[OPIS] Deinocheirus
- Sebastian
- Jurajski allozaur
- Posty: 1336
- Rejestracja: 2 lipca 2006, o 13:32
- Imię i nazwisko: Sebastian Oziemski
- Lokalizacja: Harlow, Essex, UK
[OPIS] Deinocheirus
Deinocheirus
D??ugo??Ă?: 7-12 m???
Wysoko??Ă?: 3,5-4 m???
Masa: 1-2 t???
Miejsce: Nemegt, Gobi, Mongolia
Czas: 83-70 Ma
Klasyfikacja:
Dinosaura
Saurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Neotetanurae
Coelurosauria
Maniraptoriformes
Tyrannoraptora
Ornithomimosauria?
Deinocheiridae?
Deinocheirus to duży teropod, którego skamieniałości odkryła polsko-mongolska ekspedycja paleontologiczna w Kotlinie Nemegt na pustyni Gobi (Mongolia). Deinocheirus został nazwany i opisany przez zmarłą prof. dr hab. Halszkę Osmólską i Ewę Roniewicz w 1970 roku. Nazwa gatunkowa tego teropoda - „mirificus” -znaczy „specyficzny/nietypowy”. Nazwa rodzajowa dinozaura oznacza „strasznoręki” i odnosi się do nadzwyczaj długich kończyn przednich zakończonych ostrymi pazurami. Lambert wyolbrzymił ten obraz, opisując szponiaste dłonie deinocheira jako "przerażającą broń służącą do atakowania dinozaurów prawie każdej wielkości, zdolne rozpruć miękkie podbrzusze zauropoda". Paul nie zgadza się z tym twierdzeniem. Sądzi, iż pazury te są zbyt tępe do zabijania. Mogły najwyżej służyć jako dobry rodzaj obrony przed drapieżnikami lub do walk z innymi osobnikami gatunku. Szczątki tego drapieżnika składały się na wspomniane wcześniej łapy, kilka fragmentów żeber, łopatkę oraz kręg. Rosyjski paleontolog - Rozhdestvensky, zauważył, że kończyny przednie Deinocheirus są podobne do łap leniwców. Zasugerował więc, że dinozaur ten specjalizował się we wspinaniu na drzewa w poszukiwaniu owoców, młodych pędów oraz jaj nadrzewnych gadów i praptaków. Wyjaśnia również, że teropod ten osiągał znacznie mniejsze rozmiary, a jego długie i umięśnione łapy umożliwiały sprawną wspinaczkę. Pogląd Rozhdestvensky’ego jest jednak sceptycznie przyjmowany przez większość paleontologów.
Odnalezione przednie ko??czyny Deinocheirus
Klasyfikacja:
Osmólska i Roniewicz utworzyły dla tego nietypowego dinozaura nową rodzinę - Deinocheiridae. Rodzina ta została początkowo zdefiniowana jako przedstawiciele dużych karnozaurów. Niektórzy sugerują nawet, że rodzinę tą należy zaliczyć do nadrodziny Torvosauroidea. Polskie badaczki uważają jednak, iż Deinocheirus należał do kladu Coelurosauria. Z pewnością można odrzucić możliwość jego przynależności do największych w obrębie tej grupy- tyranozauroidów (tyranozaurydy posiadały zredukowane kończyny przednie; jeśli okazałoby się, że Deinocheirus rzeczywiście nim był, to musiałby osiągać nieprawdopodobne rozmiary! Jest to jednak niezbyt możliwe; proporcje ciała miał prawdopodobnie takie jak Ornithomimus). W 1976 roku Barsbold zaproponował utworzenie dla rodziny Deinocheiridae oraz nadrodziny Therizinosauroidea nowy klad o nazwie Deinocheirosauria. Swój pogląd oparł na budowie kończyn przednich tych teropodów. Ostatecznie odrzucono jego propozycję, tworząc jednocześnie dla terizinozauroidów klad Segnosauria (Therizinosauria). Deinocheirus jest obecnie uznawany za ornitomimozaura. Szacuje się, iż osiągał on od 7 do 12 metrów długości i ok. 1 tonę wagi.
Makovicky wyraźnie stwierdza, iż deinocheir to raczej prymitywny ornitomimozaur, ponieważ brak u niego jakichkolwiek typowych cech dla tej grupy. Mimo to, nie ma co do tego stuprocentowej pewności. Nawet przeprowadzona analiza klasyfikacji teropodów (Kobayashi i Barsbold) nie stwierdza jednoznacznie, iż rodzina Deinocheiridae należy do Ornithomimosauria. Według niektórych, takson ten jest nieaktywny, a samego dinozaura klasyfikują w obrębie kladu Ornithomimosauriformes.
