Konferencje 2018

[kryty_niekrytyczny]

Jest.

[Piotr B.]

Jest.

Analiza kladystyczna nie jest metodą naukową. Zostawiając na boku masę jej problemów w postaci absurdalnego sposobu kodowania cech (jednowartościowe, bzdetne, gdzie homologie określane są a posteriori z kladogramu), ignorowanie wieku geologicznego, itd., w analizie kladystyczej nie ma wewnętrznego systemu falsyfikacji, gdyż próby falsyfikacji sprowadzają się najwyżej do poszukiwania parsymonii wewnątrz zamkniętego systemu o naturze teoretycznej, zaś kladyści w swojej codziennej praktyce zwyczajnie nie pozwalają na falsyfikację swych hipotez z zewnątrz innymi technikami.

Ciężko mi patrzeć na kladystykę jako na naukę. Jeśli coś nauką nie jest, a za nią w mniemaniu wielu ludzi uchodzi, jest to pseudonauka. Tak przyszło mi się urodzić w czasach pseudonauki i na domiar złego fanatyzmu.

Literatura

Dodson, P. (2000). Origin of birds: The final solution?. American Zoologist, 40(4), 504-512.

Panchen, A. L. (1982). The use of parsimony in testing phylogenetic hypotheses. Zoological Journal of the Linnean Society, 74(3), 305-328.

[kryty_niekrytyczny]

Myślę, że nie rozumiesz czym jest kladystyka (myląc ją z komputerową analizą filogenetyczną), ani czym jest kladogram (myląc go z drzewem rodowym).

[Tomasz Singer]

Odpowiem najpierw Łukaszowi.
Wrzuciłem dzisiaj na Grupę na Facebooka zdjęcia problematycznego kręgu i dla porównania kręgów Stagonolepis, przede wszystkim pierwszego ogonowego.
Kręgi fitozaurów są dość podobne do aetozaurowych, więc to wyklucza je. Po porównaniu z kręgiem krzyżowym Postosuchus wykluczony został Polonosuchus. Chociaż mi osobiście zdaje się, że ten duży kręg z Muzeum Ewolucji, który identyfikowany jest jako Stagonolepis może w rzeczywistości należeć do Polonosuchus. W ten dzień, kiedy kończyła się konferencja Młodzi w Paleontologii w tym roku, to obejrzałem sobie okazy z Krasiejowa, które znajdują się na Wydziale Biologii. Były tam dwa kręgi krzyżowe, mogące należeć do dwóch młodocianych osobników polonozucha.
Chociaż nie przedstawiłem tego przy okazji dwóch konferencji, ale planuję to zrobić w artykule, podobieństwa do Silesaurus. Generalnie delikatny i długi trzon kręgu, szeroka przednia powierzchnia trzonu, podobna jak w krzyżowych silezaura.
Tyle co dowiedziałem się od Grzegorza Niedźwiedzkiego, to na podstawie fragmentów tibii większy silezauryd miał być od niego około 2 razy dłuższy. Ten kręg mógł należeć do jeszcze większego osobnika. W opracowaniu jest też łuk neuralny kręgu grzbietowego, który mógł należeć do trochę mniejszego osobnika.

Przechodząc jednak do kladystyki. To trzeba odpowiedni sensownie używać jej narzędzia czyli analizy kladystycznej, ewentualnie obiektywnie przedstawiać jej wyniki. Gdy był opisywany Gargoyleosaurus to analiza kladystyczna była według mnie zrobiona rzetelnie i obiektywnie, ale co do jej interpretacji miałem już wiele do życzenia. Kirkland upierał się swojej teorii i przedstawił Scelidosaurus jako takson siostrzany do Nodosauridae, kiedy zapis cech tego rodzaju często przedstawiał 0 lub ? (cecha nie może być rozpoznana z powodu niekompletności okazu). Według tego rodzaj Scelidosaurus powinien być ulokowany jako grupa zewnętrzna do Ankylosauria.

[Utahraptor]

Za chwilę rozpocznie się V międzynarodowy kongres paleontologii w Paryżu. Jakoś umknęła mi ta konferencja, gdy planowałem wyjazdy na ten rok, choć z mojej działki dużo ciekawych doniesień nie widzę. Będzie sporo ludzi, choć z Polski głównie entomolodzy:
https://ipc5.sciencesconf.org/
Książka abstraktów:
https://ipc5.sciencesconf.org/data/IPC5 ... t_Book.pdf

[Tomasz Singer]

Tu jest link do do pdf książki Abstraktów z tegorocznej Konferencji SVP (DML okazał się pomocny )
https://urldefense.proofpoint.com/v2/ur ... K6QO6sY&e=