy jego południowogondwańscy spadkobiercy utracili je. Jednak do ostatecznego potwierdzenia tego scenariusza potrzebna jest większa ilość skamielin. Warto zwrócić uwagę na paleoklimatykę i fitogeografię. We wczesnej i środkowej jurze Afryka Północna leżała blisko równika i panował na niej gorą cy klimat. Występowała nadzwyczaj bujna i bogata roślinność. Natomiast w południowej Gondwanie i Laurazji panował ciepły, umiarkowany klimat. Ta pierwsza była oddzielona od równikowej roślinności przez Centralną Pustynię Godwańską zwaną CGD (od ang. słów Central Gondwanan Desert). Pod koniec środkowej jury CGD zaczęła się kurczyć, a rodzime zauropody dotą d odizolowane zostały wyparte przez przybyszów z innych części świata.
Gatunki
Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Spinophorosaurus nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Rekonstrukcja szkieletu z pracy Remesa i innych (2009).
Holotyp spinofozaura
Rekonstrukcja przeżyciowa autorstwa N. Tanury
Ostatnio zmieniony 19 września 2009, o 20:15 przez Dawid Mika, łącznie zmieniany 4 razy.
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4061
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Re: [opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
Tylko to:
Spinophorosaurus nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Opis imponujÄ cy :D
bocznie doDawid Mika pisze:(...) tylna czÄĹÄ koĹci udowej z duĹźym otworem uĹoĹźonym boczniedo czwartego krÄtarza oraz obecnoĹÄ kolcopodobnych osteodermĂłw.
omeizauraDawid Mika pisze:Wg alternatywnych wynikĂłw analiz jest on taksonem siostrzanym dla omejzaura lub kladu >Omeisaurus & Mamenchisaurus.
Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009Dawid Mika pisze:Gatunki
Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga
Spinophorosaurus nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga
Spinophorosaurus nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
Opis imponujÄ cy :D
Dawidzie - opis nie jest zĹy, ale jak to przewaĹźnie bywa, jest caĹa masa bĹÄdĂłw, szczegĂłlnie merytorycznych i to duĹźego kalibru, w dodatku trudnych do wyĹapania dla kogoĹ, kto dokĹadnie nie przeanalizuje tego co napisaĹeĹ i oryginalnej publikacji!!!!
OczywiĹcie moĹźna teĹź dopisaÄ Eusauropoda, lecz to czy on naleĹźy do euzauropodĂłw zaleĹźy od wybranej definicji (zob. taxonsearch), i tak:
sensu Salgado et al. 1997 naleĹźy
sensu Author Wilson i Sereno 1998, Sereno 1998- naleĹźy
sensu Upchurch et al. 2004- nie naleĹźy – i to jest definicja ktĂłrÄ Remes i wspĂłĹpracownicy wybrali
I znĂłw Dept
kszaĹt=> ksztaĹt
„caudal” to nie tylko ogonowy, ale teĹź tylny, wiÄc chodzi o tylne krÄgi szyjne
ktĂłrych przednie i tylne wystÄpy stykajÄ siÄ ze na poziomie Ĺrodkowej czÄĹci trzonĂłw
krĂłtka i masywna koĹÄ Ĺonowa z brzegiem kulszowym rozszerzajÄ cy siÄ ku doĹowi do stopki (??? foot)
PokrÄciĹeĹ – pierwsza cecha jest u Kotasaurus, a druga u Barapasaurus
Jeśli tak, to poprawny spis gatunków to mamy rekordową ilość 25 autorów (tak np. Olshevsky):
PS PomajstrowaĹem trochÄ przy obrazkach - teraz siÄ sÄ tak duĹźe
Paratyp (osobnik w peĹni wyroĹniÄty) byĹ wiÄkszy o 13%Dawid Mika pisze:DĹugoĹÄ: ok. 13 m
WysokoĹÄ: ok. 5 m ?
