[OPIS] Juravenator - jurawenator
[OPIS] Juravenator - jurawenator
Aktualna wersja opisu niżej (nazuul)
OdgrzebaĹem stary opis, z pewnoĹciÄ wart rozszerzenia. W kaĹźdym razie - myĹlaĹem sobie ostatnio o tym braku piĂłr u jurawenatora. W internecie od czasu do czasu pojawiajÄ siÄ zdjÄcia psĂłw wyrzuconych przez fale, ktĂłre ze wzglÄdu na stopieĹ rozkĹadu (w tym brak owĹosienia) brane sÄ za jakieĹ czupakabry i tym podobne stwory. Czy ktoĹ z Was wie jak to jest z rozkĹadem ciaĹa ptaka w morzu? MoĹźe jurawenator straciĹ piĂłra na pierwszym etapie rozkĹadu ciaĹa...
OdgrzebaĹem stary opis, z pewnoĹciÄ wart rozszerzenia. W kaĹźdym razie - myĹlaĹem sobie ostatnio o tym braku piĂłr u jurawenatora. W internecie od czasu do czasu pojawiajÄ siÄ zdjÄcia psĂłw wyrzuconych przez fale, ktĂłre ze wzglÄdu na stopieĹ rozkĹadu (w tym brak owĹosienia) brane sÄ za jakieĹ czupakabry i tym podobne stwory. Czy ktoĹ z Was wie jak to jest z rozkĹadem ciaĹa ptaka w morzu? MoĹźe jurawenator straciĹ piĂłra na pierwszym etapie rozkĹadu ciaĹa...
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
Aktualna wersja opisu niżej (nazuul)
Trochę uzupełniłem opis. Zostawiłem jednak w etymologii i wstępie zdania autorstwa p. Dawida Mazurka, więc jest on dalej jego autorem. Wysokość i waga to moje własne szacunki.
Długość: 65 cm, maksymalnie 75-80 (osobnik młody)
Waga: ok. 1 kg (osobnik młody)
Wysokość: ok. 0,3 m (osobnik młody)
Czas występowania: 152-151 milionów lat temu (późny kimeryd, późna jura)
Miejsce występowania: Quary Stark w Solnhofen na wschód od Schamhaupten i osadów Południowego Francionu, Bawaria, Niemcy (Europa)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Avetheropoda
Coelurosauria
Coelurosauria
Compsognathidae/Maniraptora?
Juravenator (Juravenator starki) to mały celurozaur, być może z Compsognathidae, który żył w późnej jurze na terenie obecnych Niemiec.
Etymologia
Nazwa rodzajowa jurawenatora odnosi się do bawarskich gór Jura i do łacińskiego słowa venator, oznaczającego łowcę. Epitet gatunkowy to ukłon w stronę rodziny Starków - właścicieli kamieniołomu, w którym został znaleziony typowy i jak na razie jedyny okaz tego teropoda.
Materiał kopalny
Jurawenator jest znany z pojedynczego, prawie kompletnego, artykulowanego szkieletu oznaczonego jako JME Sch 200. Nie posiada on jedynie trzech tylnych kręgów ogonowych. Wyraźne zrośnięcia i dołki na powierzchni kości, niezrośnięte kręgi krzyżowe oraz otwarte łuki wyrostków neuralnych świadczą niedorosłości okazu typowego. Szkielet jurawenatora jest najbardziej kompletnym szkieletem nieptasiego dinozaura odkrytym w Europie.
Budowa
Holotyp jurawenatora ma 65 cm długości, a jego maksymalna długość mogła wynosić 75-80 cm. Występuje osiem zębów kości szczękowej, brakuje diastemy kości szczękowej i przedszczękowej. Zęby tej drugiej są podwójnie ząbkowane. Ĺopatka jest proporcjonalnie długa z wąską szyjką, a stopy krótkie. Okienko zaoczodołowe jest dłuższe od oczodołu, co jednak może wynikać z młodzieńczości okazu. Czaszka jurawenatora jest proporcjonalnie długa podobnie jak pysk, okienko w kości szczękowej niewielkie, a jej zęby mniej zakrzywione niż te należące w kości przedszczękowej. Oczodoły są zaokrąglone, a kości łzowe wygięte w kształt litery ''L''. Kości czołowe długie, a żuchwa (szczęka dolna) smukła Nie występuje staw śródżuchwow). Nie posiadają go także inne (?) kompsognatydy jak Compsognathus, Sinosauropteryx, Huaxiagnathus, tyranozauroidy (do których Compsognathidae może należeć) oraz Scypionyx - celurozaur o niepewnej pozycji systematycznej (kompsognatyd? deinonychozaur?). Szyja składa się z ośmiu kręgów. Ogon jurawenatora jest proporcjonalnie jednym z proporcjonalnie najdłuższych występujących wśród teropodów - odpowiada on mniej więcej ogonowymi sinozauropteryksa, teropoda o proporcjonalnie najdłuższym ogonie. Jednak u tego pierwszego składa się on z mniejszej ilości kręgów - czterdziestu siedmiu, z czego trzy nie zachowały się. Kręgi grzbietowe są wydłużone i pod wieloma względami podobne do ogonowych. Kończyny przednie są dokładnie dwa razy krótsze od tylnych. O ile jurawenator naprawdę jest kompsognatydem ma najdłuższe kończyny przednie spośród nich. Długość kości łokciowej i łopatki wynosi około dwóch trzecich długości kości ramiennej (humerus). Dłoń jest wyposażona w trzy masywne palce. Palec pierwszy (lub drugi, przyjmując numerację palców tetanurów jako II, III, IV) jest najkrótszy, a drugi (lub trzeci, patrz poprzedni nawias) najdłuższy. Kość piszczelowa jest o 10% krótsza od udowej. Trzecia kość śródstopia jest najdłuższa. Pomijając ją rekord długości bije czwarta kość śródstopia, a druga jest nieco krótsza. Co ciekawe również czwarty paliczek jest najdłuższy, a drugi i trzeci trochę krótsze.
