[Zbiorczy] Dinozaury 2011 - nowe informacje

[d_m]

Ukazała się monografia opisująca niezwykły okaz Scipionyx samniticus:
http://www.scienzenaturali.org/riviste/ ... 37sup.html
http://www.corriere.it/scienze_e_tecnol ... 671d.shtml
http://www.cronacalive.it/ciro-e-lo-spu ... ni-fa.html

Materiał anglojęzyczny: http://www.comune.milano.it/WebCity/Doc ... endocument
Galeria zdjęć: http://www.comune.milano.it/dseserver/W ... enDocument

[nazuul]

Na scypionyksa czekaliśmy długo ale zdaje się, że warto było. Tylko mogli w jakimś normalnym periodyku dać


3 ciekawe o marginocefalach:

Snively E, Theodor JM (2011) Common Functional Correlates of Head-Strike Behavior in the Pachycephalosaur Stegoceras validum (Ornithischia, Dinosauria) and Combative Artiodactyls. PLoS ONE 6(6): e21422. doi:10.1371/journal.pone.0021422

Héctor Gerardo Porras-Muzquiz & Thomas M. Lehman (2011) "A ceratopsian horncore from the Olmos Formation (Early Maastrichtian) near Múzquiz, Mexico" Revista Mexicana de Ciencias Geológicas 28 (2): 262-266

John R. Horner & Ellen-Thérèse Lamm (2011) "Ontogeny of the parietal frill of Triceratops: A preliminary histological analysis" Comptes Rendus Palevol, doi: 10.1016/j.crpv.2011.04.006

The parietal frill of Triceratops , one of the largest cranial ornamental features known, undergoes extraordinary morphological changes late in ontogeny — progressing from a large, thickened, solid frill to a substantially larger, thin, fenestrated frill. To understand how this structure changed so dramatically we undertook a histological examination of the caudal end of an ontogenetic series of Triceratops parietals. Investigation revealed a histological progression that involved an initial period of non-pathologic hyperostosis, followed by a phase of external (dorsal and ventral sides of the parietal) resorption and border extension, with a conclusive stage hypothesized to be dense fibrous connective tissues mineralized through the process of metaplasia. These fibrous tissues form the caudal end of the mature parietal as well as the epiparietals that fuse to the caudal border of the frill late in ontogeny. Continued resorption near the central parietal regions of the left and right lateral portions of the parietal eventually results in a pair of large circular fenestrae. This progression is somewhat similar to the parietal ontogeny of Centrosaurus

[Dino]

Nowe Palaeontologia Electronica a w nim o tym, jak się bronił Kentrosaurus.

Mallison 2011. Defense capabilities of Kentrosaurus aethiopicus Hennig, 1915

Stegosaurs were not built for rapid locomotion. Instead of fleeing from predators, they probably used their spiked tails as 'thagomizers' for defense. Kinetic/dynamic modeling in a computer-aided engineering program allows either using prescribed joint motions to determine joint forces or torque input models that deliver accelerations and moment of inertia of the tail tip spikes. Prescribed motion models based on a CAD range of motion analysis of Kentrosaurus and motions observed in extant long-tailed reptiles give results consistent with those of models using torque values calculated from detailed CAD reconstruction of muscle cross sections and moment arms. Both indicate that the tail of Kentrosaurus was a dangerous weapon, capable of inflicting painful slashing injuries and debilitating penetrating trauma, even on large theropods, across a large portion of its motion range. Continuous rapid motion was at least sufficient for the spikes to slash open the integument or penetrate soft tissues and fracture ribs or facial bones, while aimed whiplash blows may have had sufficient energy to fracture sturdy longbones.