Waga: ok. 5 t ?
wczesna jura koĹczy siÄ ok. 172 Ma, a nie 196Dawid Mika pisze:Czas wystÄpowania: 172-165 milionĂłw lat temu, bajos-baton, Ĺrodkowa jura (200-196 milionĂłw lat temu, wczesna jura?)
Dept (zapomniaĹes o kropce) to skrĂłt od Departament, popraw teĹź w materiale kop.Dawid Mika pisze:Miejsce wystÄpowania: Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger (Afryka)
na koĹcu moĹźna jeszcze dopisaÄ Gravisauria (i nawet naleĹźy, bo to ostatni jednoznacznie definiowany klad do ktĂłrego z pewnoĹciÄ naleĹźy Spinophorosaurus).Dawid Mika pisze:Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Sauropomorpha
Sauropoda
OczywiĹcie moĹźna teĹź dopisaÄ Eusauropoda, lecz to czy on naleĹźy do euzauropodĂłw zaleĹźy od wybranej definicji (zob. taxonsearch), i tak:
sensu Salgado et al. 1997 naleĹźy
sensu Author Wilson i Sereno 1998, Sereno 1998- naleĹźy
sensu Upchurch et al. 2004- nie naleĹźy – i to jest definicja ktĂłrÄ Remes i wspĂłĹpracownicy wybrali
spacja przed myĹlnikiemDawid Mika pisze: sauros- jaszczur.
przekrÄciĹes - surangular , czyli koĹÄ kÄ towa gĂłrnaDawid Mika pisze:suprangular
napisz albo “I” albo “oraz” a nie oba.Dawid Mika pisze: koĹÄ skrzydeĹkowÄ i oraz wszystkie koĹci szkieletu pozaczkowego.
takĹźe koĹÄ ĹzowaDawid Mika pisze:DziÄki niemu moĹźemy poznaÄ budowÄ kilku koĹci, ktĂłre nie zachowaĹy siÄ w holotypie w tym przedszczÄkowej, szczÄkowej, zÄbowej, angular (jednak doĹÄ fragmentarycznej), ramiennej oraz paliczka stopy.
koĹÄ kÄ towaDawid Mika pisze:angular
Rural Community to wiejska spoĹecznoĹÄ/gminaDawid Mika pisze:ZostaĹy one odkryte na pĂłĹnoc od Rural Community (Thirozerine Dept, obszar Agadez, Niger)
I znĂłw Dept
leĹźÄ cy z tyĹu =>> otweirrajÄ cy siÄ dorsalnie (ku gĂłrze)Dawid Mika pisze: maĹy szyszkowaty otwĂłr leĹźÄ cy z tyĹu, miÄdzy przeciwstawnymi koĹÄmi czoĹowymi, a nie ciemieniowymi;
co to jest "koĹÄ guzowata"(google nie podajÄ Ĺźadnego wyniku). Chodzi o basal tubera, lecz obawiam siÄ Ĺźe to jest jedno z nieprzetĹumaczalnych wyraĹźeĹDawid Mika pisze:skierowana ku bokom podstawa koĹci guzowatej
mi w tĹumaczeniu wychodzi „liĹcioksztaĹtne”Dawid Mika pisze:szpatuĹkokszaĹtne zÄby
miÄdzyprzedzygapofyzowa=> miÄdzyprzedzygapofyzowejDawid Mika pisze:odstÄp miÄdzy centrum, a blaszkÄ przestrzeni miÄdzyprzedzygapofyzowa majÄ cy patrzÄ c z boku kszaĹt litery ''U''
kszaĹt=> ksztaĹt
oryginalnie: triangular caudal process on caudal cervical diapophysesDawid Mika pisze:trĂłjkÄ tny wyrostek na diapofyzach (bocznych wyrostkach) krÄgĂłw ogonowych
„caudal” to nie tylko ogonowy, ale teĹź tylny, wiÄc chodzi o tylne krÄgi szyjne