Spis gatunk??w:
Deinocheirus- H. Osm??lska i E. Roniewicz, 1970
Deinocheirus mirificus- H. Osm??lska i E. Roniewicz, 1970
Literatura:
1) Osm??lska, H. & E. Roniewicz, 1970. Deinocheiridae, a new family of theropod dinosaurs. Palaeontologica Polonica 21: 5-19.
2) Makovicky, P.J., Y. Kobayashi & P.J. Currie, 2004. Ornithomimosauria. in D.B. Weishampel, P. Dodson & H. Osm??lska (eds.), The Dinosauria, Second Edition. University of California Press, Berkeley.
3) Kobayashi, Y. & R. Barsbold, 2006. Ornithomimids from the Nemegt Formation of Mongolia. J. Paleont. Soc. Korea 22 (1): 195-207.
4) Lambert, D., 1983. A Field Guide to Dinosaurs. Avon Books, New York.
5) Paul, G.S., 1988. Predatory Dinosaurs of the World. Simon & Schuster, New York.
6) Rozhdestvensky, A.K., 1970. Giant claws of enigmatic Mesozoic reptiles. Paleontological Journal 1970 (1): 117-125.
Tak byĂ? mo??e wyglĂ?da?? Deinocheirus
D??ugo??Ă?: 7-12 m???
Wysoko??Ă?: 3,5-4 m???
Masa: 1-2 t???
Miejsce: Nemegt, Gobi, Mongolia
Czas: 83-70 Ma
Klasyfikacja:
Dinosaura
Saurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Neotetanurae
Coelurosauria
Maniraptoriformes
Tyrannoraptora
Ornithomimosauria?
Deinocheiridae?
Deinocheirus to duży teropod, którego skamieniałości odkryła polsko-mongolska ekspedycja paleontologiczna w Kotlinie Nemegt na pustyni Gobi (Mongolia). Deinocheirus został nazwany i opisany przez zmarłą prof. dr hab. Halszkę Osmólską i Ewę Roniewicz w 1970 roku. Nazwa gatunkowa tego teropoda - „mirificus” -znaczy „specyficzny/nietypowy”. Nazwa rodzajowa dinozaura oznacza „strasznoręki” i odnosi się do nadzwyczaj długich kończyn przednich zakończonych ostrymi pazurami. Lambert wyolbrzymił ten obraz, opisując szponiaste dłonie deinocheira jako "przerażającą broń służącą do atakowania dinozaurów prawie każdej wielkości, zdolne rozpruć miękkie podbrzusze zauropoda". Paul nie zgadza się z tym twierdzeniem. Sądzi, iż pazury te są zbyt tępe do zabijania. Mogły najwyżej służyć jako dobry rodzaj obrony przed drapieżnikami lub do walk z innymi osobnikami gatunku. Szczątki tego drapieżnika składały się na wspomniane wcześniej łapy, kilka fragmentów żeber, łopatkę oraz kręg. Rosyjski paleontolog - Rozhdestvensky, zauważył, że kończyny przednie Deinocheirus są podobne do łap leniwców. Zasugerował więc, że dinozaur ten specjalizował się we wspinaniu na drzewa w poszukiwaniu owoców, młodych pędów oraz jaj nadrzewnych gadów i praptaków. Wyjaśnia również, że teropod ten osiągał znacznie mniejsze rozmiary, a jego długie i umięśnione łapy umożliwiały sprawną wspinaczkę. Pogląd Rozhdestvensky’ego jest jednak sceptycznie przyjmowany przez większość paleontologów.
Odnalezione przednie ko??czyny Deinocheirus
Klasyfikacja:
Osmólska i Roniewicz utworzyły dla tego nietypowego dinozaura nową rodzinę - Deinocheiridae. Rodzina ta została początkowo zdefiniowana jako przedstawiciele dużych karnozaurów. Niektórzy sugerują nawet, że rodzinę tą należy zaliczyć do nadrodziny Torvosauroidea. Polskie badaczki uważają jednak, iż Deinocheirus należał do kladu Coelurosauria. Z pewnością można odrzucić możliwość jego przynależności do największych w obrębie tej grupy- tyranozauroidów (tyranozaurydy posiadały zredukowane kończyny przednie; jeśli okazałoby się, że Deinocheirus rzeczywiście nim był, to musiałby osiągać nieprawdopodobne rozmiary! Jest to jednak niezbyt możliwe; proporcje ciała miał prawdopodobnie takie jak Ornithomimus). W 1976 roku Barsbold zaproponował utworzenie dla rodziny Deinocheiridae oraz nadrodziny Therizinosauroidea nowy klad o nazwie Deinocheirosauria. Swój pogląd oparł na budowie kończyn przednich tych teropodów. Ostatecznie odrzucono jego propozycję, tworząc jednocześnie dla terizinozauroidów klad Segnosauria (Therizinosauria). Deinocheirus jest obecnie uznawany za ornitomimozaura. Szacuje się, iż osiągał on od 7 do 12 metrów długości i ok. 1 tonę wagi.
