[Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
[Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
Aktualna wersja opisu: http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... toceratops
Się sprężyłem i już opis gotowy
Leptoceratops (leptoceratops)
długość: 2,5 m
masa: ok. 45 kg
czas: 68-65 ma (mastrycht)
miejsce: USA - Wyoming, formacja Lance
- Montana, formacja Hell Creek
Kanada - Alberta, formacja Scollard
klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Cerapoda
Marginocephalia
Ceratopsia
Neoceratopsia
Leptoceratopsidae
Wstęp
Leptoceratops to niewielki rodzaj dinozaura rogatego (ceratopsa) należą cego do rodziny leptoceratopsów. Żył 68-65 milionów lat temu w okresie późnej kredy (mastrycht) na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Jak większość dinozaurów jest to takson monotypowy obejmują cy jedynie jeden gatunek Leptoceratops gracilis. Jego skamieniałości znajdywano w stanach Montana i Wyoming.
Leptoceratops był roślinożernym zwierzęciem, które mogło się paść na czterech kończynach, bą dź być sprawnym biegaczem poruszają c się na dwóch nogach. Przy długości 2,5 metra, wysokości 0,75 metra i wadze w okolicach 45 kg plasuje się wśród małych dinozaurów rogatych. W swoim czasie był to dinozaur na, którego mogły polować takie teropody jak Tyrannosaurus lub „raptory” podobne do drapieżnika z rodzaju Dromeosaurus.
Morfologia
Leptoceratops jako, że był przedstawicielem prymitywnej rodziny leptoceratopsów, nie posiadał rogów, jedynie niewielki guz w miejscu gdzie u bardziej zaawansowanych ceratopsów znajdował się róg, który jest jedną z charakterystycznych cech ceratopsów. Posiadał natomiast dwie pozostałe cechy, czyli rogowy dziób na przodzie pyska oraz kryzę z tyłu czaszki. Ta ostatnia była jednak słabo rozwinięta i mogła pełnić jedynie funkcję ozdobną , np. podczas zalotów. Jej niewielkie rozmiary nie umożliwiały dostatecznej ochrony karku podczas ataku drapieżników. Rogowy dziób doskonale się nadawał do zrywania i cięcia nawet twardych części roślin. Mógł go używać także podczas walk godowych oraz o przywództwo w stadzie. Mógł służyć też jako obrona przeciwko drapieżnikom. Posiadał "rogi" po bokach głowy podobne do tych jakie były u niektórych gatunków psittakozaura oraz protoceratopsa. Prawdopodobnie mogły służyć popisom i walkom godowych u samców tego gatunku. Miał dość dużą i okrą głą żuchwę, lecz nie tak wydatną jak u jego krewniaka z rodzaju Udanoceratops. W porównaniu z większymi gatunkami dinozaurów rogatych, np. Triceratops miał stosunkowo małe otwory nosowe, a duże oczodoły. Tak więc zapewne miał nieco słabszy węch, który nadrabiał lepszym wzrokiem. Widział w prawdopodobnie trójwymiarze na co wskazują oczodoły skierowane do przodu. Zęby leptoceratopsa miały kołkowaty kształt oraz krawędzie służą ce do cięcia i rozcierania pokarmu. Tkwiły ciasno upakowane w szczękach za kostnym dziobem, lecz nie tworzyły baterii zębowych takich jak u innych ceratopsów. Ogon nie był zbyt długi, ale nadal nieco dłuższy niż u jego bardziej zaawansowanych ewolucyjnie krewnych. Długość jednak była nadrabiana masywnością stanowią cą dobrą przeciwwagę dla masywnej czaszki podczas poruszania się na dwóch kończynach. Pięciopalczasta dłoń była już przystosowana do podpierania ciężaru przedniej części ciała podczas poruszania się w postawie czworonożnej. Dłoń była podobna do tej u bardziej zaawansowanych neoceratopsów. Kości ramienia i przedramienia były długie i mało masywne w porównaniu z czworonożnym protoceratopsem. Kości ręki były zbliżone do siebie rozmiarami, jednak dzięki mniejszej i lżejszej czaszce nie były tak obcią żone jak u innych zaawansowanych ceratopsów. Kość piszczelowa oraz kości śródstopia są wydłużone w stosunku do kości udowej, co umożliwiało szybkie poruszanie się na dwóch kończynach. Czteropalczasta stopa przypominała tę występują ca u bazalnych ornitopodów ("hypsilofodontów"), jednak u tych drugich jest ona trójpalczasta.
Klasyfikacja
Leptoceratops jest członkiem rodziny leptoceratopsów, która należy do infrarzędu neoceratopsów. Przedstawiciele tej grupy są wyżej rozwinięci ewolucyjnie od bazalnych ceratopsów takich jak ,np. Psittacosaurus. Wszystkie ceratopsy miały kostne dzioby podobne do tych jakie mają papugi. Neoceraptosy posiadały kryzy osłaniają ce kark, a te bardziej zaawansowane także rogi służą ce do obrony przed agresorami. Dawniej leptoceratopsa często brano jako przedstawiciela protoceratopsów ze względu na podobieństwo do rodzaju Protoceratops. Dziś powszechnie uznaje się go za przedstawiciela leptoceratopsów, choć w wielu ksią żkach można znaleźć jeszcze informacje o przynależności do protoceratopsów. Do obecnego poglą du na temat jego przynależności przyczyniło się odnalezienie jego krewniaków Udanoceratops i Prenoceratops, które wykazują duże podobieństwo do rodzaju Leptoceratops i wystarczają ce różnice aby oddzielić ich od kladu Protoceratopidae.
Historia odkryć i nazwa
Nazwa Leptoceratops oznacza "smukła rogata twarz", którą zawdzięcza smukłej budowie szkieletu. Pochodzi od greckich słów 'lepto-/λεπτο-' ("smukły") 'cerat-/κερατ-' ("rogaty") oraz '-ops/ωψ' ("twarz"). Gatunkiem typowym jest Leptoceratops gracilis. Pierwsze szczą tki odkrył Branum Brown w Albercie, w osadach formacji Scollard w roku 1910, a opisał je cztery lata później w 1914. Holotyp o numerze katalogowym AMNH 5205 składa się na dwa niekompletne szkielety. Paratypy to trzy niekompletne szkielety, z czego dwa posiadały czaszki (NMC 8887, NMC 8888, NMC 8889) oraz kolejne dwa fragmentaryczne szkielety o numerach TMP 93.95.1 oraz TMP 95.86.1. Szczą tki tego dinozaura znajdowano również w Wyoming w formacji Lance opisane przez Ostroma w 1978 roku (niekompletny szkielet pozaczaszkowy, YPM 18133) oraz w Pinyon Conglomerate opisane przez McKenna'e i Love'a w 1970 roku (pojedynczy zą b, AMNH 2571). Opisany w roku 1942 przez Browna i Schlaikjera w Montanie w formacji St. Mary's River drugi gatunek leptoceratopsa o nazwie L. cerorhynchus występował we wczesnym mastrychcie. Holotyp składał się na szkielet oraz niekompletną czaszkę (AMNH 5464). Skamieniałości L. cerorhynchus odkryli również Chinnery wraz z Weishampelem w roku 1998. Szczą tki składały się na powią zane ze sobą kości wraz z czaszką (Mor 542). W roku 1951 Charles Mortram Sternberg ze względu na duże różnice w porównaniu z L. gracilis stworzył dla gatunku L. cerorhynchus nowy rodzaj, mianowicie Montanoceratops. Odkrycia nie poprzestają jedynie na gatunku Leptoceratops gracilis i monatnoceratopsie, wykopywane są szczą tki leptoceratopsów, które mogą okazać się nowymi gatunkami bą dź rodzajami. W roku 1939 Gilmore w formacji Two Medicine w Montanie odkrył kilka fragmentarycznych szkieletów Leptoceratops sp.(USNM 113863, USNM 13864) datowanych na późny kampan. Kolejnym Leptoceratops sp. był dinozaur odkryty w Australii. W stanie Wiktoria para małżeńska Patricka i Tom Rich odkopała kość łokciową (NMV P186385). Począ tkowo myśleli, że należy do przedstawiciela teropodów lecz po dokładniejszym zbadaniu okazało się, że należy do ceratopsa podobnego do leptoceratopsa. Dinozaur przybrał nazwę Leptoceratops sp., a oficjalną nazwę uzyskał w roku 2003 jako Serendipaceratops arthurcclarkei. Nazwa Serendipaceratops arthurcclarkei oznacza „Przypadkowo odkryta rogata twarz”. Epitet gatunkowy nadano na cześć Artura C. Clarka, autora ksią żek o tematyce science fiction. W 2001 roku Ott i Buckley ogłosili, że w roku 1998 odkryli niekompletną czaszkę leptoceratopsa w formacji Hell Creek (Montana) i opisali ją jako Leptoceratops cf. gracilis.