EDIT
Oczywiście niezawodni Dawid i Robert:

Polski Abstrakt

ZDOLNOŚCI OBRONNE GATUNKU KENTROSAURUS AETHIOPICUS HENNIG, 1915
Stegozaury nie były zbudowane do szybkiego poruszania się. Zamiast uciekać przed drapieżnikami najprawdopodobniej używały swoich najeżonych kolcami ogonów jako maczug służących do obrony. Modelowanie kinetyczno-dynamiczne przy użyciu oprogramowania komputerowego stosowanego w inżynierii pozwala na określenie sił działających w okolicach połączeń między elementami na podstawie wcześniej określonego zakresu ruchów stawów bądź określenie przyspieszenia i momentu bezwładności kolców z końca ogona przy użyciu modelu z użyciem momentu obrotowego. Znormatyzowane modele ruchu rodzaju Kentrosaurus opracowane analizą ruchu w oprogramowaniu CAD oraz zakres ruchów zaobserwowany u współcześnie żyjących gadów z długimi ogonami dają wyniki zgodne z otrzymanymi przez modele CAD wykorzystujące wartości momentu obrotowego oszacowane na podstawie dokładnych rekonstrukcji przekroju mięśni i wektorów sił. Obie analizy wskazują, że ogon rodzaju Kentrosaurus był śmiertelną bronią zdolną zadawać, w szerokim zakresie swojego ruchu, bolesne rany powodujące przeszywający ból nawet u dużych przedstawicieli Theropoda. Ciągły, nagły ruch ogona dawał kolcom na jego końcu co najmniej zdolność przebijania zewnętrznej pokrywy ciała i penetrowania tkanek miękkich oraz łamania żeber i kości czaszki. Natomiast ukierunkowane wymachy ogonem mogły generować wystarczająco dużo energii do łamania masywnych kości długich.

Słowa kluczowe: biomechanika, kinetyczno-dynamiczne modelowanie, stegozaur
Translators: Dawid Mazurek and Robert Bronowicz

[nazuul]

Kolejne bardzo ciekawe prace w PLoS One:

Fowler DW, Woodward HN, Freedman EA, Larson PL, Horner JR (2011) Reanalysis of “Raptorex kriegsteini”: A Juvenile Tyrannosaurid Dinosaur from Mongolia. PLoS ONE 6(6): e21376. doi:10.1371/journal.pone.0021376

Schott RK, Evans DC, Goodwin MB, Horner JR, Brown CM, et al. (2011) Cranial Ontogeny in Stegoceras validum (Dinosauria: Pachycephalosauria): A Quantitative Model of Pachycephalosaur Dome Growth and Variation. PLoS ONE 6(6): e21092. doi:10.1371/journal.pone.0021092

[Ag.Ent]

Fowler DW, Woodward HN, Freedman EA, Larson PL, Horner JR (2011) Reanalysis of “Raptorex kriegsteini”: A Juvenile Tyrannosaurid Dinosaur from Mongolia. PLoS ONE 6(6): e21376. doi:10.1371/journal.pone.0021376

Podobne odczucia mieli też Tsuihiji i in. w ostatnim JVP, ale oni nie zdecydowali się sugerować synonimiczności raptoreksa z tarbozaurem wskazując na różnice w wieku okazów. Ale biorąc pod uwagę niepewność co do pochodzenia szczątków raptoreksa, może się okazać, że to nie argument. Ale raptoreks jest fajny, więc mam nadzieję, że jednak się "obroni"

[nazuul]

raptoreks jest fajny, więc mam nadzieję, że jednak się "obroni"

sam z siebie jest fajny w sensie znaczenia dla ewolucji Tyrannosauroidea, tylko ta nazwa...
Klucz tkwi w samej skale w której są szczątki - identyfikacja zespołu Sereno nie została podważona. Jeśli rzeczywiście chodzi o Yixian, to nawet mimo niediagnostyczności okazu miałby duże znaczenie (więcej w zaktualizowanym opisie na forum).