Makovicky wyraźnie stwierdza, iż deinocheir to raczej prymitywny ornitomimozaur, ponieważ brak u niego jakichkolwiek typowych cech dla tej grupy. Mimo to, nie ma co do tego stuprocentowej pewności. Nawet przeprowadzona analiza klasyfikacji teropodów (Kobayashi i Barsbold) nie stwierdza jednoznacznie, iż rodzina Deinocheiridae należy do Ornithomimosauria. Według niektórych, takson ten jest nieaktywny, a samego dinozaura klasyfikują w obrębie kladu Ornithomimosauriformes.
Spis gatunk??w:
Deinocheirus- H. Osm??lska i E. Roniewicz, 1970
Deinocheirus mirificus- H. Osm??lska i E. Roniewicz, 1970
Literatura:
1) Osm??lska, H. & E. Roniewicz, 1970. Deinocheiridae, a new family of theropod dinosaurs. Palaeontologica Polonica 21: 5-19.
2) Makovicky, P.J., Y. Kobayashi & P.J. Currie, 2004. Ornithomimosauria. in D.B. Weishampel, P. Dodson & H. Osm??lska (eds.), The Dinosauria, Second Edition. University of California Press, Berkeley.
3) Kobayashi, Y. & R. Barsbold, 2006. Ornithomimids from the Nemegt Formation of Mongolia. J. Paleont. Soc. Korea 22 (1): 195-207.
4) Lambert, D., 1983. A Field Guide to Dinosaurs. Avon Books, New York.
5) Paul, G.S., 1988. Predatory Dinosaurs of the World. Simon & Schuster, New York.
6) Rozhdestvensky, A.K., 1970. Giant claws of enigmatic Mesozoic reptiles. Paleontological Journal 1970 (1): 117-125.
Tak byĂ? mo??e wyglĂ?da?? Deinocheirus
Ostatnio zmieniony 24 czerwca 2008, o 19:19 przez Sebastian, łącznie zmieniany 7 razy.
- Xyphactinus
- Karboński antrakozaur
- Posty: 525
- Rejestracja: 18 kwietnia 2006, o 20:12
- Lokalizacja: tak naprawdę z Poznania
Podkre??lony fragment oznacza mniej wiĂ?cej:
Lambert upiĂ?kni?? ten obraz, opisujĂ?c szponiaste d??onie deinocheira jako "przera??ajĂ?ce bronie s??u??Ă?ce do atakowania dinozaur??w prawie ka??dej wielko??ci ... zdolne rozpruĂ? miĂ?kkie podbrzusze zauropoda". Paul niezgodzi?? siĂ?z tym twierdzĂ?c, ??e pazury sĂ? zbyt tĂ?pe na zabijanie, mog??yby byĂ? dobrym narzĂ?dziem obrony.
Czy mogĂ? liczyĂ? na dodanie mnie do autor??w opisu?
Lambert upiĂ?kni?? ten obraz, opisujĂ?c szponiaste d??onie deinocheira jako "przera??ajĂ?ce bronie s??u??Ă?ce do atakowania dinozaur??w prawie ka??dej wielko??ci ... zdolne rozpruĂ? miĂ?kkie podbrzusze zauropoda". Paul niezgodzi?? siĂ?z tym twierdzĂ?c, ??e pazury sĂ? zbyt tĂ?pe na zabijanie, mog??yby byĂ? dobrym narzĂ?dziem obrony.
Czy mogĂ? liczyĂ? na dodanie mnie do autor??w opisu?