inaczej:Dawid Mika pisze:tylne szewrony krÄgĂłw ogonowych przeksztaĹcone w prÄtopodobne poziome struktury, ktĂłrych wystÄpy stykajÄ siÄ z ĹrodkowÄ czÄĹciÄ centrum,
ktĂłrych przednie i tylne wystÄpy stykajÄ siÄ ze na poziomie Ĺrodkowej czÄĹci trzonĂłw
powierzchni=> brzeguDawid Mika pisze:nerkokszaĹtna koĹÄ krucza z duĹźym guzkiem do przyczepu bicepsĂłw i bruzdÄ na dolnoĹrodkowej powierzchni
to jest jedna cecha, a nie dwie, poprawnie:Dawid Mika pisze:krĂłtka i masywna koĹÄ Ĺonowa; brzeg koĹci kulszowej rozszerzajÄ cy siÄ ku doĹowi
krĂłtka i masywna koĹÄ Ĺonowa z brzegiem kulszowym rozszerzajÄ cy siÄ ku doĹowi do stopki (??? foot)
boczniedo=>> bocznie doDawid Mika pisze:tylna czÄĹÄ koĹci udowej z duĹźym otworem uĹoĹźonym boczniedo czwartego krÄtarza
on nie byĹ “mĹodym dorosĹym” (young adult), tylko subadult – czyli takim, ktĂłry nie osiÄ gnÄ Ĺ jeszcze maksymalnych rozmiarĂłw, choÄ byĹ im bliski ale nie miaĹ oznak zaprzestania wzrostu. Ja bym subadult okreĹliĹ krĂłtko jako „mĹodociany”Dawid Mika pisze: NiezroĹniÄte szwy neuro- i wewnÄtrznoczaszkowe ĹwiadczÄ , Ĺźe holotyp byĹ mĹodym osobnikiem dorosĹym.
po prostu krÄgosĹup, I nie ok., tylko ponadDawid Mika pisze: Jego krÄgi tworzÄ ce szkielet osiowy i ochraniajÄ ce rdzeĹ krÄgowy mierzÄ ĹÄ cznie ok. 13 m dĹugoĹci.
czyli miaĹ 14-15 m, a u gory w opisie piszesz rozmairy 13 m – chyba naleĹźaĹo by wpisac te wiÄkszeDawid Mika pisze: Drugi okaz spinoforozaura jest ok. 13% wiÄkszy i ma w peĹni pozrastane szwy krÄgosĹupa.
otworu ciemieniowego?? Wg mnie „open postparietal notch” to otwarte wciÄcie/karb zaciemieniowyDawid Mika pisze: Warto zwrĂłciÄ uwagÄ na obecnoĹÄ otworu ciemieniowego
''stopki'? „falnges” moĹźna teĹź tĹumaczyÄ jako koĹnierze, kryzyDawid Mika pisze: KrÄgi szyjne sÄ wyposaĹźone w duĹźe epipophyses i trĂłjkÄ tne ''stopki'' na tylnych brzegach diapofyzĂłw, podobnie jak u chiĹskich Ĺrodkowojurajskich zauropodĂłw.
chodzi o cetiozaura a nie kamarazauraDawid Mika pisze: OgĂłlnie rzecz biorÄ c spinofozaur budowÄ krÄgĂłw szyjnych przypomina kamarazaura, jednak nie posiada zewnÄtrznego kilu a wieĹce bocznych wyrostkĂłw sÄ sĹabo rozwiniÄte.
chodzi o poĹudniowo gondwaĹskieDawid Mika pisze: Kiedy porĂłwnamy spinoforozaura do wczesno- i Ĺrodkowo jurajskich gondwaĹskich zauropodow zauwaĹźymy wiele róşnic.
Tu piszesz o koĹci kruczej (o czym nie wspominasz), a poprzedno byĹa mowa o Ĺopatce, wiÄc czytelnik sÄ dzi, Ĺźe chodzi o ĹopatkÄ.Dawid Mika pisze: Wydatnym guzkiem przeznaczonym do utrzymywania bicepsĂłw i bruzdÄ na dolnoĹrodkowej powierzchni przypomina ona tÄ znanÄ u kotazaura. Cechy te jednak nie wystÄpujÄ u barapazaura.