Ciekawe jest też to:

Foth, C. (w druku) "On the identification of feather structures in stem-line representatives of birds: evidence from fossils and actuopalaeontology" Paläontologische Zeitschrift, DOI: 10.1007/s12542-011-0111-3

Dinosaurs with fossilized filamentous integument structures are usually preserved in a highly flattened state. Several different feather types have been described on this basis, but the two-dimensional preservation of specimens during fossilization makes the identification of single feather structures difficult due to overlapping feather structures in vivo. Morphological comparison with the diversity of recent feather types is therefore absolutely vital to avoid misinterpretation. To simulate the preservation process, a cadaver of recent Carduelis spinus (European siskin) was flattened in a printing press. Afterwards, the structure of the plumage was compared with the morphology of a single body feather from the same specimen. In comparison with the single feather, the body plumage of the flattened bird looked rather filamentous. It was almost impossible to identify single structures, and in their place, various artefacts were produced. The investigation of plumage in a specimen of the Mesozoic bird Confuciusornis sanctus reveals similar structures. This indicates that flattening of specimens during fossilization amplifies the effect of overlapping among feathers and also causes a loss of morphological detail which can lead to misinterpretations. The results are discussed in connection with some dubious feather morphologies in recently described theropods and basal birds. Based on recent feather morphology, the structure of so-called proximal ribbon-like pennaceous feathers (PRPFs) found in many basal birds is reinterpreted. Furthermore, the morphology of a very similar-looking feather type found in the forelimb and tail of an early juvenile oviraptorosaur is discussed and diagnosed as the first feather generation growing out of the feather sheath. Thus, the whole plumage of this theropod might represent neoptile plumage.

Ważna publikacja:

Richard S. Thompson, Jolyon C. Parish, Susannah C. R. Maidment & Paul M. Barrett (2011) "Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora)" Journal of Systematic Palaeontology DOI:10.1080/14772019.2011.569091

Ankylosauria is a diverse clade of quadrupedal ornithischian dinosaurs whose remains are known from Middle Jurassic to latest Cretaceous sediments worldwide. Despite a long history of research, ankylosaur interrelationships remain poorly resolved and existing cladistic analyses suffer from limited character and taxon sampling. Here, we present the most comprehensive phylogenetic analysis of the group attempted to date. The traditional ankylosaurid–nodosaurid dichotomy is maintained. Ankylosauridae forms a well-resolved clade, which includes Zhongyuansaurus, the first ankylosaurid known to lack a tail club. Nodosauridae includes a number of taxa that were resolved either as ‘polacanthids’ or basal ankylosaurids in previous analyses. The use of a broader character sample allows analysis of the interrelationships of all valid ankylosaur species; this has revealed several previously unrecognized relationships. Stegosauria is recovered as the sister taxon to Ankylosauria, while Scelidosaurus is found to be a basal thyreophoran. Dedicated methods for coding continuous characters could be used in future to improve the resolution of ankylosaur phylogeny, particularly in order to explore the relationships within the poorly resolved nodosaurid clade.

[Ag.Ent]

Seymour RS, Smith SL, White CR, Henderson DM, Schwarz-Wings D. 2011. Blood flow to long bones indicates activity metabolism in mammals, reptiles and dinosaurs. Proc R Soc B. http://dx.doi.org/10.1098/rspb.2011.0968

Cau A, Dalla Vecchia FM, Fabbri M. 2011. Evidence of a new carcharodontosaurid from the Upper Cretaceous of Morocco. Acta Palaeontologica Polonica. http://dx.doi.org/10.4202/app.2011.0043

Maidment SCR, Barrett PM. 2011. A new specimen of Chasmosaurus belli (Ornithischia: Ceratopsidae), a revision of the genus, and the utility of postcrania in the taxonomy and systematics of ceratopsid dinosaurs. Zootaxa 2963: 1-47. http://mapress.com/zootaxa/2011/f/z02963p047f.pdf

Lyson et al. 2011. Dinosaur extinction: closing the '3 m gap'. Biology Letters. http://dx.doi.org/10.1098/rsbl.2011.0470

Nasi for(um)owicze w akcji Gratulacje!
Grzegorz Niedźwiedzki, Tomasz Singer, Gerard Gierliński, Martin Lockley. A protoceratopsid skeleton with an associated track from the Upper Cretaceous of Mongolia. Cretaceous Research. http://dx.doi.org/10.1016/j.cretres.2011.07.001

Polarne dinozaury rosły podobnie jak ich krewni z cieplejszych rejonów:
Holly N. Woodward, Thomas H. Rich, Anusuya Chinsamy, Patricia Vickers-Rich. Growth Dynamics of Australia's Polar Dinosaurs. PLoS ONE http://dx.plos.org/10.1371/journal.pone.0023339

