Dinozaury - nowe informacje 2024

[Ag.Ent]

Przyznaję, że spojrzałem tylko do pracy Klein i in. (2012), gdzie maksymalna długość k. udowej była podana jako ok. 110 cm. Może autorzy popełnili podobny błąd.

[Danu]

Ta największa kość udowa pochodzi z

Vila, Galobart, Canudo, Le Loeuff, Dinarès-Turell, et al. 2012. The diversity of sauropod dinosaurs and its first taxonomic succession from latest Cretaceous strata of southwestern Europe: clues to demise and extinction. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. Vol 350:19-38.

[Danu]

Jako podsumowanie tematu.

Po sprawdzeniu tej kości udowej, szacuję, że osobnik ten jeżeli miał podobne proporcje do Phuwiangosaurus sirindhornae mierzył około 14.5 m długości co nie jest wynikiem nietypowym dla zauropoda w tej fazie wzrostu.

Jest kilka rzeczy, które należy wziąć po uwagę przy wysuwaniu podobnych wniosków.

1. Rozmiary Phuwiangosaurus sirindhornae
Najbardziej kompletny okaz o numerze katalogowym K11 zawiera większość kręgosłupa. Można niemal zrekonstruować fragment aż do 4 kręgu ogonowego. Resztę ogona można porównać do blisko spokrewnionych taksonów np Ruixinia. Ponieważ w publikacjach (Suteethorn i in. 2009, Klein i in. 2009) można znaleźć pomiary trzonów tych wszystkich kręgów można z dużym prawdopodobieństwem oszacować całą długość ciała, która wynosiła prawdopodobnie około 10.7 m długości. Osobnik ten ma kość udową o długości 100 cm.

Jest większy SM PW1-1-22 (Martin i in. 1999), który ma kość udową o długości 125 cm. Zakładam, że autorzy publikacji uzyskując wynik 20.2 m długości dla swojego dinozaura użyli właśnie tego. Zakładali, że szacunek z Molina Perez i Larramendi 2020 - 18.7 m tyczy się osobnika o długości kości udowej 125 cm. Nie jest to prawdą bo oni użyli KD2-1 gdzie znany jest humerus.

2. Metodologia Molina Perez i Larramendi

Szukają oni dosyć kompletny gatunek dla którego ustalają długość i masę ciała (GDI). Następnie dla spokrewnionych taksonów aby obliczyć ich rozmiary skalują kości do tego bardziej kompletnego wybranego gatunku. W tym przypadku był to Huabeisaurus. Który swoją drogą został przeszacowany względem pomiarów kręgów z publikacji. Metodologia Molina Perez i Larramendi nie jest idealna ponieważ każdego jednego osobnika sprowadzają do skalowania typowo przez femur. Tzn, jeżeli dwa gatunki miałyby np sporą ilość kręgów i ich pomiary ale oba zawierały kość udową. To jeden z nich był wyznaczony jako wzorzec a drugi skalowany tylko przy pomocy femur, a więc w przypadku różnych proporcji kręgosłupa model kompletnie nie działa co wykazałem im podczas wielu rozmów. Te błędy powinny zostać wyeliminowane w drugich wydaniach Dinosaurs Fact and Figures.

3. Szacunek w książce Molina Perez i Larramendi
- nie jest oparty na bezpośrednim oszacowaniu Phuwiangosaurus sirindhornae mimo iż ten ma wiele kości i możliwa jest rekonstrukcja większości kręgosłupa ale na skalowaniu kości udowej do Huabeisaurus (który jeżeli szacować go po kręgach ma bliżej 17.5 m niż 21 jak oni podali.
- osobnik którego użyli to humerus o długości 110 cm dla którego oszacowali femur 138.8 cm (a nie 125 cm jak zakładam założyli autorzy bo wtedy idealnie ich szacunek pasuje)

4. Ampelosaurus szacowany na 16 m długości jest oparty na kości udowej o szacowanej długości 160 cm o numerze katalogowym MHN.Aix.PV.1996 (Vila i in. 2012).

Podsumowując
Skalowanie do realnych pomiarów Phuwiangosaurus sirinhornae da rezultat dla kości udowej z publikacji ~14.5 m co nie jest niczym szczególnym na tle wzrostu innych zauropodów dlatego nie zgadzam się z wnioskami autorów bo są one oparte na błędnych założeniach.

[kryty_niekrytyczny]

Powinieneś napisać oficjalny komentarz do tej pracy.

[Danu]

Pewnego dnia chciałbym w ogóle opublikować pracę na temat wolumetrycznych metod szacowania rozmiarów i bazę z pomiarami która mam dla około 3700 osobników na ten moment . Muszę się zastanowić jak to zrobić

[Taurovenator]

https://doi.org/10.1111%2Fpala.12725 - nowe badanie, mające na celu ustalić użyteczność zębów zauropodomorfów w ich klasyfikacji.