Prawdopodobieństwo występowania piór
Leptoceratops to przedstawiciel kladu Heterodontosauriformes do której wchodzą grupy Marginocephalia (ceratopsy i pachycefalozaury) oraz heterodontozaurydy (Niektórzy jednak uważają , że do tego kladu wchodzą c wszystkie ptasiomiedniczne z wyją tkiem Pisanosaurus). U przedstawicieli tej grupy, a konkretnie u ceratopsa psitakozaura oraz niedawno odkrytego heterodontozaura z rodzaju Tianyulong wykryto obecność piór. Pióra zapewne były już wykształcone u bazalnych przedstawicieli dinozaurów. Można więc twierdzić, że pióra występowały już u przedstawicieli dinozauromorfów. Z drugiej strony mogły być to twory które kształciły się niezależnie u obu grup dinozaurów. Trzecią możliwością jest, że pióra Tianyulong i psittakozaura wytworzyły się niezależnie i były doskonalone w dalszej ewolucji. Przy tych założeniach można twierdzić, że Leptoceratops i jego najbliżsi krewni posiadali pióropodobne twory podobne do tych jakie znamy u psitakozaura lub heterodontozaura Tianyulong. Jest mało prawdopodobne, by te twory występowały jedynie u tych dwóch dinozaurów. Odciski pierzastych tworów są rzadko spotykane (kilka szkieletów archeopteryksa nie miało odcisków piór). Przy pozycji systematycznej leptoceratopsa prawdopodobieństwo wystą pienia tworów pióropodobnych jest dość wysokie, ale na ostateczne potwierdzenie tej tezy trzeba czekać do odkrycia szczą tków opierzonego leptoceratopsa.
Pożywienie
Leptoceratops jak wszystkie ceratopsy był zwierzęciem roślinożernym. Na pożywienie składały się głównie paprocie, sagowce oraz liście krzewów i niskich drzew. Twardy dziób doskonale nadawał się do cięcia na twardych części roślin takich jak korzonki i gałą zki. Możliwe także, że na dietę leptoceratopsa składały się rośliny wodne rosną ce u brzegów rzek i zbiorników wodnych. Jego dość długie kończyny przednie mogły służyć do wygrzebywania z ziemi, np. larw i korzonków. Swoją dietę mógł też uzupełniać o owady.
Paleoekologia
W Ameryce Północnej w późnej kredzie środowisko było mocno zróżnicowane. Leptoceratops, żył przede wszystkim w środowisku leśnym, a także na terenach nizinnych i równinnych. Późny mastrycht to okres występowania wielu zróżnicowanych dinozaurów. Obok leptoceratopsa żyły inne ceratopsy. Bardzo pospolity Triceratops i nieco rzadziej występują ce torozaury i nedoceratopsy. Występowały tam różne pachycefalozaury takie jak Dracorex, Stygimoloch, Pachycephalosaurus oraz Sphaerotholus. W tym okresie nie występowało wiele hadrozaurów, lecz wcią ż bardzo pospolity był Anatotitan. Występowały wtedy także teskelozaurydy bugenazaura i teskelozaur. Wśród drapieżników trzeba wyróżnić tyranozaura, dromeozaura, obok nich żyły wszystkożerne ornitomimy, cenagnaty, prymitywne ptaki i ssaki, takie jak dydelfodon, Purgatorius, a także krokodyle, champsozaury, jaszczurki, węże, żółwie, żaby i płazy ogoniaste. W powietrzu zostało niewiele pterozaurów. Dominował tam olbrzymi kecalkoatl. W morzach dominowały mozazaury i rekiny. Roślinność to przede wszystkim rośliny okrytonasienne, które w późnej kredzie były podstawowym składnikiem flory lą dowej. Wśród roślinności morskiej dominowały jednokomórkowe glony – kokolity, które (zwłaszcza w późnej kredzie) były bardzo pospolite.
Paleobiologia
U dinozaurów zachowują się ich kości, które nie dają dużo informacji. Inne szczą tki są bardzo rzadkie. Więc dużo jest spekulacji dotyczą cych, np. ubarwienia, jednak patrzą c na porównania z innymi zwierzętami można wywnioskować zachowania i inne różne cechy.
Dymorfizm płciowy
Tak samo jak u innych dinozaurów rogatych, u leptoceratopsa mógł występować dość wyraźny dymorfizm płciowy. Cechy takie jak guz na nosie oraz długie kości policzkowe przypominają ce rogi mogły występować jedynie u samców i służyć do walk godowych, bą dź o przywództwo w stadzie. Kryza zapewne była większa u samców i służyła do popisów, podobnie jak pawi ogon. Także kolor kryzy jak i przypuszczalnych piór, mogły być elementami dymorfizmu płciowego. Rozmiary tego dinozaura też prawdopodobnie były oznaką różnic między osobnikami różnych płci. Samce zapewne osią gały większe rozmiary od samic.
Postawa
Leptoceratopsa przedstawia się przeważnie jako dinozaura czworonożnego, lecz równie często poruszał się na dwóch kończynach. Na dwóch nogach poruszał się głównie podczas biegu i szybkiego chodu. Przedstawiany jest na lekko ugiętych kończynach tylnych i wyprostowanych przednich z ogonem uniesionym w powietrzu stanowią cym przeciwwagę dla przedniej części ciała.
Kończyny
Leptoceratops posiadał jak większość dinozaurów długie kończyny tylne i krótkie przednie. Długie kości śródstopia oraz dłuższa od kości udowej kość piszczelowa zapewniały dobre proporcje do szybkiego biegu. Kości ręki były podobnej długości, a dłoń była przystosowana do dźwigania ciężaru ciała. Łopatka był krótka w porównaniu ze spokrewnionym z nim protoceratopsem.
Poruszanie się
Dzięki swojemu szkieletowi Leptoceratops był przystosowany do poruszania się zarówno w postawie czworonożnej jak i dwunożnej. Długi i ciężki ogon pomagał w utrzymywaniu równowagi podczas dwunożnego chodu lub biegu, a także stanowił dobrą przeciwwagę dla ciężkiej przedniej części ciała oraz czaszki. Niestety nie znaleziono tropów mogą cych pomóc w oszacowaniu prędkości z jaką poruszał się Leptoceratops.
Zachowania stadne
Leptoceratops zapewne jak większość dinozaurów ptasiomiednicznych tworzył stada liczą ce dziesią tki, niekiedy nawet setki osobników. Podczas żeru kilka dinozaurów musiało stać na warcie i doglą dało niebezpieczeństw. Po zlokalizowaniu drapieżnika wartownik ogłaszał alarm, aby stado uciekało. Leptoceratopsy nie miały dostatecznej ochrony przed drapieżnikami więc całym stadem musiały uciekać. Zapewne często tworzyły stada mieszane wraz z hadrozaurami i innymi ceratopsami.
Gody i rozród
Samce leptoceratopsów, jako zwierzęta przypuszczalnie stadne, pewnie rywalizowały ze sobą o samice. Podczas rywalizacji prawdopodobnie dochodziło do walki między samcami która była poprzedzona popisami i rykami. Jeżeli to nie dawało skutków dochodziło do pojedynku. Wykorzystywane były w jej trakcie guz na nosie albo "rogi" po bokach głowy. Zwycięzca walki otrzymywał zapewne prawo do kopulacji z samicą . Jak większość dinozaurów roślinożernych leptoceratopsy prawdopodobnie wędrowały stadami na miejsca lęgowe, aby tam samice składały jaja podobne do tych jakie znosiły protoceratopsy (jeżeli je znamy, większość odkrytych należy do owiraptora). Jaja były składane do dziury wykopanej w ziemi po czym przykrywane liśćmi i gałą zkami, które gniją c zapewniały im izolację termiczną .
Leptoceratops w kulturze masowej
Leptoceratops wystą pił w grze konsolowej The Lost World: Jurassic Park. Poza tym nie był bohaterem filmów oraz ksią żek o tematyce przygodowej i science-fiction. Jednakże jest on popularnym dinozaurem i pojawia się w wielu ogólnodostępnych ksią żkach popularnonaukowych.