"Chciałbym, żeby świat był dwa razy większy i połowa jego była wciąż niezbadana."
sir David Attenborough
Cykl "Gdyby kometa nie spadła":
http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=939
http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=967
sir David Attenborough
Cykl "Gdyby kometa nie spadła":
http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=939
http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=967
- Tomasz Singer
- Jurajski allozaur
- Posty: 1585
- Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
- Lokalizacja: Warszawa
Wiele informacji dostarczyĹa by czaszka, jeĹźeli uda siÄ jÄ
kiedyĹ znaleĹÄ. Pazury sÄ
stosunkowo mocno zakrzywione i mocne, raczej wskazujÄ
, iĹź mĂłgĹ byÄ miesoĹźercÄ
. Ich ostre krawÄdzie i wielkoĹÄ zapewne poprawiaĹa kora rogowa. JeĹźeli nawet nie, to mĂłgĹby mieÄ innÄ
strategie ĹowieckÄ
, uĹmiercajÄ
c raczej mniejsze ofiary za pomocÄ
przednich koĹczyn ciÄĹźkimi pazurami.
- Dino
- Administrator
- Posty: 4005
- Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
- Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
- Lokalizacja: Warszawa
- Kontakt:
Z kilkoma, niewielkimi naĹoĹźonymi poprawkami.Deinocheirus to duĹźy teropod, ktĂłrego skamieniaĹoĹci odkryĹa polsko-mongolska ekspedycja paleontologiczna w Kotlinie Nemegt na pustyni Gobi (Mongolia). Deinocheirus zostaĹ nazwany i opisany przez zmarĹÄ prof. dr hab. HalszkÄ OsmĂłlskÄ i EwÄ Roniewicz w 1970 roku. Nazwa gatunkowa tego teropoda - „mirificus” -znaczy „specyficzny/nietypowy”. Nazwa rodzajowa dinozaura oznacza „strasznorÄki” i odnosi siÄ do nadzwyczaj dĹugich koĹczyn przednich zakoĹczonych ostrymi pazurami. Lambert wyolbrzymiĹ ten obraz, opisujÄ c szponiaste dĹonie deinocheira jako "przeraĹźajÄ cÄ broĹ sĹuĹźÄ cÄ do atakowania dinozaurĂłw prawie kaĹźdej wielkoĹci, zdolne rozpruÄ miÄkkie podbrzusze zauropoda". Paul nie zgadza siÄ z tym twierdzeniem. SÄ dzi, iĹź pazury te sÄ zbyt tÄpe do zabijania. MogĹy najwyĹźej sĹuĹźyÄ jako dobry rodzaj obrony przed drapieĹźnikami lub do walk z innymi osobnikami gatunku. SzczÄ tki tego drapieĹźnika skĹadaĹy siÄ na wspomniane wczeĹniej Ĺapy, kilka fragmentĂłw Ĺźeber, ĹopatkÄ oraz krÄg. Rosyjski paleontolog - Rozhdestvensky, zauwaĹźyĹ, Ĺźe koĹczyny przednie Deinocheirus sÄ podobne do Ĺap leniwcĂłw. ZasugerowaĹ wiÄc, Ĺźe dinozaur ten specjalizowaĹ siÄ we wspinaniu na drzewa w poszukiwaniu owocĂłw, mĹodych pÄdĂłw oraz jaj nadrzewnych gadĂłw i praptakĂłw. WyjaĹnia rĂłwnieĹź, Ĺźe teropod ten osiÄ gaĹ znacznie mniejsze rozmiary, a jego dĹugie i umiÄĹnione Ĺapy umoĹźliwiaĹy sprawnÄ wspinaczkÄ. PoglÄ d Rozhdestvensky’ego jest jednak sceptycznie przyjmowany przez wiÄkszoĹÄ paleontologĂłw.
Klasyfikacja:
OsmĂłlska i Roniewicz utworzyĹy dla tego nietypowego dinozaura nowÄ rodzinÄ - Deinocheiridae. Rodzina ta zostaĹa poczÄ tkowo zdefiniowana jako przedstawiciele duĹźych karnozaurĂłw. NiektĂłrzy sugerujÄ nawet, Ĺźe rodzinÄ tÄ naleĹźy zaliczyÄ do nadrodziny Torvosauroidea. Polskie badaczki uwaĹźajÄ jednak, iĹź Deinocheirus naleĹźaĹ do kladu Coelurosauria. Z pewnoĹciÄ moĹźna odrzuciÄ moĹźliwoĹÄ jego przynaleĹźnoĹci do najwiÄkszych w obrÄbie tej grupy- tyranozauroidĂłw (tyranozaurydy posiadaĹy zredukowane koĹczyny przednie; jeĹli okazaĹoby siÄ, Ĺźe Deinocheirus rzeczywiĹcie nim byĹ, to musiaĹby osiÄ gaÄ nieprawdopodobne rozmiary! Jest to jednak niezbyt moĹźliwe; proporcje ciaĹa miaĹ prawdopodobnie takie jak Ornithomimus). W 1976 roku Barsbold zaproponowaĹ utworzenie dla rodziny Deinocheiridae oraz nadrodziny Therizinosauroidea nowy klad o nazwie Deinocheirosauria. SwĂłj poglÄ d oparĹ na budowie koĹczyn przednich tych teropodĂłw. Ostatecznie odrzucono jego propozycjÄ, tworzÄ c jednoczeĹnie dla terizinozauroidĂłw klad Segnosauria (Therizinosauria). Deinocheirus jest obecnie uznawany za ornitomimozaura. Szacuje siÄ, iĹź osiÄ gaĹ on od 7 do 12 metrĂłw dĹugoĹci i ok. 1 tonÄ wagi.