McDonald AT (2011) A Subadult Specimen of Rubeosaurus ovatus (Dinosauria: Ceratopsidae), with Observations on Other Ceratopsids from the Two Medicine Formation. PLoS ONE 6(8): e22710. http://dx.plos.org/10.1371/journal.pone.0022710

[nazuul]

Longrich et al: "Mass extinction of birds at the Cretaceous–Paleogene (K–Pg) boundary" PNAS, doi: 10.1073/pnas.1110395108

The effect of the Cretaceous-Paleogene (K-Pg) (formerly Cretaceous–Tertiary, K–T) mass extinction on avian evolution is debated, primarily because of the poor fossil record of Late Cretaceous birds. In particular, it remains unclear whether archaic birds became extinct gradually over the course of the Cretaceous or whether they remained diverse up to the end of the Cretaceous and perished in the K–Pg mass extinction. Here, we describe a diverse avifauna from the latest Maastrichtian of western North America, which provides definitive evidence for the persistence of a range of archaic birds to within 300,000 y of the K–Pg boundary. A total of 17 species are identified, including 7 species of archaic bird, representing Enantiornithes, Ichthyornithes, Hesperornithes, and an Apsaravis-like bird. None of these groups are known to survive into the Paleogene, and their persistence into the latest Maastrichtian therefore provides strong evidence for a mass extinction of archaic birds coinciding with the Chicxulub asteroid impact. Most of the birds described here represent advanced ornithurines, showing that a major radiation of Ornithurae preceded the end of the Cretaceous, but none can be definitively referred to the Neornithes. This avifauna is the most diverse known from the Late Cretaceous, and although size disparity is lower than in modern birds, the assemblage includes both smaller forms and some of the largest volant birds known from the Mesozoic, emphasizing the degree to which avian diversification had proceeded by the end of the age of dinosaurs.

[Ag.Ent]

Jest już PDF o tyranozaurydzie (nanotyran/tyranozaur) z Cleveland: http://www.oucom.ohiou.edu/dbms-witmer/ ... nosaur.pdf

Oraz ciekawa praca o wewnętrznej morfologii czaszki Euoplocephalus:
Miyashita T, Arbour VM, Witmer LM, Currie PJ. 2011. The internal cranial morphology of an armoured dinosaur Euoplocephalus corroborated by X-ray computed tomographic reconstruction. Journal of Anatomy. http://doi.wiley.com/10.1111/j.1469-7580.2011.01427.x

[Robert Bronowicz]

Turner, A. H., Pol, D. & Norell, M. A. 2011. Anatomy of Mahakala omnogovae (Theropoda: Dromaeosauridae) Tögrögiin Shiree, Mongolia. American Museum Novitates 3722: 1-66. doi: 10.1206/3722.2

http://www.bioone.org/doi/abs/10.1206/3722.2

Louchart, A. & Viriot, L. 2011. From snout to beak: the loss of teeth in birds. Trends in Ecology & Evolution, doi:10.1016/j.tree.2011.09.004

http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 4711002643

[skrecu]

Mahakala-czaczej tu:
http://digitallibrary.amnh.org/dspace/h ... ?show=full

[Ag.Ent]

Testowanie zdolności wymarłych zwierząt do szybowania: na tapecie Microraptor gui, który wg Koehl i in. był w stanie szybować na takiej zasadzie, jak współczesne latające wiewiórki.

Koehl MAR, Evangelista D, Yang K. 2011. Using physical models to study the gliding performance of extinct animals. Integr. Comp. Biol. http://dx.doi.org/10.1093/icb/icr112

EDIT
Hutchinson JR, Bates KT, Molnar J, Allen V, Makovicky PJ. 2011. A computational analysis of limb and body dimensions in Tyrannosaurus rex with implications for locomotion, ontogeny, and growth. PLoS ONE 6 (10): e26037 http://dx.plos.org/10.1371/journal.pone.0026037

