Forum Dinozaury.com

Kieran G. Satchell (2024)
A re-evaluation of Scelidosaurus remains from Ireland and the importance of apomorphy-based identifications
Proceedings of the Geologists' Association (advance online publication)
doi: https://doi.org/10.1016/j.pgeola.2024.03.002

Ponowne przebadanie fragmentu kości udowej z liasu Irlandii (przypisanego w 2021 do Scelidosaurus sp.) nie wykazało żadnych cech diagnostycznych dla Ornithischia, materiał został więc uznany za niezidentyfikowanego dinozaura. Wobec tego jednym znanym materiałem kostnym ptasiomiednicznych z hettangu jest Laquintasaura z Wenezueli i jeszcze nieopisane kości z Borkowic.

Z Hettangu jest więcej Ornithischia - Upper Elliot to bodajże Hettang-Synemur i Lower Lufeng podobnie

Z tego co mi wiadomo datowanie tych formacji na hettang jest dosyć niepewne?

Nie wiem jak z Lufeng, ale Elliot jest chyba względnie "bezpiecznie" datowana? Niedawne badania geochronologiczne wskazują na hettang-synemur dla Upper Elliot, co potwierdza niepublikowana jeszcze praca magisterska z grudnia 2023 roku, datująca formację na 208,8-194,6 mln lat (jurajska miałaby nawet być część Lower Elliot).

Szczegółowa osteologia Nothronychus.

David K Smith, David D Gillette, Osteology of the derived Therizinosaur Nothronychus with evidence for convergence in dinosaurian evolution, Zoological Journal of the Linnean Society, 2024;, zlad148, https://doi.org/10.1093/zoolinnean/zlad148

https://doi.org/10.5710/PEAPA.24.02.2024.484 - różnorodność zauropodów ze stanowiska Cerro Overo- La Invernada (formacja Bajo de la Carpa).

Badanie wnętrza czaszki oraz zmysłów Psittacosaurus lujiatunensis.

Sakagami, R., Kawabe, S., Hattori, S., Zheng, W. & Jin, X. (2024). "Endocranial anatomy of the ceratopsian dinosaur Psittacosaurus lujiatunensis and its bearing on sensory and locomotor abilities. Memoir of the Fukui Prefectural Dinosaur Museum 22: 1–12
https://www.dinosaur.pref.fukui.jp/arch ... 22-001.pdf

Różnorodność dinozaurów z górnej formacji Morrison w czasie i przestrzeni:

Maidment S.C.R. 2024. Diversity through time and space in the Upper Jurassic Morrison Formation, western U.S.A. Journal of Vertebrate Paleontology e2326027. https://doi.org/10.1080/02724634.2024.2326027

Pneumatyzacja żeber grzbietowych u Apatosaurus.

Logan King, J., McHuhg, J.B., Wedel, M.J. & Curtice, B. (2024). "A previously unreported form of dorsal rib pneumaticity in ''Apatosaurus'' (Dinosauria: Sauropoda) and implications for pneumatic variation among diplodocid dorsal ribs". Journal of Vertebrate Paleontology. e2316665
https://www.tandfonline.com/doi/full/10 ... 24.2316665

Ag.Ent pisze: ↑

14 lutego 2024, o 16:00

Brocklehurst i Field 2024 pisze:This study affirms the importance of the K–Pg on the diversification of modern birds (...)

Haha, czyli dokładnie odwrotnie niż podawana tu wczoraj przez Dawida publikacja z PNAS-u Oj, co biedny badacz wczesnej ewolucji ptaków ma teraz myśleć?

Po półtora miesiąca mamy kolejną dużą analizę filogenetyczną ptaków (na podstawie genomów 363 gatunków). Topologia drzewa nie jest szczególnie zaskakująca - może z wyjątkiem nandu jako siostrzanych do kusaczy i względnie zaawansowanej pozycji Strisores (w kladzie m.in. z pelikanowymi, rurkonowymi, pingwinami, nurami, słonecznicami i faetonami). Analiza potwierdza też istotną rolę wymierania kredowego w ewolucji i różnicowaniu się ptaków (tak jak podawana w cytowanym poście praca Brocklehursta i Fielda, a odwrotnie niż też przywoływana wcześniej praca Wu i wsp.).

Stiller J., Feng S., Chowdhury AA. et al. 2024. Complexity of avian evolution revealed by family-level genomes. Nature. https://doi.org/10.1038/s41586-024-07323-1

Pneumatyzacja kręgów Plateosaurus.

Regalado Fernández, O. R. (2024). "Variability of vertebral laminae in eight specimens of Plateosaurus (Saurischia, Sauropodomorpha)". Revue de Paléobiologie, Genève. 43 (1): 85–100
https://www.researchgate.net/publicatio ... podomorpha

Właśnie ukazała się duża praca o histologii kości sporej grupy owodniowców z Ischigualasto - wśród nich kilku wczesnych dinozaurów (Eoraptor, Chromogisaurus, Herrerasaurus, Sanjuansaurus, Eodromaeus). Choć już te pierwotne dinozaury cechowały się wysokim tempem wzrostu, to jednak niespecjalnie różniły się pod tym kątem od pozostałych przebadanych zwierząt.