Makovicky wyraĹşnie stwierdza, iĹź deinocheir to raczej prymitywny ornitomimozaur, poniewaĹź brak u niego jakichkolwiek typowych cech dla tej grupy. Mimo to, nie ma co do tego stuprocentowej pewnoĹci. Nawet przeprowadzona analiza klasyfikacji teropodĂłw (Kobayashi i Barsbold) nie stwierdza jednoznacznie, iĹź rodzina Deinocheiridae naleĹźy do Ornithomimosauria. WedĹug niektĂłrych, takson ten jest nieaktywny, a samego dinozaura klasyfikujÄ w obrÄbie kladu Ornithomimosauriformes.
Nr 537 w ED:
http://www.dinozaury.com/index.php?opti ... ew&id=1058
No tak, tylko skad te 7 m wziete?? 7 metrowy teropod z 2,4 m Ĺapami... Fakt faktem, mĂłgl to byÄ jakis ewenement (w dziszejszym swiece zwierzÄ
t o dziwactwa nie trudno ), jednak porĂłwnujÄ
c go z ornitomimozaurami, z ktĂłrymi jest najwiÄcej wiÄ
zany, wychodzi "nieco" wiÄcej
Ostatnio zmieniony 24 czerwca 2008, o 18:45 przez Broker, łącznie zmieniany 1 raz.
Theropods... yeah :D
- Tomasz
- Kredowy tyranozaur
- Posty: 2172
- Rejestracja: 30 października 2006, o 15:16
- Lokalizacja: Międzychód
NiegdyĹ takie dane widniaĹy na angielskiej wikipedii (ktoĹ zdanie "This would make Deinocheirus by far the largest ornithomimosaur, at approximately 7-12 m (23-40 ft) long and weighing roughly 9000 kg." zmieniĹ na "This would make Deinocheirus by far the largest ornithomimosaur, weighing roughly 9,000 kg.") oraz wciÄ
Ĺź sÄ
na czeskiej wiki :D
PS
ChoÄ nie sÄ to zbyt wiarygodne ĹşrĂłdĹa ;)
PS
ChoÄ nie sÄ to zbyt wiarygodne ĹşrĂłdĹa ;)
Thescelosaurus podaje teĹź wczesny mastrycht, czyli okres: 83-69Ma
Taka walka to by siÄ skoĹczyĹa ĹmierciÄ jednego z uczestnikĂłw, tak mi siÄ wydaje.
coĹ nie wydaje mi siÄ, wikipedia podaje, Ĺźe Gregory S. Paul uwaĹźa, Ĺźe tylko funkcja obronna, a nie walka z innymi dejnocheirami.lub do walk z innymi osobnikami gatunku
Taka walka to by siÄ skoĹczyĹa ĹmierciÄ jednego z uczestnikĂłw, tak mi siÄ wydaje.
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
- Daniel Madzia
- Jurajski allozaur
- Posty: 1609
- Rejestracja: 15 marca 2006, o 12:39
- Lokalizacja: Třinec, Česká republika
- Kontakt:
-
- Moderator
- Posty: 2572
- Rejestracja: 22 października 2007, o 18:29
-
- Kambryjski trylobit
- Posty: 28
- Rejestracja: 11 maja 2009, o 13:50
Ustalanie pokrewieĹstwa wymarych organizmĂłw to niemal wyĹÄ
cznie (niemal, bo patrz np. TO) porĂłwnywanie budowy.
2) i nie "jakÄ Ĺ skamielinÄ" tylko wszystko co z niego zostaĹo - przy czym powinno siÄ ogranczaÄ do materiaĹu niewÄ tpliwie pochodzÄ cego od danego gatunku (oczywiĹcie gĹĂłwnei holotyp, czasem zapewne teĹź paratypy), a nie np. przypisanego do niego tylko dlatego, Ĺźe znalezionego w tych samych warstwach i zbliĹźonego wielkoĹciÄ , o podobnej pozycji sytematycznej i nienaleĹźÄ cego do innych znanych stamtÄ d taksonĂłw.