[Taurovenator]

https://www.researchgate.net/publicatio ... LATITUDES- ptakopodobny trop dinozaura (Archaeornithipus pochodzący ze środkowej kredy Jukonu.

[Lythronax]

Nowa, ciekawa publikacja - nowy okaz Taurovenator violantei. Zdaniem badaczy jest to kolejny przedstawiciel Giganotosaurini.

https://link.springer.com/article/10.10 ... 24-01942-4

[Taurovenator]

Generalnie, mam co do tego okazu nieco wątpliwości; ale ostatecznie dobrze, że tak się stało, bo mamy aż trzy wielkie karcharodontozaurydy w Huincul, a ja nie muszę zmieniać nicka. A tak na poważnie:

https://doi.org/10.1093%2Fzoolinnean%2Fzlae109 - opis kilkunastu nowych pozostałości po teropodach z Kem Kem (większość po spinozaurynach, w tym kręg szyjny sigilmassazaura oraz częściowa kość łonowa jakiegoś karcharodontozauryda. W skrócie, żadna tajemnica tej formacji raczej nie pozostanie rozwiązana póki nie znajdziemy jeszcze nowszych i bardziej kompletnych skamieniałości.

[kryty_niekrytyczny]

Nowa, ciekawa publikacja - nowy okaz Taurovenator violantei. Zdaniem badaczy jest to kolejny przedstawiciel Giganotosaurini.

https://link.springer.com/article/10.10 ... 24-01942-4

Ta publikacja nigdy nie powinna ujrzeć światła dziennego. Czy to ten sam gatunek? - Może i tak. Czy to parsymoniczne? - Może i tak. Czy są na to dobre argumenty? - Nie.

[nazuul]

Tak to jest jak się nazywa jedną kość. Opieranie się na strukturze ozdobnej i potencjalnie oportunistycznym (nie wygląda na funkcjonalne) wgłębieniu jest ryzykowne, ten róg na pewno nie jest diagnostyczny a wgłębienie to nie jestem pewien, takie rzeczy się pojawiają i znikają.
Za to nowy okaz jest diagnostyczny. Skoro pochodzi z tego samego czasu i miejsca to uznanie tożsamości jest parsymoniczne, nie ma argumentów za odrębnością.

[kryty_niekrytyczny]

W takim razie, nowy okaz powinien stać się neotypem.

[nazuul]

Nie wydaje mi się aby to był na tyle istotny takson aby była zagrożona stabilność nomenklatury.

[Lythronax]

Rzeczywiście przypisywanie okazu do konkretnego rodzaju dinozaura na podstawie niepokrywającego się materiału kopalnego może budzić wątpliwości, a sam powód może być nie do końca wiarygodny. Nie zmienia to jednak faktu, że obecność 3 dużych karcharodontozaurydów w tym samym miejscu i czasie jest czymś niezwykłym. Na chwilę jest opisanych aż 20 dinozaurów z formacji Huincul, niewykluczone również, że z czasem dołączy do nich Nopcsaspondylus.

Uno de los primeros restos de dinosaurio colectados en Argentina corresponde a una vértebra casi completa, descubierta en 1889 en el margen izquierdo del Río Limay por el militar y naturalista polaco Hugo Zapalowicz. Este material, depositado en la colección de geología de la Universidad de Viena, fue publicado por Nopcsa en 1902, quien lo reconoció como una vértebra dorsal de dinosaurio saurópodo, asignándolo al género Bothriospondylus y detallando que el lugar de procedencia es 80 km al sur de la confluencia entre los ríos Limay y Neuquén. Posteriormente en 1903 Hatcher especificó que esta vértebra es indistinguible de Haplocanthosaurus, un diplodocoideo basal. La siguiente mención de este material fue en la monografía “Los Saurisquios y Ornitisquios del Cretáceo Argentino” de Von Huene en 1929, como una vértebra de Titanosaurus australis, mencionando por primera vez su lugar de procedencia como “Alarcón”. Décadas después McIntosh en 1990 hace una referencia a este material en su capítulo “Sauropoda” en el libro “The Dinosauria” donde subraya su parecido con el saurópodo africano Rebbachisaurus garasbae. Poco después Calvo y Salgado en 1995 dan a conocer una nueva especie de saurópodo Rebbachisauridae: “Rebbachisaurus” tessonei. y la vértebra publicada por Nopcsa (para ese momento ya considerada perdida) pasa a formar parte del material referido a esta especie. En dicho trabajo los autores indican como lugar de procedencia de este material “Barda Alarcón”. Por último, Apesteguía en el año 2007 crea la especie Nopcsaspondylus alarconensis basándose en las figuras y descripciones de Nopcsa de 1902, indicando como procedencia geográfica Barda Alarcón y por primera vez se hace referencia a la procedencia estratigráfica como presumiblemente Formación Candeleros, la cual aflora extensamente en dicha zona. A partir del informe de 1893 y del diario de viaje de 1899 publicados por Zapalowicz, teniendo en cuenta datos de distancias detallados, descripciones geológicas y altura sobre el nivel del mar, pudimos establecer que el área geográfica del hallazgo de Nopcsaspondylus es cercana a la actual Villa El Chocón, posiblemente en la llamada Barda Aquebeque. Zapalowicz detalló que el material fue extraído 40 metros por debajo de la máxima altura de la barda, mientras que Nopcsa describió que el hueso tiene restos de arenisca cuarzosa de color amarillo. Dado que en los tercios superiores de las bardas de la zona aflora Formación Huincul, la que se caracteriza por sus niveles de areniscas cuarzosas amarillas, se puede presumir que Nopcsaspondylus proviene de la sección basal de esta unidad litoestratigráfica.