[Robert Bronowicz]

zespół, którym kieruje Oliver Rauhut (Bayerischen Staatssammlung für Paläontologie und
Geologie), ogłosił odkrycie w Niemczech (niedaleko Kelheim) prawie kompletnego szkieletu młodocianego, kredowego (~135 mln lat) teropoda zachowanego wraz z odciskami skóry i protopiór

http://www.spiegel.de/wissenschaft/natu ... 41,00.html (po niemiecku)

[Dinosaur Man]

Genialny ten teropod. Wygląda na jakiegoś bazalnego celurozaura. Jestem ciekaw w których miejscach rosły pióra, a gdzie była ta skóra, bo na zdjęciu tego nie widać a i w tekście nie jest określone (niestety jeden z niewielu szczegółów, których NIE widać). Ewenement na skalę Europy, zwłaszcza jeśli chodzi o tak drobne dinozaury.

[Ag.Ent]

Ewenement na skalę Europy, zwłaszcza jeśli chodzi o tak drobne dinozaury.

Jest jeszcze Juravenator ;) Zresztą nie zdziwiłbym się, gdyby okazało się, że te dwa teropody były blisko spokrewnione. Ale trzeba będzie poczekać co najmniej do 27 października na więcej szczegółów.

[Robert Bronowicz]

bo na zdjęciu tego nie widać a i w tekście nie jest określone

no muszą coś zostawić do momentu publikacji
a stworek rzeczywiśćie interesujący, czekam na publikację :D

[nazuul]

Ewenement na skalę Europy, zwłaszcza jeśli chodzi o tak drobne dinozaury.

Jest jeszcze Juravenator ;)

Zależy, jak na to patrzeć - Scipionyx nie jest tak kompletny pod względem osteologii, ale za to ma coś, czego nowemu brak. Na DML pojawiły się, całkiem dla mnie zrozumiałe, przypuszczenia, że chodzi o późną jurę a nie kredę a także, że to może być właśnie Juravenator - na pierwszy rzut oka nie wydaje mi się, z uwagi na morfologię przodu szczęki, ale Mortimer twierdzi, że to wypadek tafonomiczny. Protopióra mają być na ogonie. Ktoś stwierdził, że zdaniem Rauhuta i Fotha chodzi o bazalnego megalozauroida (!!!), co dotyczy też jurawenatora - informacja być może do znalezienia na http://www.congresopaleo.com.ar/bin-debug/congreso.html

[Tomasz Singer]

To zdjęcie jest podkolorowywane. Sam okaz i otaczająca go skała są białego koloru.
Budowa dłoni na pierwszy rzut oka wskazuję na przedstawiciela rodziny Compsognathidae. Jeszcze wypadało by się przyjrzeć czaszce, można będzie stwierdzić czy nie jest on krewnym Juravenator.

[nazuul]

Jeszcze wypadało by się przyjrzeć czaszce, można będzie stwierdzić czy nie jest on krewnym Juravenator.

Wg autorów jest

Ciekawe z PLoS ONE:

Carnotaurus jako demon szybkości:
Persons WS IV, Currie PJ (2011) Dinosaur Speed Demon: The Caudal Musculature of Carnotaurus sastrei and Implications for the Evolution of South American Abelisaurids. PLoS ONE 6(10): e25763. doi:10.1371/journal.pone.0025763

1 gatunek edmontozaura w późnym mastrychcie:
Campione NE, Evans DC (2011) Cranial Growth and Variation in Edmontosaurs (Dinosauria: Hadrosauridae): Implications for Latest Cretaceous Megaherbivore Diversity in North America. PLoS ONE 6(9): e25186. doi:10.1371/journal.pone.0025186

[d_m]

Doniesiono o odkryciu kolejnego okazu Archaeopteryx (oficjalny numer - 11, choć po drodze odkryto ich, zdaje się, więcej, tylko nie wszystkie trafiły do naukowców).

http://blogs.smithsonianmag.com/dinosau ... eleton.jpg

Ładny MSz

[Ag.Ent]

Badania stężenia izotopów tlenu O16 i O18 w zębach sugerują, że zauropody (a przynajmniej Camarasaurus) podejmowały sezonowe wędrówki (co, jak przyznaje jeden z autorów publikacji, nie jest zbyt zaskakujące).