Spis gatunków
Leptoceratops Brown, 1914
L. gracilis Brown, 1914
L. cerorhynchus Brown i Schlaikjer, 1942 = Montanaceratops cerorhynchus Sternberg, 1951
rysunek pochodzi z tej strony
Źródła
http://www.biology.ualberta.ca/faculty/ ... opsian.pdf
http://www.ucpress.edu/books/pages/2601 ... 1.ch22.pdf
http://www.DinoData.org/
Wikipedie polska i angielska
Stara wersja opisu.
Się sprężyłem i już opis gotowy
Leptoceratops (leptoceratops)
długość: 2,5 m
masa: ok. 45 kg
czas: 68-65 ma (mastrycht)
miejsce: USA - Wyoming, formacja Lance
- Montana, formacja Hell Creek
Kanada - Alberta, formacja Scollard
klasyfikacja:
Dinosauria
Ornithischia
Cerapoda
Marginocephalia
Ceratopsia
Neoceratopsia
Leptoceratopsidae
Wstęp
Leptoceratops to niewielki rodzaj dinozaura rogatego (ceratopsa) należą cego do rodziny leptoceratopsów. Żył 68-65 milionów lat temu w okresie późnej kredy (mastrycht) na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Jak większość dinozaurów jest to takson monotypowy obejmują cy jedynie jeden gatunek Leptoceratops gracilis. Jego skamieniałości znajdywano w stanach Montana i Wyoming.
Leptoceratops był roślinożernym zwierzęciem, które mogło się paść na czterech kończynach, bą dź być sprawnym biegaczem poruszają c się na dwóch nogach. Przy długości 2,5 metra, wysokości 0,75 metra i wadze w okolicach 45 kg plasuje się wśród małych dinozaurów rogatych. W swoim czasie był to dinozaur na, którego mogły polować takie teropody jak Tyrannosaurus lub „raptory” podobne do drapieżnika z rodzaju Dromeosaurus.
Morfologia
Leptoceratops jako, że był przedstawicielem prymitywnej rodziny leptoceratopsów, nie posiadał rogów, jedynie niewielki guz w miejscu gdzie u bardziej zaawansowanych ceratopsów znajdował się róg, który jest jedną z charakterystycznych cech ceratopsów. Posiadał natomiast dwie pozostałe cechy, czyli rogowy dziób na przodzie pyska oraz kryzę z tyłu czaszki. Ta ostatnia była jednak słabo rozwinięta i mogła pełnić jedynie funkcję ozdobną , np. podczas zalotów. Jej niewielkie rozmiary nie umożliwiały dostatecznej ochrony karku podczas ataku drapieżników. Rogowy dziób doskonale się nadawał do zrywania i cięcia nawet twardych części roślin. Mógł go używać także podczas walk godowych oraz o przywództwo w stadzie. Mógł służyć też jako obrona przeciwko drapieżnikom. Posiadał "rogi" po bokach głowy podobne do tych jakie były u niektórych gatunków psittakozaura oraz protoceratopsa. Prawdopodobnie mogły służyć popisom i walkom godowych u samców tego gatunku. Miał dość dużą i okrą głą żuchwę, lecz nie tak wydatną jak u jego krewniaka z rodzaju Udanoceratops. W porównaniu z większymi gatunkami dinozaurów rogatych, np. Triceratops miał stosunkowo małe otwory nosowe, a duże oczodoły. Tak więc zapewne miał nieco słabszy węch, który nadrabiał lepszym wzrokiem. Widział w prawdopodobnie trójwymiarze na co wskazują oczodoły skierowane do przodu. Zęby leptoceratopsa miały kołkowaty kształt oraz krawędzie służą ce do cięcia i rozcierania pokarmu. Tkwiły ciasno upakowane w szczękach za kostnym dziobem, lecz nie tworzyły baterii zębowych takich jak u innych ceratopsów. Ogon nie był zbyt długi, ale nadal nieco dłuższy niż u jego bardziej zaawansowanych ewolucyjnie krewnych. Długość jednak była nadrabiana masywnością stanowią cą dobrą przeciwwagę dla masywnej czaszki podczas poruszania się na dwóch kończynach. Pięciopalczasta dłoń była już przystosowana do podpierania ciężaru przedniej części ciała podczas poruszania się w postawie czworonożnej. Dłoń była podobna do tej u bardziej zaawansowanych neoceratopsów. Kości ramienia i przedramienia były długie i mało masywne w porównaniu z czworonożnym protoceratopsem. Kości ręki były zbliżone do siebie rozmiarami, jednak dzięki mniejszej i lżejszej czaszce nie były tak obcią żone jak u innych zaawansowanych ceratopsów. Kość piszczelowa oraz kości śródstopia są wydłużone w stosunku do kości udowej, co umożliwiało szybkie poruszanie się na dwóch kończynach. Czteropalczasta stopa przypominała tę występują ca u bazalnych ornitopodów ("hypsilofodontów"), jednak u tych drugich jest ona trójpalczasta.
Klasyfikacja
Leptoceratops jest członkiem rodziny leptoceratopsów, która należy do infrarzędu neoceratopsów. Przedstawiciele tej grupy są wyżej rozwinięci ewolucyjnie od bazalnych ceratopsów takich jak ,np. Psittacosaurus. Wszystkie ceratopsy miały kostne dzioby podobne do tych jakie mają papugi. Neoceraptosy posiadały kryzy osłaniają ce kark, a te bardziej zaawansowane także rogi służą ce do obrony przed agresorami. Dawniej leptoceratopsa często brano jako przedstawiciela protoceratopsów ze względu na podobieństwo do rodzaju Protoceratops. Dziś powszechnie uznaje się go za przedstawiciela leptoceratopsów, choć w wielu ksią żkach można znaleźć jeszcze informacje o przynależności do protoceratopsów. Do obecnego poglą du na temat jego przynależności przyczyniło się odnalezienie jego krewniaków Udanoceratops i Prenoceratops, które wykazują duże podobieństwo do rodzaju Leptoceratops i wystarczają ce różnice aby oddzielić ich od kladu Protoceratopidae.
Historia odkryć i nazwa
Nazwa Leptoceratops oznacza "smukła rogata twarz", którą zawdzięcza smukłej budowie szkieletu. Pochodzi od greckich słów 'lepto-/λεπτο-' ("smukły") 'cerat-/κερατ-' ("rogaty") oraz '-ops/ωψ' ("twarz"). Gatunkiem typowym jest Leptoceratops gracilis. Pierwsze szczą tki odkrył Branum Brown w Albercie, w osadach formacji Scollard w roku 1910, a opisał je cztery lata później w 1914. Holotyp o numerze katalogowym AMNH 5205 składa się na dwa niekompletne szkielety. Paratypy to trzy niekompletne szkielety, z czego dwa posiadały czaszki (NMC 8887, NMC 8888, NMC 8889) oraz kolejne dwa fragmentaryczne szkielety o numerach TMP 93.95.1 oraz TMP 95.86.1. Szczą tki tego dinozaura znajdowano również w Wyoming w formacji Lance opisane przez Ostroma w 1978 roku (niekompletny szkielet pozaczaszkowy, YPM 18133) oraz w Pinyon Conglomerate opisane przez McKenna'e i Love'a w 1970 roku (pojedynczy zą b, AMNH 2571). Opisany w roku 1942 przez Browna i Schlaikjera w Montanie w formacji St. Mary's River drugi gatunek leptoceratopsa o nazwie L. cerorhynchus występował we wczesnym mastrychcie. Holotyp składał się na szkielet oraz niekompletną czaszkę (AMNH 5464). Skamieniałości L. cerorhynchus odkryli również Chinnery wraz z Weishampelem w roku 1998. Szczą tki składały się na powią zane ze sobą kości wraz z czaszką (Mor 542). W roku 1951 Charles Mortram Sternberg ze względu na duże różnice w porównaniu z L. gracilis stworzył dla gatunku L. cerorhynchus nowy rodzaj, mianowicie Montanoceratops. Odkrycia nie poprzestają jedynie na gatunku Leptoceratops gracilis i monatnoceratopsie, wykopywane są szczą tki leptoceratopsów, które mogą okazać się nowymi gatunkami bą dź rodzajami. W roku 1939 Gilmore w formacji Two Medicine w Montanie odkrył kilka fragmentarycznych szkieletów Leptoceratops sp.(USNM 113863, USNM 13864) datowanych na późny kampan. Kolejnym Leptoceratops sp. był dinozaur odkryty w Australii. W stanie Wiktoria para małżeńska Patricka i Tom Rich odkopała kość łokciową (NMV P186385). Począ tkowo myśleli, że należy do przedstawiciela teropodów lecz po dokładniejszym zbadaniu okazało się, że należy do ceratopsa podobnego do leptoceratopsa. Dinozaur przybrał nazwę Leptoceratops sp., a oficjalną nazwę uzyskał w roku 2003 jako Serendipaceratops arthurcclarkei. Nazwa Serendipaceratops arthurcclarkei oznacza „Przypadkowo odkryta rogata twarz”. Epitet gatunkowy nadano na cześć Artura C. Clarka, autora ksią żek o tematyce science fiction. W 2001 roku Ott i Buckley ogłosili, że w roku 1998 odkryli niekompletną czaszkę leptoceratopsa w formacji Hell Creek (Montana) i opisali ją jako Leptoceratops cf. gracilis.