Źródło abstraktu: https://www.peapaleontologica.org.ar/in ... ew/502/847

Poza tym nowe kolejne nowe publikacje:

Penkalski (2024) zdefiniował nowe elementy budowy czaszki u ankylozaurydów (supranuchal, postsquamosal i postquadratojugal).
https://www.sciencedirect.com/science/a ... 7124001939

Tropy zaurpodów z grupy Bauru (późna kreda Brazylii).
https://www.sciencedirect.com/science/a ... 7124001903

Morfologia i funkcja wyrostków kolczystych kręgów Deinocheirus. Co ciekawe, publikacje tą napisali uczniowie szkoły średniej.
https://wepub.org/index.php/TSSEHR/article/view/3583

[nazuul]

Autorzy podali pozycje strategiczne okazów, nie jest powiedziane, że żyły w tym samym czasie. Formacja to nie ekosystem.

[Taurovenator]

https://doi.org/10.1080%2F14772019.2024.2400471 - dokładny opis czaszki Bagualia alba, której anatomia jest przejściowa pomiędzy niskimi i lekko zbudowanymi czaszkami Sauropodiformes, a wysokimi i masywnymi (jak na zauropodomorfy) czaszkami wczesnych Eusauropoda.

[Taurovenator]

https://doi.org/10.1080%2F08912963.2024.2409873 - Minioolithus ganzhouensis, nowy ootakson dla najmniejszych znanych teropodzich (nieptasich) jaj znalezionych w pokładach późnokredowej formacji Tangbian (prowincja Jiangxi, południowowschodnie Chiny).

[MartaOp]

Dzięki za bardzo cenne informacje.

[Lythronax]

Kość udowa niezidentyfikowanego przedstawiciela Alvarezsauria z argentyńskiej formacji Plottier datowanej na koniak-santon.

https://www.tandfonline.com/doi/full/10 ... ccess=true

[Lythronax]

Tropy małych zauropodów z południowokoreańskiej formacji Jindong datowanej na cenoman.
https://www.sciencedirect.com/science/a ... via%3Dihub

[Taurovenator]

Dececchi, T. A.; Kim, K. S.; Lockley, M. G.; Larsson, H. C. E.; Holtz, T. R.; Farlow, J. P.; Pittman, M. (2024). "Theropod trackways as indirect evidence of pre-avian aerial behavior". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 121 (44). e2413810121. https://doi.org/10.1073%2Fpnas.2413810121 - jestem bardzo ciekawy jak autorzy publikacji do tego doszli, wg nich pewne dwupalczaste tropy teropodów z formacji Jinju (alb) zostały pozostawione przez bardzo szybko poruszające się mikroraptory (Microraptoria) używające do tego skrzydeł (miały ich używać do rozpędzenia się prawdopodobnie przed rozpoczęciem lotu z ziemi). Śmiała hipoteza, ale nie wiem, czy dowody są wystarczająco przekonywujące by ją obronić.

[Taurovenator]

https://doi.org/10.1007%2Fs41513-024-00269-3 - analiza morfologiczna pewnej liczby zębów spinozaurydów z wczesnego barremu Hiszpanii (formacja Camarillas) wskazała, że na w tym okresie ja terenie tej formacji żyły przynajmniej jeden takson barionychina oraz przynajmniej jeden takson spinozauryna. W sumie z tej formacji znamy już kamarijazaura, więc myślę, że niewykluczone, że któryś z tych zębów mógł należeć do tego rodzaju (o ile jest spinozaurydem, a nie ceratozaurem).

[Lythronax]

Nowe okazy Protoceratops hellenikorhinus z formacji Wulansuhai (Mongolia Wewnętrzna).

https://www.xbdz.net.cn/article/doi/10. ... wg.2024066

[Lythronax]

Demers-Potvin i Larsson (2024) opisali złoże kostne należące do Centrosaurus apertus z kanadyjskiej prowincji Saskatchewan. Dodatkowo w tym samym miejscu znajdowały się szczątki Citipes elegans.
https://cdnsciencepub.com/doi/10.1139/cjes-2023-0125

[Taurovenator]

https://doi.org/10.1098%2Frsbl.2024.0429 - zwięzłe podsumowanie badań nad biogeografią dinozaurów.