PokrÄciĹeĹ – pierwsza cecha jest u Kotasaurus, a druga u Barapasaurus
skÄ d informacja, Ĺźe on byĹ "wyjÄ tkowo" duĹźy?Dawid Mika pisze:KoĹÄ udowa ''jaszczura dĹşwigajÄ ce kolce'' charakteryzuje siÄ obecnoĹciÄ maĹego krÄtarza i wyjÄ tkowo, duĹźego czwartego.
to co ĹÄ czy Tazoudasaurus i Spinophorosaurus to pelzjomorfie! A z tego zdania wynika, Ĺźe Ĺwiadczy to o ich pokrewieĹstwie, a tak nie jest naprawdÄDawid Mika pisze:PodsumowujÄ c: Spinophorosaurus posiada wiele cech wspĂłlnych z Mamenchisauridae i euroazjatyckimi wczesno- i Ĺrodkowo jurajskimi jak Shunosaurus, a pod wzglÄdem budowy koĹczyn tylnych, koĹci kwadratowej i innych czÄĹci ciaĹa przypomina Tazoudasaurus.
poĹudniowogondwaĹskich, a nie po prostu gondwaĹskich! On sam jest z pĂłĹnocy Gondwany, dlatego to doĹÄ istotne (patrz mapka Figure 7 i tekst publikacji)Dawid Mika pisze:Natomiast od wczesno- i Ĺrodkowojurajskich gondwaĹskich zauropodĂłw róşni siÄ wieloma cechami.
rozkĹady => rozkĹadu (a skÄ d wiesz, Ĺźe nie w wyniku innego procesu?)Dawid Mika pisze:Wspomniane tu osteodermy zostaĹy odkryte w okolicach miednicy, pod przemieszczonÄ w wyniku rozkĹady ĹopatkÄ , jednak najprawdopodobniej za Ĺźycia zwierzÄcia znajdowaĹy siÄ na koĹcu ogona.
i stegozaurĂłwDawid Mika pisze:Do czasu opisania spinoforozaura obecnoĹÄ ĹrodkĂłw obronnych na ogonie zanotowano tylko u ankylozaurĂłw i niektĂłrych zauropodĂłw.
skÄ d pewnoĹÄ, Ĺźe to tyranozaur i Ĺźe osteodermy peĹniĹy funkcjÄ obronnÄ ?Dawid Mika pisze:Tytanozaur Agustinia posiadaĹ szereg obronnych osteodermĂłw i kolcĂłw.
niekoniecznie " innych "Dawid Mika pisze:Wiele innych przedstawicieli Titanosauria np. Saltasaurus posiadaĹo grzbiet pokryty osteodermami, tworzÄ cymi coĹ w rodzaju zbroi.
eh, czego? Matrycy (albo macierzy danych) – to ona chyba nie jest gigantyczna, Ĺźeby nazywaÄ jÄ mega-Dawid Mika pisze:W celu ustalenia pozycji systematycznej spinoforozaura uĹźyto megamatrycy.
Eusauropoda sensu Upchurch et al. 2004 ;)Dawid Mika pisze:Wprowadzano do niej 28 taksonĂłw i 235 cech. Zgodnie z zasadÄ parsymonii wybrano drzewko, ktĂłre przedstawiaĹo go jako takson siostrzany dla Eusauropoda.
Dlaczego piszesz jedynie o tych wynikach (ktĂłre w dodatku sÄ mniej prawdopodobne od pozostaĹych uzyskanych) ?!?!Dawid Mika pisze:Wg alternatywnych wynikĂłw analiz jest on taksonem siostrzanym dla omejzaura lub kladu >Omeisaurus & Mamenchisaurus. Jedna z analiz daĹa rezultat, Ĺźe spinofozaur tworzy klad bÄdÄ cy taksonem siostrzanym euzaropodĂłw z Mamenchisauridae i szunozaurem.
specjalizacji allopatrycznej? Chodzi o to, Ĺźe byĹy uwaĹźane za grupÄ emdemicznÄDawid Mika pisze:Dawniejsze badania sugerowaĹy, Ĺźe wczesno- i Ĺrodkowojurajskie azjatyckie zauropody sÄ efektem specjalizacji allopatrycznej.
klady ZAWSZE sÄ monofiletyczne!!!Dawid Mika pisze:Nowsze jednak badania wykazaĹy, Ĺźe nie tworzÄ one monofiletycznego kladu.