Prawdopodobieństwo występowania piór
Leptoceratops to przedstawiciel kladu Heterodontosauriformes do której wchodzą grupy Marginocephalia (ceratopsy i pachycefalozaury) oraz heterodontozaurydy (Niektórzy jednak uważają , że do tego kladu wchodzą c wszystkie ptasiomiedniczne z wyją tkiem Pisanosaurus). U przedstawicieli tej grupy, a konkretnie u ceratopsa psitakozaura oraz niedawno odkrytego heterodontozaura z rodzaju Tianyulong wykryto obecność piór. Pióra zapewne były już wykształcone u bazalnych przedstawicieli dinozaurów. Można więc twierdzić, że pióra występowały już u przedstawicieli dinozauromorfów. Z drugiej strony mogły być to twory które kształciły się niezależnie u obu grup dinozaurów. Trzecią możliwością jest, że pióra Tianyulong i psittakozaura wytworzyły się niezależnie i były doskonalone w dalszej ewolucji. Przy tych założeniach można twierdzić, że Leptoceratops i jego najbliżsi krewni posiadali pióropodobne twory podobne do tych jakie znamy u psitakozaura lub heterodontozaura Tianyulong. Jest mało prawdopodobne, by te twory występowały jedynie u tych dwóch dinozaurów. Odciski pierzastych tworów są rzadko spotykane (kilka szkieletów archeopteryksa nie miało odcisków piór). Przy pozycji systematycznej leptoceratopsa prawdopodobieństwo wystą pienia tworów pióropodobnych jest dość wysokie, ale na ostateczne potwierdzenie tej tezy trzeba czekać do odkrycia szczą tków opierzonego leptoceratopsa.
Pożywienie
Leptoceratops jak wszystkie ceratopsy był zwierzęciem roślinożernym. Na pożywienie składały się głównie paprocie, sagowce oraz liście krzewów i niskich drzew. Twardy dziób doskonale nadawał się do cięcia na twardych części roślin takich jak korzonki i gałą zki. Możliwe także, że na dietę leptoceratopsa składały się rośliny wodne rosną ce u brzegów rzek i zbiorników wodnych. Jego dość długie kończyny przednie mogły służyć do wygrzebywania z ziemi, np. larw i korzonków. Swoją dietę mógł też uzupełniać o owady.
Paleoekologia
W Ameryce Północnej w późnej kredzie środowisko było mocno zróżnicowane. Leptoceratops, żył przede wszystkim w środowisku leśnym, a także na terenach nizinnych i równinnych. Późny mastrycht to okres występowania wielu zróżnicowanych dinozaurów. Obok leptoceratopsa żyły inne ceratopsy. Bardzo pospolity Triceratops i nieco rzadziej występują ce torozaury i nedoceratopsy. Występowały tam różne pachycefalozaury takie jak Dracorex, Stygimoloch, Pachycephalosaurus oraz Sphaerotholus. W tym okresie nie występowało wiele hadrozaurów, lecz wcią ż bardzo pospolity był Anatotitan. Występowały wtedy także teskelozaurydy bugenazaura i teskelozaur. Wśród drapieżników trzeba wyróżnić tyranozaura, dromeozaura, obok nich żyły wszystkożerne ornitomimy, cenagnaty, prymitywne ptaki i ssaki, takie jak dydelfodon, Purgatorius, a także krokodyle, champsozaury, jaszczurki, węże, żółwie, żaby i płazy ogoniaste. W powietrzu zostało niewiele pterozaurów. Dominował tam olbrzymi kecalkoatl. W morzach dominowały mozazaury i rekiny. Roślinność to przede wszystkim rośliny okrytonasienne, które w późnej kredzie były podstawowym składnikiem flory lą dowej. Wśród roślinności morskiej dominowały jednokomórkowe glony – kokolity, które (zwłaszcza w późnej kredzie) były bardzo pospolite.
Paleobiologia
U dinozaurów zachowują się ich kości, które nie dają dużo informacji. Inne szczą tki są bardzo rzadkie. Więc dużo jest spekulacji dotyczą cych, np. ubarwienia, jednak patrzą c na porównania z innymi zwierzętami można wywnioskować zachowania i inne różne cechy.
Dymorfizm płciowy
Tak samo jak u innych dinozaurów rogatych, u leptoceratopsa mógł występować dość wyraźny dymorfizm płciowy. Cechy takie jak guz na nosie oraz długie kości policzkowe przypominają ce rogi mogły występować jedynie u samców i służyć do walk godowych, bą dź o przywództwo w stadzie. Kryza zapewne była większa u samców i służyła do popisów, podobnie jak pawi ogon. Także kolor kryzy jak i przypuszczalnych piór, mogły być elementami dymorfizmu płciowego. Rozmiary tego dinozaura też prawdopodobnie były oznaką różnic między osobnikami różnych płci. Samce zapewne osią gały większe rozmiary od samic.
Postawa
Leptoceratopsa przedstawia się przeważnie jako dinozaura czworonożnego, lecz równie często poruszał się na dwóch kończynach. Na dwóch nogach poruszał się głównie podczas biegu i szybkiego chodu. Przedstawiany jest na lekko ugiętych kończynach tylnych i wyprostowanych przednich z ogonem uniesionym w powietrzu stanowią cym przeciwwagę dla przedniej części ciała.
Kończyny
Leptoceratops posiadał jak większość dinozaurów długie kończyny tylne i krótkie przednie. Długie kości śródstopia oraz dłuższa od kości udowej kość piszczelowa zapewniały dobre proporcje do szybkiego biegu. Kości ręki były podobnej długości, a dłoń była przystosowana do dźwigania ciężaru ciała. Łopatka był krótka w porównaniu ze spokrewnionym z nim protoceratopsem.
Poruszanie się
Dzięki swojemu szkieletowi Leptoceratops był przystosowany do poruszania się zarówno w postawie czworonożnej jak i dwunożnej. Długi i ciężki ogon pomagał w utrzymywaniu równowagi podczas dwunożnego chodu lub biegu, a także stanowił dobrą przeciwwagę dla ciężkiej przedniej części ciała oraz czaszki. Niestety nie znaleziono tropów mogą cych pomóc w oszacowaniu prędkości z jaką poruszał się Leptoceratops.
Zachowania stadne
Leptoceratops zapewne jak większość dinozaurów ptasiomiednicznych tworzył stada liczą ce dziesią tki, niekiedy nawet setki osobników. Podczas żeru kilka dinozaurów musiało stać na warcie i doglą dało niebezpieczeństw. Po zlokalizowaniu drapieżnika wartownik ogłaszał alarm, aby stado uciekało. Leptoceratopsy nie miały dostatecznej ochrony przed drapieżnikami więc całym stadem musiały uciekać. Zapewne często tworzyły stada mieszane wraz z hadrozaurami i innymi ceratopsami.
Gody i rozród
Samce leptoceratopsów, jako zwierzęta przypuszczalnie stadne, pewnie rywalizowały ze sobą o samice. Podczas rywalizacji prawdopodobnie dochodziło do walki między samcami która była poprzedzona popisami i rykami. Jeżeli to nie dawało skutków dochodziło do pojedynku. Wykorzystywane były w jej trakcie guz na nosie albo "rogi" po bokach głowy. Zwycięzca walki otrzymywał zapewne prawo do kopulacji z samicą . Jak większość dinozaurów roślinożernych leptoceratopsy prawdopodobnie wędrowały stadami na miejsca lęgowe, aby tam samice składały jaja podobne do tych jakie znosiły protoceratopsy (jeżeli je znamy, większość odkrytych należy do owiraptora). Jaja były składane do dziury wykopanej w ziemi po czym przykrywane liśćmi i gałą zkami, które gniją c zapewniały im izolację termiczną .
Leptoceratops w kulturze masowej
Leptoceratops wystą pił w grze konsolowej The Lost World: Jurassic Park. Poza tym nie był bohaterem filmów oraz ksią żek o tematyce przygodowej i science-fiction. Jednakże jest on popularnym dinozaurem i pojawia się w wielu ogólnodostępnych ksią żkach popularnonaukowych.