Naukowcy obcnie nie ograniczja siÄ tylko do porĂłwnywania - robi siÄ analizy kladystyczne. Naukowcy oglÄ dajÄ okazy, zbierajÄ cechy ktĂłre ich zdaniem ĹwiadczÄ o pozycji taksonu wĹrĂłd innych (tzn. cehcach informatywnych filogenetycznie - np. specyficza budowa zÄĂłbĂłw, ale juĹź nie róźnice wynikajÄ ce prawdopdoobnie z np. pĹci, wieku, wielkoĹci). Później wrzuca siÄ te dane do specjalnych programĂłw, ktĂłre przetrawiajÄ te dane i podajÄ najbardziej prawdopodbny (tzn. zakĹÄ dajÄ cy najmniejsza liczbÄ zmian ewolucyjnych) obraz filogenezy. Cech czÄsto sa setki, a taksonĂłw wĹÄ czonych do analizy (w zasadzie powinny byÄ gatunki, ale czaem wrzuca siÄ obszerne klady) dziesiÄ tki - Ĺźaden czĹowiek (no moĹźe poza geniuszami) nie byĹby w stanie wskazaÄ, jak powinno wyglÄ daÄ drzewko najbardziej zgodne z zasadÄ parsymonii.
Co znaczÄ róşne specjalistyczne sĹĂłwka - poszukaj sam, wzbogacisz swojÄ wiedzÄ.
1) nie tylko ornitomimozaurami - to byĹby fatalny bĹÄ d - aby ustaliÄ pokrewieĹstwo trzeba porĂłwnaÄ z wszelkimi moĹźliwymi krewnymi - np. w tym wypadku teropodami.Paleoleo pisze:Pewnie porĂłwnali jakoĹ skamielinÄ deinocheira z koĹczynami przednimi innych ornitomimozaurĂłw.
2) i nie "jakÄ Ĺ skamielinÄ" tylko wszystko co z niego zostaĹo - przy czym powinno siÄ ogranczaÄ do materiaĹu niewÄ tpliwie pochodzÄ cego od danego gatunku (oczywiĹcie gĹĂłwnei holotyp, czasem zapewne teĹź paratypy), a nie np. przypisanego do niego tylko dlatego, Ĺźe znalezionego w tych samych warstwach i zbliĹźonego wielkoĹciÄ , o podobnej pozycji sytematycznej i nienaleĹźÄ cego do innych znanych stamtÄ d taksonĂłw.
Naukowcy obcnie nie ograniczja siÄ tylko do porĂłwnywania - robi siÄ analizy kladystyczne. Naukowcy oglÄ dajÄ okazy, zbierajÄ cechy ktĂłre ich zdaniem ĹwiadczÄ o pozycji taksonu wĹrĂłd innych (tzn. cehcach informatywnych filogenetycznie - np. specyficza budowa zÄĂłbĂłw, ale juĹź nie róźnice wynikajÄ ce prawdopdoobnie z np. pĹci, wieku, wielkoĹci). Później wrzuca siÄ te dane do specjalnych programĂłw, ktĂłre przetrawiajÄ te dane i podajÄ najbardziej prawdopodbny (tzn. zakĹÄ dajÄ cy najmniejsza liczbÄ zmian ewolucyjnych) obraz filogenezy. Cech czÄsto sa setki, a taksonĂłw wĹÄ czonych do analizy (w zasadzie powinny byÄ gatunki, ale czaem wrzuca siÄ obszerne klady) dziesiÄ tki - Ĺźaden czĹowiek (no moĹźe poza geniuszami) nie byĹby w stanie wskazaÄ, jak powinno wyglÄ daÄ drzewko najbardziej zgodne z zasadÄ parsymonii.
Co znaczÄ róşne specjalistyczne sĹĂłwka - poszukaj sam, wzbogacisz swojÄ wiedzÄ.
bardzo wÄ tpliwetyranociraptor pisze:hehe.A moze to odnalezione raczki spinozaura.
