Kontynuacja jest sensowna, nie wymuszona. Np. samo wyjaśnienie istnienia Stanowiska B, choć już nie uzasadnienie wypuszczenia na wolność. Lektura podobna do części pierwszej, wywołuje bardzo podobne pozytywne wrażenie, choć nie powtarza tego, czego dowiedzieliśmy się poprzednio. Podobieństwo jest zwłaszcza do części opisującej wędrowanie po Parku wśród dinozaurów po awarii z JP, ale jest tego znacznie więcej. Wyspa jest zatłoczona dinozaurami. O ile "Park jurajski" to techno-thriller, to tutaj jest znacznie bardziej thriller niż techno. Jak poprzednio, powtykane są, zwłaszcza w usta naukowców, interesujące, choć niekoniecznie trafne rozważania (jak sama tytułowa hipoteza), głównie biologiczne.
Najbardziej mnie poruszył jadący rowerem Levine. Kuriozalność tej sceny przyćmiewa mądre rozważania (głównie monologi) i wszelkie, w tym drastyczne opisy spotkań z dinozaurami.
Tak jak "Park jurajski", ekranizacja dalece odbiega na niekorzyść od pierwowzoru. Postawiono na efektowność a nie na sens.
Z aspektów paleontologicznych - których jest parokrotnie więcej niż w pierwszej części, ciekawe są zwłaszcza kwestie behawioralne, jak również odmienne przedstawienie niektórych dinozaurów:
- Velociraptor, wydaje mi się, że są bardziej agresywne względem siebie (zresztą ciekawie wyjaśniono odmienność zachowania od prawdziwych Velociraptor),
- apatozaury trzymają szyje głównie poziomo
- tyranozaur nie widzi jedynie poruszających się obiektów (do tego młode mają puch!).
- ? Ornitholestes (ścierwo)
- muzaur
- Procompsognathus triassicus
- triceratops
- Parasaurolophus walkeri
- stegozaur
- apatozaur
- Gallimimus bullatus (na wydruku z laboratorium)
- Tyrannosaurus rex
- Velociraptor
- hipsylofodont
- Pachycephalosaurus wyomingensis (znacznie wcześniej jest fragment "dwudziestu sztuk ciemnozielonych dinozaurów średniej wielkości, które rytmicznie pochylały ku ziemi masywne łby i skubały trawę")
- Carnotaurus sastrei (pojawił się też znacznie wcześniej, zaraz po Mussaurus; mój faworyt z książki)
- majazaur