Spis gatunków
Leptoceratops Brown, 1914
L. gracilis Brown, 1914
L. cerorhynchus Brown i Schlaikjer, 1942 = Montanaceratops cerorhynchus Sternberg, 1951
rysunek pochodzi z tej strony
Źródła
http://www.biology.ualberta.ca/faculty/ ... opsian.pdf
http://www.ucpress.edu/books/pages/2601 ... 1.ch22.pdf
http://www.DinoData.org/
Wikipedie polska i angielska
Stara wersja opisu.
Ostatnio zmieniony 20 marca 2010, o 15:58 przez Palik, łącznie zmieniany 7 razy.
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4060
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Re: [Poprawa Opisu] Leptoceratops
Bardzo dobry opis ParÄ bĹahostek:
WrÄcz na pewnoPalik pisze:Przy dĹugoĹci 2,5 metra, wysokoĹci 0,75 metra i wadze w okolicach 45 kg plasuje siÄ raczej do maĹych dinozaurĂłw rogatych.
przodzierogowy dziĂłb na przedzie pyska
duĹźe oczodoĹymiaĹ stosunkowo maĹe otwory nosowe, a duĹźe oczowe.
naleĹźy do rodzinyLeptoceratops jest czĹonkiem rodziny leptoceratopsĂłw, ktĂłra leĹźy w nadrodzinie neoceratopsĂłw.
dyforfizmuTakĹźe kolor kryzy jak i przypuszczalnych piĂłr, mogĹy byÄ elementami dyformizmu pĹciowego.
Re: [Poprawa Opisu] Leptoceratops
DziÄkiszerman pisze:Bardzo dobry opis
chyba nadrodzinyszerman pisze:naleĹźy do rodzinyLeptoceratops jest czĹonkiem rodziny leptoceratopsĂłw, ktĂłra leĹźy w nadrodzinie neoceratopsĂłw.
Dokladniej to dymorfizmuszerman pisze:dyforfizmuTakĹźe kolor kryzy jak i przypuszczalnych piĂłr, mogĹy byÄ elementami dyformizmu pĹciowego.
Poprawki oczywiĹcie wprowadzam
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
ZaznaczyĹem pogrubionÄ
czcionkÄ
bĹÄdy ortograficzne i literĂłwki.
Po za tym opis Ĺwietny. Gratulacje !
RĂłg nie jest cechÄ charakterystycznÄ ceratopsĂłw, tylko koĹÄ rostralna i papuzi dziĂłb oraz parÄ innych detali.
articulated specimen - artykulowany okaz
Heterodontosauriformes to klad nieaktywny. Heterodontozaurydy z maĹej.
Ostatniego zdania w ogĂłle nie rozumiem. JeĹli to homologia dinosauria to wykszaĹciĹy je pierwotne dinozaury, a nie teropody.
Po za tym opis Ĺwietny. Gratulacje !
To tylko spekulacje, dlatego naleĹźaĹoby napisaÄ ''byÄ moĹźe, przypuszczalnie, najprawdopodobniej''. I czy znamy w koĹcu jaj protoceratopsa ? Czy oby na pewno wszystkie one naleĹźÄ do owiraptora ?Wykorzystywane byĹy w jej trakcie guz na nosie albo "rogi" po bokach gĹowy. ZwyciÄzca walki otrzymywal prawo do kopulacji z samicÄ . Jak wiÄkszoĹÄ dinozaurĂłw roĹlinoĹźernych leptoceratopsy wÄdrowaĹy stadami na miejsca lÄgowe, aby tam samice skĹadaĹy jaja podobne do tych jakie znosiĹy protoceratopsy. Jaja byĹy skĹadane do dziury wykopanej w ziemi po czym przykrywane liĹÄmi i gaĹÄ zkami, ktĂłre gnijÄ c zapewniaĹy im izolacjÄ termicznÄ .
Przecinek po raptory i na.W swoim czasie byĹ to dinozaur na ktĂłrego mogĹy polowaÄ takie teropody jak Albertosuarus lub „raptory” podobne do drapieĹźnika z rodzaju Dromeosaurus.
Przed nie posiadaĹ kropka, a nie przecinek.Leptoceratops jako, Ĺźe byĹ przedstawicielem prymitywnej rodziny leptoceratopsĂłw, nie posiadaĹ rogĂłw, jedynie niewielki guz w miejscu gdzie u bardziej zaawansowanych ceratopsĂłw znajdowaĹ siÄ rĂłg, ktĂłry jest jednÄ z charakterystycznych cech ceratopsĂłw. PosiadaĹ natomiast dwie pozostaĹe cechy, czyli rogowy dziĂłb na przedzie pyska oraz kryzÄ z tyĹu czaszki.
RĂłg nie jest cechÄ charakterystycznÄ ceratopsĂłw, tylko koĹÄ rostralna i papuzi dziĂłb oraz parÄ innych detali.
Hypsilofdonty to grupa sztuczna obejmujÄ ca niespokrewnione bazalne ornitopody. Lepiej by byĹo napisaÄ: czworopalczasta stopa przypominaĹa tÄ wystÄpujÄ ca u bazalnych ornitopodĂłw ("hypsilofodontĂłw"), jednak u tych drugich jest ona druga trĂłjpalczasta.Czteropalczasta stopa przypominaĹa tÄ wystÄpujÄ cÄ u niewielkich dinozaurĂłw roĹlinoĹźernych (HypsilofodontĂłw, z tym, Ĺźe u tych stopa ma trzy palce).
articulated specimen - artykulowany okaz
Hterodontozaury = Heterodontozaurydy.Leptoceratops to przedstawiciel kladu Heterodontosauriformes do ktĂłrej wchodzÄ grupy Marginocephalia (ceratopsy i pachycefalozaury) oraz Heterodontozaury. U przedstawicieli tej grupy, a konkretnie u ceratopsa psitakozaura i niedawno odkrytego heterodontozaura z rodzaju Tianyulong wykryto obecnoĹÄ piĂłr. PiĂłra wyksztaĹciĹy siÄ rĂłwnieĹź u przedstawicieli teropodĂłw podobnie starych jak wyĹźej wspomniany Tianyulong.
Heterodontosauriformes to klad nieaktywny. Heterodontozaurydy z maĹej.
Ostatniego zdania w ogĂłle nie rozumiem. JeĹli to homologia dinosauria to wykszaĹciĹy je pierwotne dinozaury, a nie teropody.
To tyle, później opis przejrzÄ dokĹadniej i przeisejÄ z literĂłwek, bĹÄdĂłw merytorycznych itp.JednakĹźe jest on popularnym dinozaurem i pojawia siÄ w wielu ogulnodostÄpnych ksiÄ Ĺźkach popularnonaukowych.
OczywiĹcie, Ĺźe aktywny, bo prawidĹowo zdefiniowany. Nie moĹźna uznaÄ kladu za nieaktywny tylko tylko dlatego, Ĺźe nie jesteĹmy pewni jak szeroki ma zasiÄg - patrz http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=2996Dawid Mika pisze:Heterodontosauriformes to klad nieaktywny.
fajny opis, tylko bĹÄdĂłw jest co niemiara, i to juĹź na samym poczÄ tku:
kursywujemy nazwy naukowe, nie polskieLeptoceratops (leptoceratops)
wczÄsniej podaĹeĹ tez konadyjskÄ prowincjÄ AlbertaPalik pisze:Jego skamieniaĹoĹci znajdywano w stanach Montana i Wyoming.
jednak jest to skranie niepewne przypisanieKoĹÄ ĹokciowÄ przypisywanÄ leptoceratopsowi odkryto rĂłwnieĹź w Australii (Victoria – formacja Wonthaggi).
ktĂłre mogĹoLeptoceratops byĹ roĹlinoĹźernym zwierzÄciem, ktĂłry mĂłgĹ siÄ paĹÄ na czterech koĹczynach
plasuje siÄ wĹrĂłdPrzy dĹugoĹci 2,5 metra, wysokoĹci 0,75 metra i wadze w okolicach 45 kg plasuje siÄ do maĹych dinozaurĂłw rogatych.
bez przecinkaW swoim czasie byĹ to dinozaur na, ktĂłrego mogĹy polowaÄ takie teropody jak Albertosaurus lub „raptory”, podobne do drapieĹźnika z rodzaju Dromeosaurus.