To tylko jedna w wielu hipotez, a Remes i wspĂłĹpracownicy piszÄ , Ĺźe "tylko dodatkowe odkrycia Ĺrodkowojurajskich zauropodĂłw wraz z dobrym podparciem filogenetycznym mogÄ wykazaÄ, Ĺźe taki scenariusz lepiej tĹumaczy rozmieszczenie późnojurajskich zauropodĂłw niĹź alternatywne hipotezy"Dawid Mika pisze:Wydaje siÄ jakoby wspĂłlny przodek euzauropodĂłw ĹźyĹ na terenach pĂłĹnocnej Gondwany. Jedna czÄĹÄ jego potomkĂłw dotarĹa na tereny Laurazji i zachowaĹa jego pierwotne cechy, podczas gdy jego poĹudniowogondwaĹscy spadkobiercy utracili je. Jednak do ostatecznego potwierdzenia tego scenariusza potrzebna jest wiÄksza iloĹÄ skamielin.
One possible explanation is an origin of the eusauropods in North Gondwana,
with the North African Spinophorosaurus being closely related to the
last common ancestor of all Eusauropoda. In this scenario, the
eusauropods that subsequently colonized Laurasia retained
characters already acquired by basal forms like Spinophorosaurus,
while South Gondwanan eusauropods followed a different
evolutionary pathway. Given the feasible monophyly of South
Gondwanan early sauropods (see above), it might well be that only
one lineage of eusauropods invaded South Gondwana in the
Lower Jurassic, where it lost many of the characters that unite
Laurasian basal sauropods (evolutionary hypothesis proposed in
Fig. 6B). However, only additional discoveries of Middle Jurassic
sauropods in combination with well-supported phylogenies will
reveal if such a model can explain the global distribution of pre-
Late Jurassic sauropods better than alternative hypotheses.
WĹaĹciwie, to jacy sÄ autorzy nazwy? WĹrĂłd autorĂłw znajdujÄ siÄ takie w wyraĹźenia:Dawid Mika pisze:Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide, Maga, 2009
aby zobaczyÄ kto braĹ udziaĹ w tych projektach, nalezy spojrzeÄ do "Acknowledgments" i tam mamy ich nazwiska:for the Project PALDES, for the Niger Project SNHM
Czy oni takĹźe powinni byÄ uwaĹźani za autorĂłw publikacji, a zarazem nazwy taksonu?Project PALDES (Paleontologı´a y Desarrollo) collaborators: Luis M.
Chiappe, Pedro Dantas, Fernando Escaso, Jose´ Miguel Gasulla, Enrique
Lo´pez, Antonio Pomares, Bruno Ribeiro, Jose´ Luis Sanz, Jose´ Enrique
Tent-Manclu´s
Niger Project SNHM (Staatliches Naturhistorisches Museum Braunschweig)
collaborators: Jo¨rg Faust, Hannah Joger, Jannis Joger, Fritz J.
