
Czas zacząć nowy rok w dinozaurologii! W "Scientific Reports" ukazała się ważna (tak sądzę po pobieżnym przejrzeniu) praca o chińskich "dinoptakach". Analizy histologiczne pokazują, które okazy były młodociane, a które już dorosłe.
Prondvai E., Godefroit P., Adriaens D., Hu D. 2018. Intraskeletal histovariability, allometric growth patterns, and their functional implications in bird-like dinosaurs. Scientific Reports 8: 258. https://doi.org/10.1038/s41598-017-18218-9
Przy drugiej pracy można mieć wątpliwości, czy powinna znaleźć się w tym temacie, czy w niedinozaurowym (w zależności od preferowanej koncepcji filogenetycznej), ale - poniekąd wbrew samym autorom - umieszczę ją tutaj. Triasowy północnoamerykański Caseosaurus może być przedstawicielem herrerazaurów (podobnie jak europejski Saltopus), herrerazaury nie są jednak dinozaurami (co nie jest zaskakującym wynikiem, jeśli spojrzy się na nazwisko pierwszego autora).
Baron M.G., Williams M.E. 2018. A re-evaluation of the enigmatic dinosauriform Caseosaurus crosbyensis from the Late Triassic of Texas, USA and its implications for early dinosaur evolution. Acta Palaeontologica Polonica. https://doi.org/10.4202/app.00372.2017