Albertosaurus znaleziono we wczeĹniejszych osadach, bardziej pasuje Tyrannosaurus
przestawiony szyk:Leptoceratops jako, Ĺźe byĹ przedstawicielem
Jako Ĺźe Leptoceratops byĹ przedstawicielem
czy na pewno jedno wynika z drugiego? Tak mi siÄ wydaje, Ĺźe o tym jak dobre sÄ te zmysĹy nie decyduje wielkoĹÄ otworĂłwW porĂłwnaniu z wiÄkszymi gatunkami dinozaurĂłw rogatych, np. Triceratops miaĹ stosunkowo maĹe otwory nosowe, a duĹźe oczodoĹy. Tak wiÄc nieco sĹabszy wÄch nadrabiaĹ dobrym wzrokiem.
, miÄdzy podkreĹlonymiTkwiĹy ciasno upakowane w szczÄkach za kostnym dziobem lecz nie tworzyĹy baterii zÄbowych takich jak u hadrozaurĂłw.
baterie zÄbowe miaĹy teĹź ceratopsydy, ktĂłre tu bardziej pasujÄ
iKoĹci rÄki byĹy zbliĹźone do siebie rozmiarami, jednak dziÄki mniejszej o lĹźejszej czaszce nie byĹy tak obciÄ Ĺźone jak u innych zaawansowanych ceratopsĂłw.
hmm to chyba nie jest nadrodzina, bo nie ma koĹcĂłwki -idea. WĹrĂł Ceratopsia wyróşnia siÄ jednÄ nadrodzinÄ - Ceratopsoidea, ktĂłra zaiwera Ceratopsidae i ZuniceratopsLeptoceratops jest czĹonkiem rodziny leptoceratopsĂłw, ktĂłra naleĹźy do nadrodziny neoceratopsĂłw.
w pracce do ktĂłrej podaĹeĹ linka Neoceratopsia funkcjonuje jako infrarzÄ d
grupy?Przedstawiciele tej nadrodziny sÄ wyĹźej rozwiniÄci ewolucyjnie od bazalnych ceratopsĂłw takich jak ,np. Psittacosaurus.
Powinno byÄ inaczej sformuĹowane:Wszystkie neoceratopsy miaĹy kostne dzioby podobne do tych jakie majÄ papugi. WiÄkszoĹÄ tych dinozaurĂłw posiadaĹa kryzy osĹaniajÄ ce kark oraz rogi sĹuĹźÄ ce do obrony przed agresorami.
Wszystkie ceratopsy miaĹy kostne dzioby podobne do tych jakie majÄ papugi. Neoceraptosy posiadaĹy kryzy osĹaniajÄ ce kark, a te bardziej zaawansowane takĹźe rogi sĹuĹźÄ ce do obrony przed agresorami.
bo:
kostne dzioby to cecha wszytkich ceratopsĂłw
kryzy to cecha wszystkich a nie wiÄkszoĹci neoceratopsĂłw
rogi to cecha ceratopsoidĂłw
dinozaury to nie ludzie, wiÄÄ nie "przyczynili siÄ" ani nie "wykazali". MoĹźe tak:Do obecnego wyglÄ du jego przynaleĹźnoĹci przyczynili siÄ jego krewniacy Udanoceratops i Prenoceratops, ktĂłrzy wykazali duĹźe podobieĹstwo do rodzaju Leptoceratops i wystarczajÄ ce róşnice aby oddzieliÄ ich od kladu Protoceratopidae.
Do obecnego pogldu na temat jego przynaleĹźnoĹci przyczyniĹo siÄ odnalezienie jego krewniakĂłw Udanoceratops i Prenoceratops, ktĂłre wykazujÄ duĹźe podobieĹstwo do rodzaju Leptoceratops i wystarczajÄ ce róşnice aby oddzieliÄ ich od kladu Protoceratopidae.
kursywaNazwa Leptoceratops oznacza "smukĹa rogata twarz",
w osadach formacji ScollardPierwsze szczÄ tki odkryĹ Branum Brown w Albercie, formacji Scollard w roku 1910, a opisaĹ je cztery lata później w 1914.
przez -> opisane przezSzczÄ tki tego dinozaura znajdowano rĂłwnieĹź w Wyoming w formacji Lance przez Ostroma w 1978 roku (Niekompletny szkielet poza czaszkowy, YPM 18133) oraz w Pinyon Conglomerate przez McKenna'e i Love'a w 1970 roku (Pojedynczy zÄ b, AMNH 2571).
poza czaszkowy -> razem
dlaczego piszesz w nawiasie z duĹźej litery?
w 1 zdaniu po ostatnim wyrazie, przez kropkÄ jest niepotrzebna spacjaOdkryty w roku 1942 przez Browna i Schlaikjera w Montanie w formacji St. Mary's River drugi gatunek leptoceratopsa o nazwie L. cerorhynchus wystÄpowaĹ we wczesnym mastrychcie . Holotyp skĹadaĹ siÄ na szkielet oraz niekompletnÄ czaszkÄ (AMNH 5464). SkamieniaĹoĹci L. cerorhynchus odkryli rĂłwnieĹź Chinnery wraz z Weishampelem w roku 1998. SzczÄ tki skĹadaĹy siÄ na atrykuowany okaz wraz z czaszkÄ (Mor 542).
piszesz "dokryty, odkryli" - a czy czasem nie "opisali"?
bez nazwy gatunkowej - samo MontanoceratopsW roku 1951 Charles Mortram Sternberg ze wzglÄdu na duĹźe róşnice w porĂłwnaniu z L. gracilis stworzyĹ dla gatunku L. cerorhynchus nowy rodzaj, mianowicie Montanoceratops cerorhynchus.
sam przed chwilÄ napisaĹeĹ, Ĺźe drugi z gatunkĂłw przeniesiono do nowego rodzaju - wiÄc jest 1 gatunekOdkrycia nie poprzestajÄ jedynie na tych dwĂłch gatunkach,
tak siÄ zastanawiam, czy te szczÄ tki nie przeniesiono czasem do Cerasinops albo Prenoceratops. Nie ma ktoĹ czasem dostÄpu do tych pracek:W roku 1939 Gilmore w formacji Two Medicine w Montanie odkryĹ kilka fragmentarycznych szkieletĂłw Leptoceratops sp.(USNM 113863, USNM 13864) datowanych na późny kampan.
Chinnery, BJ (2004). "Description of Prenoceratops pieganensis gen et sp. nov. (Dinosauria: Neoceratopsia) from the Two Medicine Formation of Montana.". Journal of Vertebrate Paleontology 24 (3): 572–590.
Chinnery, Brenda J.; and Horner, John R. (2007). "A new neoceratopsian dinosaur linking North American and Asian taxa". Journal of Vertebrate Paleontology 27 (3): 625–641.
Tam zapewne jest dopiwiedĹş
Leptoceratops sp. takĹźe jest nazwa ofiicjalnÄ .Kolejnym Leptoceratops sp. byĹ dinozaur odkryty w Australii. W stanie Wiktoria para maĹĹźeĹska Patricka i Tom Rich odkopaĹa koĹÄ ĹokciowÄ (NMV P186385). PoczÄ tkowo myĹleli, Ĺźe naleĹźy do przedstawiciela teropodĂłw lecz po dokĹadniejszym zbadaniu okazaĹo siÄ, Ĺźe naleĹźy do ceratopsa podobnego do leptoceratopsa. Dinozaur przybraĹ nazwÄ Leptoceratops sp., a oficjalnÄ nazwÄ uzyskaĹ w roku 2003 jako Serendipaceratops arthurcclarkei.
Skoro tan L. sp przeniesiono do nowego rodzaju, nie powinieneĹ w ogĂłle o nim pisaÄ na poczÄ tku, bo wprowadzasz w bĹÄ d:
wykreĹl toKoĹÄ ĹokciowÄ przypisywanÄ leptoceratopsowi odkryto rĂłwnieĹź w Australii (Victoria – formacja Wonthaggi).
ClarkaEpitet gatunkowy nadano na czeĹÄ Artura C. Clarca,
patrz http://www.dinozaury.com/forum/viewtopic.php?t=2996Leptoceratops to przedstawiciel kladu Heterodontosauriformes do ktĂłrej wchodzÄ grupy Marginocephalia (ceratopsy i pachycefalozaury) oraz Heterodontozaurydy.