Kru¨ger, Alexander Mudroch, Michel Rabe, Hans-Joachim Ritter, Edgar
Sommer
Jeśli tak, to poprawny spis gatunków to mamy rekordową ilość 25 autorów (tak np. Olshevsky):
Jeśli nie to ten:Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Chiappe, Dantas, Escaso, Gasulla, López, Pomares, Ribeiro, Sanz, Tent-Manclús, Faust, Joger H, Joger J, Krüger, Mudroch, Rabe, Ritter, Sommer, Ide i Maga, 2009
S. nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Chiappe, Dantas, Escaso, Gasulla, López, Pomares, Ribeiro, Sanz, Tent-Manclús, Faust, Joger H, Joger J, Krüger, Mudroch, Rabe, Ritter, Sommer, Ide i Maga, 2009
lub ten:Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide i Maga, 2009
S. nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, Ide i Maga, 2009
Spinophorosaurus Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, uczestnicy Project PALDES oraz Niger Project SNHM, Ide i Maga, 2009
S. nigerensis Remes, Ortega, Fierro, Joger, Kosma, Ferrer, uczestnicy Project PALDES oraz Niger Project SNHM, Ide i Maga, 2009
PS PomajstrowaĹem trochÄ przy obrazkach - teraz siÄ sÄ tak duĹźe
Re: [opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
opis wylądował w ED: http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... horosaurus
hasło do gruntownej poprawy, uwagi (pewnie do czegoś jeszcze można się przyczepić):
1) nie wszystkie (w ogóle jakaś?) moje poprawki zostały wprowadzone, może są też nie wychwycone a doszły kolejne błędy (Wulcanodon)
2) filogeneza nieaktualna, inne dane być może też, ogólnie pisanie tak szczegółowych opisów powoduje szybkie dezaktualizacje, które nie są aktualizowane (np. trzeba pozmienieć opisy wielu ceratozaurów w zw. z Polem i Rauhutem, o wrzuceniu danych z Carrano i in. już nie wspomnę)
3) w bibliografii art. z PLoS, bo w końcu z niego Dawid korzystał
4) szablon "diagnoza" także do innych rozdziałów, np. budowa (dotyczy też wielu innych haseł, no ale ja sobie mogę mówić ... )
5) jak to jest z listą autorów (patrz post wyżej), na pewno nie 25?
6) jest jeszcze doi:10.1371/journal.pone.0030060
hasło do gruntownej poprawy, uwagi (pewnie do czegoś jeszcze można się przyczepić):
1) nie wszystkie (w ogóle jakaś?) moje poprawki zostały wprowadzone, może są też nie wychwycone a doszły kolejne błędy (Wulcanodon)
2) filogeneza nieaktualna, inne dane być może też, ogólnie pisanie tak szczegółowych opisów powoduje szybkie dezaktualizacje, które nie są aktualizowane (np. trzeba pozmienieć opisy wielu ceratozaurów w zw. z Polem i Rauhutem, o wrzuceniu danych z Carrano i in. już nie wspomnę)
3) w bibliografii art. z PLoS, bo w końcu z niego Dawid korzystał
4) szablon "diagnoza" także do innych rozdziałów, np. budowa (dotyczy też wielu innych haseł, no ale ja sobie mogę mówić ... )
5) jak to jest z listą autorów (patrz post wyżej), na pewno nie 25?
6) jest jeszcze doi:10.1371/journal.pone.0030060
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4061
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Re: [opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
Dawid wejdzie na forum to zdecyduje, czy go poprawi. Jak nie to może go wezmę do swojej grupki opisów do poprawy.
EDIT - Malusieńkie korekty.
EDIT - Malusieńkie korekty.
"Mastodon sapiens"
-
- Moderator
- Posty: 2585
- Rejestracja: 22 października 2007, o 18:29
Re: [opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
Poprawiłem opis:
http://www.encyklopedia.dinozaury.com/i ... horosaurus
http://www.encyklopedia.dinozaury.com/i ... horosaurus
Biologia, UW
-
- Moderator
- Posty: 2585
- Rejestracja: 22 października 2007, o 18:29
Re: [opis] Spinophorosaurus (spinoforozaur)
Po czterech latach trzeba było zaktualizować opis. Ci co śledzą na bieżąco encyklopedię, to wiedzą, a dla pozostałych lista zmian:
http://www.encyklopedia.dinozaury.com/i ... ldid=18317
http://www.encyklopedia.dinozaury.com/i ... ldid=18317
Biologia, UW