Jakby nie byĹo wiadomo na podstawie jakich cech uznano go za ornitomimozauura to nikt by nie potraktowaĹ takiej hipotezy powaĹźnie. Wysarczy poszkaÄ, myĹlÄ, Ĺźe to Ci wystarczy:
Z kolei analiza Sentera (2007) wykzaĹa, Ĺźe synapomofiami ĹÄ czÄ cymi Deinocheirus, Shenzhousaurus i Pelecanimimus z pozostaĹymi ornitomomozaurami sÄ :Kobayashi, Y. and R. Barsbold. 2006 pisze:OsmĂłlska and Roniewicz (1970) and some previous studies
suggested affinities with Ornithomimosauria (Paul 1988; Makovicky et al., 2004). Makovicky et al.
(2004) described ornithomimosaur-like characters in Deinocheirus mirificus (reduced deltopectoral crest
of humerus, a deep acromion process of scapula, and a metacarpal I subequal to metacarpals II and III).
On the other hand, they listed non-ornithomimosaur characters (flange on the supraglenoid buttress of
scapula absent, strongly curved manual unguals with proximally positioned flexor tubercles, lack of syndesmotic
articulation between radius and ulna, and lack of subglenoid shelf of coracoid) (Fig. 5C).
Because of the presence of these ornithomimosaur-like and non ornithomimosaur-like characters, the
phylogenetic status of Deinocheirus mirificus has not been resolved.
In this study, preliminary phylogenetic analyses are used to determine the possible phylogenetic status
of Deinocheirus mirificus within Theropoda and Ornithomimosauria. Data matrices of previous studies
on theropod phylogeny were used (Holtz, 1998; Maryanska et al., 2002; Makovicky et al., 2005). In the
data matrices of Holtz (1998) and Maryanska et al. (2004), Ornithomimidae/Ornithomimosauria was replaced
with twelve taxa (Pelecanimimus polyodon, Harpymimus okladnikovi, Shenzhousaurus orientalis,
Garudimimus brevipes, Archaeornithomimus asiaticus, Sinornithomimus dongi, Gallimimus bullatus,
Anserimimus planinychus, Struthiomimus altus, Ornithomimus edmontonicus, and Dromiceiomimus
brevitertius), and Deinocheirus mirificus was added to the data matrices. For the data matrix of
Makovicky et al. (2005), Deinocheirus mirificus was simply added to their data matrix. Settings for the
analyses (outgroups, character weight, search option, and programs) followed the original analyses.
A strict consensus tree of most parsimonious trees obtained based on the data matrix of Holtz (1998)
suggested the phylogenetic status of Deinocheirus mirificus as a member of Ornithomimosauria and
showed that Pelecanimimusis a sister taxon to the remaining ornithomimosaurs and relationships of ornithomimosaurs
excluding Pelecanimimus are unresolved (Fig. 8A). Deinocheirus mirificus possesses
some unambiguous synapomorphies of Ornithomimosauria from this analysis, and these are reduced acromion
of the scapula, metacarpal I subequal to metacarpal II, and non-hyperextensive metacarpal phalangeal
joints (Fig. 7B). This analysis also suggests that Deinocheirus mirificus is more derived than
Pelecanimimus because it shares three unambiguous synapomorphies low manus (humerus + radius) ratio,
base of metacarpal III along same place as metacarpal I and II, and manual ungual phalanx length
greater than three times longer than proximal height).
In the phylogenetic analysis based on the data matrix of Makovicky et al. (2005) Deinocheirus mirificus
is placed within Ornithomimosauria, sharing two unambiguous synapomorphies (fused scapulocoracoid
and weak deltopectoral crest of the humerus) with other ornithomimosaurs, similar to the
conclusions of Makovicky et al. (2004) (Figs. 7A, 8B). It also suggested that Deinocheirus mirificus is a
sister taxon to the remaining taxa (Pelecanimimus and higher). Deinocheirus mirificus is excluded from
the clade of Pelecanimimus and higher taxa because it possesses the primitive condition in some forelimb
elements (loosely jointed ulna and radius and strongly curved manual unguals with proximally positioned
flexor tubecle) (Nicholls and Russell, 1985; Makovicky et al., 2004).
Using the data matrix of Maryanska et al. (2002), our phylogenetic analysis suggested that Deinocheirus
mirificus is placed outside of Ornithomimosauria and Coelurosauria. This is largely because Deinocheirus
mirificus shows primitive condition in some characters (scapula/humerus length ratio, more than 1.2,
short posterior process of the coracoid, total length of manual phalanges III-1 and III-2 greater than III-3)
for Ornithomimosauria.