Heterodontozaurydy z maĹej
nie - sam za chwilÄ poddasz to w wÄ tpliwoĹÄPiĂłra wyksztaĹciĹy siÄ u bazalnych przedstawicieli dinozaurĂłw.
konkretnie chodzi o celurozaury. Nie wykluczaj teĹź Ĺźe "piĂłrka" tianyulonga i psitakozaura pojawiĹy siÄ niezaleĹźnie, mamy wiÄÄ moĹźe aĹź 3 grupyZ drugiej strony mogĹy byÄ to twory ktĂłre ksztaĹciĹy siÄ niezaleĹźnie u obu grup dinozaurĂłw.
bez ","Przy tych zaĹoĹźeniach moĹźna twierdziÄ, Ĺźe Leptoceratops i jego najbliĹźsi krewni posiadali piĂłropodobne twory podobne do tych jakie znamy u psitakozaura lub heterodontozaura Tianyulong. Jest maĹo prawdopodobne, by te twory wystÄpowaĹy jedynie u tych dwĂłch dinozaurĂłw. Odciski pierzastych tworĂłw sÄ , rzadko spotykane (kilka szkieletĂłw archeopteryksa nie miaĹo odciskĂłw piĂłr).
no bo ja wiem czy takie "bardzo wysokie"?Przy pozycji systematycznej leptoceratopsa prawdopodobieĹstwo wystÄ pienia tworĂłw piĂłropodobnych jest bardzo wysokie, ale na ostateczne potwierdzenie tej tezy trzeba czekaÄ do odkrycia szczÄ tkĂłw opierzonego leptoceratopsa.
z duĹźej nowe zdanietwardy dziĂłb doskonale nadawaĹ siÄ do ciÄcia na twardych czÄĹci roĹlin takich jak korzonki i gaĹÄ zki.
te nazwy ni to polskie, ni to ĹaciĹskie - zdecyduj siÄ na jedneDrakorex, Stygimoloch, Pachycefalozaur oraz Sferotol.
?=AnatotitanW tym okresie nie wystÄpowaĹo wiele hadrozaurĂłw, lecz wciÄ Ĺź bardzo pospolity byĹ Edmontosaurus.
z maĹej literyDominowaĹ tam olbrzymi Kecalkoatl.
mozazauryW morzach dominowaĹy mzazaury i rekiny.
ZachowujÄ siÄ nie tylko koĹci, sam pisaĹeĹ w opisie o piĂłrachU dinozaurĂłw nie zachowujÄ siÄ tkanki miÄkkie jedynie ich koĹci, ktĂłre nie dajÄ duĹźo informacji,
nowe zdanie z uĹźej literyprzedstawiany jest na lekko ugiÄtych koĹczynach tylnych i wyprostowanych przednich z ogonem uniesionym w powietrzu stanowiÄ cym przeciwwagÄ dla przedniej czÄĹci ciaĹa.
,Leptoceratops posiadaĹ jak wiÄkszoĹÄ dinozaurĂłw dĹugie koĹczyny tylne i krĂłtkie przednie.
dĹuĹźsza koĹÄ piszczelowa od udowej -> dĹuĹźsza od koĹci udowej koĹÄ piszczelowaDĹugie koĹci ĹrĂłdstopia oraz dĹuĹźsza koĹÄ piszczelowa od udowej zapewniaĹy dobre proporcje do szybkiego biegu.
byĹDziÄki swojemu szkieletowi Leptoceratops jest przystosowany do poruszania siÄ zarĂłwno w postawie czworonoĹźnej jak i dwunoĹźnej.
ciÄĹźkieja takĹźe stanowiĹ dobrÄ przeciwwagÄ dla ciÄĹźkie przedniej czÄĹci ciaĹa oraz czaszki
kursywaNiestety nie znaleziono tropĂłw mogÄ cych pomĂłc w oszacowaniu prÄdkoĹci z jakÄ poruszaĹ siÄ Leptoceratops.
skÄ d wiesz?Leptoceratops podobnie jak wiÄkszoĹÄ dinozaurĂłw ptasiomiednicznych tworzyĹ stada liczÄ ce dziesiÄ tki, niekiedy nawet setki osobnikĂłw. Podczas Ĺźeru kilka dinozaurĂłw staĹo na warcie i doglÄ daĹo niebezpieczeĹstw. Po zlokalizowaniu drapieĹźnika wartownik ogĹaszaĹ alarm, aby stado uciekaĹo. Leptoceratopsy nie miaĹy dostatecznej ochrony przed drapieĹźnikami wiÄc caĹym stadem musiaĹy uciekaÄ. Zapewne czÄsto tworzyĹy stada mieszane wraz z hadrozaurami i innymi ceratopsami.
stylistycznie karkoĹomne zdanie, lepiej tak:Leptoceratopsy jako, Ĺźe byĹy zwierzÄtami stadnymi, samce musiaĹy rywalizowaÄ ze sobÄ o samice.
Samce leptoceratopsĂłw, jako zwierzÄt przypuszczalnie stadnych, pewnie rywalizowaĹy ze sobÄ o samice.
to sa jenak tylko przypuszczeniaPodczas rywalizacji prawdopodobnie dochodziĹo do walki miÄdzy samcami ktĂłra byĹa poprzedzona popisami i rykami. JeĹźeli to nie dawaĹo skutkĂłw dochodziĹo do pojedynku. Wykorzystywane byĹy w jej trakcie guz na nosie albo "rogi" po bokach gĹowy. ZwyciÄzca walki otrzymywaĹ zapewne prawo do kopulacji z samicÄ . Jak wiÄkszoĹÄ dinozaurĂłw roĹlinoĹźernych leptoceratopsy wÄdrowaĹy stadami na miejsca lÄgowe, aby tam samice skĹadaĹy jaja podobne do tych jakie znosiĹy protoceratopsy (jeĹźeli je znamy, wiekszoĹc odkrytych naleĹźy do owiraptora). Jaja byĹy skĹadane do dziury wykopanej w ziemi po czym przykrywane liĹÄmi i gaĹÄ zkami, ktĂłre gnijÄ c zapewniaĹy im izolacjÄ termicznÄ .
piszemy tylko nzwisko, czli BrownLeptoceratops Barnum Brown, 1914
L. gracilis Barnum Brown, 1914
oba gatunki w jednaj linii co bÄdzie wskazywaĹo, Ĺźe obecnie obowiÄ zuje nazwa Montanaceratops dla tego zwierzÄcia. Popraw teĹź niestaranne kursywowanieL. cerorhynchus Brown i Schlaikjer, 1942
= Montanaceratops cerorhynchus Sternberg, 1951
a jak to brzmiaĹo na poczÄ tku? Bo nie mogÄ zlokalzowaÄ tego fragmentu. ArtykuĹowany tzn. po prostu tyle, Ĺźe koĹci byĹy ze soba poĹÄ czone (a nie rozsypane przypadkowo w osadach)Palik pisze:wprowadziĹem poprawki, tylko nie wiem za bardzo jak poprawnie sformuowac zdanie o artykuowanym okazie :?
Ostatnio zmieniony 14 sierpnia 2009, o 14:10 przez nazuul, łącznie zmieniany 1 raz.
DziÄki. CzĹowiek uczy siÄ na bĹÄdach. Skoro sÄ blÄdy to znaczy, Ĺźe moĹźna popracowaÄ nad wiedzÄ . Poprawki wprowadze jutro, dziĹ juĹź nie mam czasu. DoĹÄ trochÄ opisu to przypuszczenia. Niekiedy zapomniaĹem dodac "zapewne", "przypuszczalnie".nazuul pisze:fajny opis, tylko bĹÄdĂłw jest co niemiara, i to juĹź na samym poczÄ tku
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4060
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Re: [Poprawa Opisu] Leptoceratops
Jeszcze kilka literĂłwek ;):
sobÄ
ptasiomiednicze
juĹź wyksztaĹcone
rzadkie
przystosowana
wiÄkszoĹÄ
mogĹoPalik pisze:Leptoceratops byĹ roĹlinoĹźernym zwierzÄciem, ktĂłre mĂłgĹo siÄ paĹÄ na czterech koĹczynach(...)