Fricke HC, Hencecroth J, Hoerner ME. 2011. Lowland–upland migration of sauropod dinosaurs during the Late Jurassic epoch. Nature. http://dx.doi.org/10.1038/nature10570
Artykuł newsowy: http://www.nature.com/news/2011/111025/ ... 1.612.html

Inne spojrzenie na pozycję filogenetyczną archeopteryksa: tym razem metody probabilistyczne (największe prawdopodobieństwo i wnioskowanie bayesowskie): http://dx.doi.org/10.1098/rsbl.2011.0884

Przy okazji: o powolnym odradzaniu się lądowych kręgowców po wymieraniu permskim: http://dx.doi.org/10.1098/rspb.2011.1895

Fragment zęba teropoda o rozmiarach zbliżonych do T. rex albo nawet większego: Galton PM, Molnar RE. 2011. An unusually large theropod dinosaur tooth from the Kirkwood Formation (Lower Cretaceous) of South Africa. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen. http://dx.doi.org/10.1127/0077-7749/2011/0204

[skrecu]

A diminutive deinonychosaur (Dinosauria: Theropoda) from the Early Cretaceous of Öösh (Övörkhangai, Mongolia)
Albert Prieto-MáRqueza, Minjin Bolortsetsegb & John R. Horner
Alcheringa, 1–19, Available online: 31 Oct 2011
http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1 ... 011.590401

We describe a new specimen of small maniraptoran theropod from the Early Cretaceous Öösh locality, Övörkhangai province, central Mongolia. This exemplar ISMD-VP09 preserves a maxillary fragment, two teeth and partial appendicular elements. The strict consensus of a parsimony analysis of 68 coelurosaur taxa places this theropod within Deinonychosauria with an unresolved relationship with the other members of the clade. Support for this clade was based on two unambiguous synapomorphies: maxillary dentition with at least some teeth lacking denticles anteriorly, and ungual and penultimate pedal phalanx II highly modified for hyperextension, with ungual II being more strongly curved and substantially larger than that of digit III. The finding of a new small theropod specimen in the Öösh Formation adds to the deinonychosaur fossil record from the same beds, until now restricted to the dromaeosaurid Shanag ashile.

[Robert Bronowicz]

D. E. Fastovsky, D. B. Weishampel, M. Watabe, R. Barsbold, KH. Tsogtbaatar
& P. Narmandakh 2011. A Nest of Protoceratops andrewsi (Dinosauria, Ornithischia). Journal of Paleontology 85 (6):1035-1041.

http://www.bioone.org/doi/abs/10.1666/11-008.1

[nazuul]

W Hell Creek znaleziono kompletne szkielety (wraz ze skórą) walczących dinozaurów: nanotyrana i nowego gatunku ceratopsa:
http://www.youtube.com/watch?v=oAEf8IxQ6v4
http://www.youtube.com/watch?v=rkjTdiIVH8s
http://www.youtube.com/watch?v=1Tuod6ty-q8

[Robert Bronowicz]

Averianov, A. & Sues, H.-D. In press. Skeletal remains of Tyrannosauroidea (Dinosauria: Theropoda) from the Bissekty Formation (Upper Cretaceous: Turonian) of Uzbekistan. Cretaceous Research, doi:10.1016/j.cretres.2011.11.009

http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 711100187X

Abstract

There exists a major gap in the fossil record of tyrannosauroid theropod dinosaurs spanning the early part of the Late Cretaceous. We report on skeletal remains referable to Tyrannosauroidea indet. from the Turonian Bissekty Formation at Dzharakuduk in the central Kyzylkum Desert of Uzbekistan. Phylogenetic analysis of the hypodigm places the Bissekty tyrannosauroid as a non-tyrannosaurid tyrannosauroid more basal than the Campanian tyrannosauroids Appalachiosaurus and Bistahieversor from North America.

Highlights

► We describe tyrannosauroid dinosaurs from the first half of Late Cretaceous of Asia.
► This time interval of the evolution of Tyrannosauroidea is poorly documented.
► The phylogenetic analysis shows that Uzbek taxon is a non-tyrannosaurid tyrannosauroid.