Although these preliminary phylogenetic analyses did not resolve the phylogenetic status of Deinocheirus
mirificus, they summarize the affinities of Deinocheirus mirificus with ornithomimosaurs, and its nonornithomimosaur
characters. The analyses do not show a close relationship of Deinocheirus mirificus
with Therizinosauridae. Forelimb elements are important for determining the relationships of derived ornithomimosaurs
(Ornithomimidae) (Kobayashi and Barsbold, 2005). If Deinocheirus mirificusis a primitive
ornithomimosaur as suggested by Makovicky et al. (2004) and a phylogenetic analysis in this study
based on the data matrix of Makovicky et al. (2005), skull and hindlimb elements need to be found in the
future because these elements are important for understanding the relationships of basal ornithomimosaurs
(Currie, 2000; Makovicky et al., 2004; Kobayashi and Barsbold, 2005).
- lengthening of metacarpal I
- lateral torsion of metacarpal I
- lengthening of the third finger
- shortening of the metacarpus
- engthening of the first finger
- Tomasz Singer
- Jurajski allozaur
- Posty: 1585
- Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
- Lokalizacja: Warszawa
Re: [OPIS] Deinocheirus
Po ostatnich dyskusjach z panią prof. Ewą Roniewicz doszliśmy do wniosku, że ten teropod mógł opierać się o podłoże krzywizną pazurów kończyn przednich podobnie jak Chalikotheria. Zrobiłem wstępną rekonstrukcję przy założeniu, że panewka stawu biodrowego była mniej więcej na takiej samej wysokości co staw barkowy. Według tych szacunków mógłby on osiągać powyżej 9 m długości i do 5 m wysokości. Postaram się w najbliższym czasie dodać tę rekonstrukcję.
- Tomasz Singer
- Jurajski allozaur
- Posty: 1585
- Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
- Lokalizacja: Warszawa
Re: [OPIS] Deinocheirus
Na materiał tego rodzaju przede wszystkim holotypu oprócz wielkich kończyn przednich i kości kruczołopatkowych (scapulocoracoideum składają się jeszcze żebra, żebra brzuszne (gastralia), trzy niekompletne kręgi, dwa kości gnykowe (opisywane wcześniej jako ceratobranchia) i kilka nieokreślonych fragmentów kostnych. W czasie wyprawy, o której się wspomina powyżej na bloogu, organizowanej przez paleontologów z Korei Południowej, przy udziale specjalistów z innych krajów na miejscu znalezienia holotypu odnaleziono jeszcze kilka gastraliów i fragmentów kostnych. Pokazane to było w trzeciej części filmu "Tarbosaurus" (tam też pokazano znalezienie i preparacje holotypu Koreaceratoops). Oprócz tego zalicza się do niego jako Deinocheirus sp. prawie kompletną kość łokciową należącą jeszcze do większego osobnika niż holotyp.
- Triceratops
- Sylurski akantod
- Posty: 194
- Rejestracja: 5 kwietnia 2011, o 11:52
- Imię i nazwisko: Weronika Mazurek
- Lokalizacja: Lubliniec
- Kontakt:
Re: [OPIS] Deinocheirus
A może deinocheir jest terizinozaurem?
Podziwiam polskich paleontologów za to, że...
Spomiędzy szerokich, zielonobrązowych liści wystają cztery długie zakrzywione szpony. Gdy tylko jednak jeden z gadów drgnął, pazury chyłkiem cofnęły się między paprocie. Szpony należą do gatunku dinozaura, jakiego jeszcze świat nie widział. Jest to pierwszy skuteczny super-drapieżnik – Smok z Lisowic.
Jest to fragment pisanej przeze mnie powieści o smoku z Lisowic.
Spomiędzy szerokich, zielonobrązowych liści wystają cztery długie zakrzywione szpony. Gdy tylko jednak jeden z gadów drgnął, pazury chyłkiem cofnęły się między paprocie. Szpony należą do gatunku dinozaura, jakiego jeszcze świat nie widział. Jest to pierwszy skuteczny super-drapieżnik – Smok z Lisowic.
Jest to fragment pisanej przeze mnie powieści o smoku z Lisowic.
Re: [OPIS] Deinocheirus
Co masz na myśli pisząc "terizinozaur"? Jeśli Therizinosaurus cheloniformis - to rzeczywiście znalezienie dwóch tak wielkich i w jakimś stopniu podobnych teropodów w tych samych osadach samo przywodzi na myśl, że chodzi o te same zwierzęta. Jednak Deinocheirus ma cechy ornitomimozaurów (Ornithomimosauria) a Therizinosaurus - terizinozaurów (Therizinosauria). Dlatego też Deinocheirus raczej nie jest krewnym Therizinosaurus (tj. nie należy do Therizinosauria). Zob. porównanie
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]