Palik pisze:SzczÄ tki skĹadaĹy siÄ na powiÄ zane ze soba koĹci wraz z czaszkÄ (Mor 542).
sobÄ
Palik pisze:(NiektĂłrzy jednak uwaĹźajÄ , Ĺźe do tego kladu wchodzÄ c wszystkie pasiomidniczne z wyjÄ tkiem Pisanosaurus). U przedstawicieli tej grupy, a konkretnie u ceratopsa psitakozaura oraz niedawno odkrytego heterodontozaura z rodzaju Tianyulong wykryto obecnoĹÄ piĂłr. PiĂłra zapewne byĹy juz wyksztaĹciĹcone u bazalnych przedstawicieli dinozaurĂłw.
ptasiomiednicze
juĹź wyksztaĹcone
Palik pisze:Inne szczÄ tki sÄ bardzo, Ĺźadkie.
rzadkie
Palik pisze:KoĹci rÄki byĹy podobnej dĹugoĹci, a dĹoĹ byĹa przestosowana do dĹşwigania ciÄĹźaru ciaĹa.
przystosowana
Palik pisze:(...)(jeĹźeli je znamy, wiekszoĹÄ odkrytych naleĹźy do owiraptora).
wiÄkszoĹÄ
Tak - podobnie jak inne neoceratopsy:
http://www.jstor.org/pss/4524655
http://www4.ncsu.edu/~rjpatchu/paleobio ... lect9.html
http://www.jstor.org/pss/4524655
http://www4.ncsu.edu/~rjpatchu/paleobio ... lect9.html
Re: [Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
Poprawiłem wreszcie ten opis:
http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... ldid=11738
Jest to obecnie jedyne poprawne i choćby w miarę rozbudowane hasło o nieceratopsydowym ceratopsie (poprawne, lecz nierozbudowane to np. http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... hoceratops czy wymagający aktualizacji (zob. Makovicky w The Complete Dinosaur http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... kaceratops )). Kiedy nadejdzie pora na Psittacosaurus i Protoceratops?
Zająłem się przede wszystkim korektą merytoryczną hasła – jak widać po wprowadzonych zmianach, jest ona znacząca, starałem się jednak zachować jak najbardziej pierwotny kształt artykułu (np. struktura artykułu - zob. Spis treści - wydaje mi się nieodpowiednia i pewnie warto ją zmienić).
Żeby nie „utechniczniać” opisu, wiele dopowiedziałem (zwłaszcza własne interpretacje) w przypisach (osobny akapit).
Mam wątpliwości do do widzenia stereoskopowego i najchętniej bym to wykreślił - zdanie „Być może mógł widzieć w trójwymiarze (...)”.
Można uzupełnić o rysunki z Brown, 1914 http://hdl.handle.net/2246/1372
Uszczupliłem część o montanoceratopsie i odkryciach nie będących leptoceratopsem. Może warto przywrócić (lub wykorzystać w innych hasłach), ale wtedy należy prześledzić koleje przypisywania tych okazów. Usunąłem również akapit „Prawdopodobieństwo występowania piór”, bo to nie miejsce na takie dyskusje (jest np. w opisie Tianyulong), akapit nie wnosił niczego nowego i zwłaszcza nie chce mi się tego aktualizować, teraz ani w przyszłości (zapewne nikt nie będzie pamiętał, że taka dyskusja jest w opisie leptoceratopsa i w ten sposób dawno nieaktualne informacje będą sobie wisiały latami).
http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... ldid=11738
Jest to obecnie jedyne poprawne i choćby w miarę rozbudowane hasło o nieceratopsydowym ceratopsie (poprawne, lecz nierozbudowane to np. http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... hoceratops czy wymagający aktualizacji (zob. Makovicky w The Complete Dinosaur http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... kaceratops )). Kiedy nadejdzie pora na Psittacosaurus i Protoceratops?
Zająłem się przede wszystkim korektą merytoryczną hasła – jak widać po wprowadzonych zmianach, jest ona znacząca, starałem się jednak zachować jak najbardziej pierwotny kształt artykułu (np. struktura artykułu - zob. Spis treści - wydaje mi się nieodpowiednia i pewnie warto ją zmienić).
Żeby nie „utechniczniać” opisu, wiele dopowiedziałem (zwłaszcza własne interpretacje) w przypisach (osobny akapit).
Mam wątpliwości do do widzenia stereoskopowego i najchętniej bym to wykreślił - zdanie „Być może mógł widzieć w trójwymiarze (...)”.
Można uzupełnić o rysunki z Brown, 1914 http://hdl.handle.net/2246/1372
Uszczupliłem część o montanoceratopsie i odkryciach nie będących leptoceratopsem. Może warto przywrócić (lub wykorzystać w innych hasłach), ale wtedy należy prześledzić koleje przypisywania tych okazów. Usunąłem również akapit „Prawdopodobieństwo występowania piór”, bo to nie miejsce na takie dyskusje (jest np. w opisie Tianyulong), akapit nie wnosił niczego nowego i zwłaszcza nie chce mi się tego aktualizować, teraz ani w przyszłości (zapewne nikt nie będzie pamiętał, że taka dyskusja jest w opisie leptoceratopsa i w ten sposób dawno nieaktualne informacje będą sobie wisiały latami).
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
- Dino
- Administrator
- Posty: 4006
- Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
- Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
- Lokalizacja: Warszawa
- Kontakt:
Re: [Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
Zgadzam się z Tobą i wykreślam.Mam wątpliwości do do widzenia stereoskopowego i najchętniej bym to wykreślił - zdanie „Być może mógł widzieć w trójwymiarze (...)”.
You i Dodson (p. 488) rzeczywiście wskazują na obecność dwóch kompletnych serii kręgów ogonowych u leptoceratopsa. Dosyć trudno jednak mi jest wyobrazić sobie w jaki sposób miałoby dochodzić do przyrastania kolejnych kręgów - rozumiem, że na samym krańcu powinna znajdować się nieskostniała tkanka, z której wytwarzałyby się kolejne kręgi w ontogenezie? Wydaje mi się, że zmienność wewnątrzgatunkowa byłaby wystarczającym wyjaśnieniem, zwłaszcza przy tak ograniczonej próbie.U jednego z osobników miał 38 kręgów a u drugiego, większego, 48 kręgów, ten drugi miał też proporcjonalnie dłuższy ogon. Może to sugerować wydłużanie ogona w trakcie rozwoju (You i Dodson, 2004).
poprawiłem nieco stylistykę, jak choćby fragment:
a zaraz potem następuje wyliczenie (dosyć dokładne) jego dietydokładny skład jego diety jest jednak nieznany
trochę za dużo gdybania w rozdziale o paleobiologii, ale właśnie w takich ważniejszych taksonach powinny one się znajdować (do nich to docelowo miałyby odnosić się opisy słabiej poznanych form siostrzanych).
dodałem również kaldogram z akwilopsa (wnioski dla leptoceratopsydów identyczne co w Ryan i in. 2012)
Na pewno będę je przerabiał w swoim czasie, póki co nie rezerwuję.Kiedy nadejdzie pora na Psittacosaurus i Protoceratops?
Re: [Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
ten fragment wygląda właśnie tak jak powinien: You i Dodson nie tylko "wskazują na obecność dwóch kompletnych serii kręgów ogonowych u leptoceratopsa" (no wynika to z pracy gdzie zostały opisane - chyba Sternberg, 1951), ale też to co za tym ("... suggesting an ontogenetic increase in caudal count").Dino pisze:You i Dodson (p. 488) rzeczywiście wskazują na obecność dwóch kompletnych serii kręgów ogonowych u leptoceratopsa.U jednego z osobników miał 38 kręgów a u drugiego, większego, 48 kręgów, ten drugi miał też proporcjonalnie dłuższy ogon. Może to sugerować wydłużanie ogona w trakcie rozwoju (You i Dodson, 2004).
żeby podważać to w haśle, należałoby to dobrze uargumentować, więc dobrze, że zostawiłeś tak jak jestDino pisze:Dosyć trudno jednak mi jest wyobrazić sobie w jaki sposób miałoby dochodzić do przyrastania kolejnych kręgów - rozumiem, że na samym krańcu powinna znajdować się nieskostniała tkanka, z której wytwarzałyby się kolejne kręgi w ontogenezie?
na pewnoDino pisze:Wydaje mi się, że zmienność wewnątrzgatunkowa byłaby wystarczającym wyjaśnieniem, zwłaszcza przy tak ograniczonej próbie.
co do poprawek nie mam uwag, choć nie wszystkie są niezbędne
półśrodek: powinny powstać spisy kladogramów jak dla np. Hadrosauridae. Najpilniejsze są dla zauropodomorfów.Dino pisze:dodałem również kaldogram z akwilopsa (wnioski dla leptoceratopsydów identyczne co w Ryan i in. 2012)
Odesłanie do "Jak czytać kladogramy" prowadzi donikąd
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
- Dino
- Administrator
- Posty: 4006
- Rejestracja: 13 marca 2006, o 20:45
- Imię i nazwisko: Łukasz Czepiński
- Lokalizacja: Warszawa
- Kontakt:
Re: [Opis (nowa wersja)] Leptoceratops
myślę, że można byłoby wprowadzić tego typu zdanie do opisu.nazuul pisze:na pewnoDino pisze:Wydaje mi się, że zmienność wewnątrzgatunkowa byłaby wystarczającym wyjaśnieniem, zwłaszcza przy tak ograniczonej próbie.
poprawioneOdesłanie do "Jak czytać kladogramy" prowadzi donikąd