Curry Rogers K, Martínez RN, Colombi C, Rogers RR, Alcober O. 2024. Osteohistological insight into the growth dynamics of early dinosaurs and their contemporariesp. PLoS ONE 19 (4): e0298242. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0298242

https://doi.org/10.1007%2Fs41513-023-00227-5 - fragment żuchwy nowego przedstawiciela Hadrosauriformes z formacji Castrillo de la Reina (późny barrem - wczesny apt Hiszpanii).

https://doi.org/10.1038%2Fs41467-024-46843-2 - reguła Bergmana nie działa jeśli bierzemy pod uwagę ewolucję rozmiarów mezozoicznych dinozaurów (w tym ptaków) oraz ssakokształtnych (w tym ssaków).

"Reguły" w ekologii to takie trochę "physics envy" ;)

https://doi.org/10.7717%2Fpeerj.17060 - wielkie kości "dinozaurów" z retyku Europy okazują się być pozostałościami wielkich ichtiozaurów.

https://doi.org/10.7717%2Fpeerj.17180 - rewizja taksonomiczna zauropodów z formacji Winton. Kilka nowych okazów, wintotytan prawdopodobnie jest członkiem Diamantinasauria, a australotytan prawdopodobnie jest wyrośniętym diamantinazaurem lub nieokreślomym Diamantinasauria.

Szczątki teropoda prawdopodobnie będącego ceratozaurem z jurajskiej formacji Cañadón Asfalto znajdującej się w Argentynie.

Pradelli, L. A.; Pol, D.; Ezcurra, M. D. (2024). "New dinosaur remains increase theropod diversity in the Cañadón Asfalto Formation (Lower Jurassic), Chubut Province, Argentina". Journal of Systematic Palaeontology. 22 (1). 2318262.
https://www.tandfonline.com/doi/full/10 ... 24.2318262

https://doi.org/10.1038%2Fs42003-024-06137-1 - czaszki owiraptorozaurów były już bardzo odporne na stres mechaniczny od czasów incisiwozaura i są bardziej odporne niż czaszki terizinozaurów i ornitomimozaurów (przynajmniej erlikozaura i ornitomima). Prawdopodobnie jest to przystosowanie do zgarniania dużych ilości pokarmu roślinnego (prawdopodobnie)

https://doi.org/10.1002%2Fcne.25597- nowa metoda oceny objętości mózgów dinozaurów. Z abstraktu wynika, że mózgi tyreoforów oraz ceratopsów zajmowały nieco mniejszą objętość jamy czaszkowej niż u pozostałych dinozaurów (choć może być to związane z niekompletności zapisu kopalnego, bo trudno mi uwierzyć, żeby mózg zauropoda stanowił średnio większą część objętości jamy czaszkowej niż mózg ceratopsa).

https://doi.org/10.4202%2Fapp.01113.2023 - wielka redeskrypcja szczątków przypisanych do Megalosaurus z Portugalii. Pod tą nazwą rodzajową zostały nazwane skamieniałości należące do jakiegoś talatozucha, stegozaurów, iguanodontów, zauropodów oraz teropodów (w tym Allosaurus, Ceratosaurus oraz Torvosaurus ?gurneyi).

Kolejna rewizja skamieniałości, tym razem historycznych (1859 - 1906) znalezisk dinozaurów z grup geologicznych Massacara i Ilhas (berrias - barrem) z Brazylii. Chociaż szczątki są dość fragmentaryczne, autorzy publikacji stwierdzili współwystępowanie zauropodów, teropodów oraz ornitopodów we wczesnej kredzie tego regionu. - https://doi.org/10.1080%2F08912963.2024.2318406

https://doi.org/10.1080%2F08912963.2024.2336982 - pojedynczy ząb teropoda z formacji Missouri Velha (późna jura - najwcześniejsza kreda) został zinterpretowany jako najstarszy znany z Brazylii abelizauryd.

https://doi.org/10.1186%2Fs12862-024-02222-5 - analiza kształtów czaszek oraz sposobu gryzienia u dromeozaurydów wskazuje, że deinonych i dromeozaur potrafiły polować na duże kręgowce (chociażby tenontozaury, czy młodociane hadrozaurydy), halszkaraptor natomiast raczej nie był zdolny polować na ryby, ale na wodne bezkręgowce w warunkach ograniczonej widoczności. Wydaje się również, że wydłużona, płaska czaszka była dla członków tej grupy teropodów stanem pierwotnym, a wysoka, krótka czaszka cechą zaawansowaną. Autorzy publikacji sygnalizują również, że dla porównania dobrze by było zrobić podobne analizy dla troodontydów.

https://doi.org/10.1080%2F02724634.2024.2326644 - mamy dzisiaj całkiem dużo nowych badań. Opisany został prawdopodobnie niedojrzały Edmontosaurus regalis z formacji Horseshoe Canyon. Analiza jego szczątków wskazuje, że "Ugrunaaluk" (dotychczas uznawany za nieokreślony gatunek edmontozaura) najprawdopodobniej jest kolejnym młodocianym E. regalis.

Chyba ostatnia na dziś praca o wymianie zębów u jeholozaura. Wydaje się, że tempo wymiany u tego rodzaju zmniejszało się wraz z wiekiem zwierzęcia. - https://doi.org/10.1186%2Fs12862-024-02233-2

https://doi.org/10.4435%2FBSPI.2024.08 - Andrea Cau ponownie proponuje hipotezę, iż kompsogantidy tak naprawdę są młodocianymi teropodami należącymi do różnych grup tetanurów nie będących Maniraptoriformes.