Klasyfikacja
Wg Ursuli B. Göhlich i Luisa M. Chiappe - twórców opisu jurawenatora jest on kompsognatydem. Analiza wspomnianych wyżej autorów potwierdziła również monofiletyczność Compsognathidae. Jednak nowsze badanie Butlera i Upchurcha (2007) zanegowało kompsognatydową tożsamość jurawenatora. Według niego jest on raczej maniraptorem (do których mogą należeć kompsognatydy). Jak na razie z całą pewnością można powiedzieć tylko, że jest on celurozaurem.
Pokrycie ciał a ewolucja ptaków
Na końcu ogona jurawenatora zachowały się gładkie, niejednolite łuski. Zajmują one obszar około 25 mm kwadratowych i jest ich łącznie około piętnastu. W innych miejscach pokrycie ciała się nie zachowało. Jurawenator jest poza tyranozaurydami jak tarbozaur jedynym celurozaurem, u którego stwierdzono obecność łusek. Jak tłumaczyć obecność łusek u tego małego celurozaura ? Ze względu na jego pozycję systematyczną powinien on przecież posiadać pióra! Pierwsza teoria mówi, że jurawenator był upierzony, a łuski zajmowały niewielki skrawek jego ciała. Warto zwrócić uwagę, że na okazach sinozauropteryksa widać niewielkie. pozbawione występujących na większej częsci ciała piór obszary. Znajdują się one między innymi na ogonie. Na tej podstawie można przypuszczać, że również jurawenator był pokryty piórami, jednak posiadał niewielkie pozbawione ich ''łaty''. Druga, nieco mniej prawdopodobna teza mówi, że wtórnie pozbył się tych niepotrzebnych do izolacji termicznej w tropikalnym klimacie struktur. Ogólnie rzecz biorąc łuski na ogonie jurawenatora nie są – jakby chcieli BAND-owcy – dowodem przeciwko upierzeniu innych celurozaurów. Warto zwrócić uwagę, że od dziesiątego do czternastego kręgu ogonowego oraz osi ogona jurawenatora biegną włókna. Prawdopodobnie są one włóknami mięśni podosiowych i więzadeł. Podobne struktury znaleziono również u scypionyksa. jednak te mogą okazać się efektem rozkładu kolagenu. Jednak jest możliwe aby dziwne struktury występujące na części ogona scypionyksa były piórami. Xu w komentarzu do opisu jurawenatora zasugerował jakoby prymitywne celurozaury miały pokrytą łuskami większą powierzchnię niż te bliższe ptakom.
Ĺrodowisko
Szczątki jurawenatora znaleziono w laminatowych wapieniach Quary Stark w Solnhofen na wschód od Schamhaupten, osadów Południowego Francionu w Bawarii w Niemczech. Skały, w których odkryto wymienianego wyżej dinozaura pochodzą z końca kimerydu, sprzed ok. 152-151 milionów lat, a więc starsze od tych w których odkryto kompsognata i słynnego prymitywnego ptaka archeopteryksa, znanych już najmłodszym miłośnikom dinozaurów. W czaszach jurawenatora Europa była archipelagiem tropikalnych wysp, oddzielonych od siebie ciepłym morzem. Dlatego też w Solnhofen odkrywa się głównie organizmy morskie jak różnorodne ryby w tym chimery, małże, amonity i inne.
Gatunki
Juravenator starki Göhlich i Chiappe, 2006
Uzupełnienia na podstawie pracy opisującej jurawenatora.
Trochę uzupełniłem opis. Zostawiłem jednak w etymologii i wstępie zdania autorstwa p. Dawida Mazurka, więc jest on dalej jego autorem. Wysokość i waga to moje własne szacunki.
Długość: 65 cm, maksymalnie 75-80 (osobnik młody)
Waga: ok. 1 kg (osobnik młody)
Wysokość: ok. 0,3 m (osobnik młody)
Czas występowania: 152-151 milionów lat temu (późny kimeryd, późna jura)
Miejsce występowania: Quary Stark w Solnhofen na wschód od Schamhaupten i osadów Południowego Francionu, Bawaria, Niemcy (Europa)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Avetheropoda
Coelurosauria
Coelurosauria
Compsognathidae/Maniraptora?
Juravenator (Juravenator starki) to mały celurozaur, być może z Compsognathidae, który żył w późnej jurze na terenie obecnych Niemiec.
Etymologia
Nazwa rodzajowa jurawenatora odnosi się do bawarskich gór Jura i do łacińskiego słowa venator, oznaczającego łowcę. Epitet gatunkowy to ukłon w stronę rodziny Starków - właścicieli kamieniołomu, w którym został znaleziony typowy i jak na razie jedyny okaz tego teropoda.
Materiał kopalny
Jurawenator jest znany z pojedynczego, prawie kompletnego, artykulowanego szkieletu oznaczonego jako JME Sch 200. Nie posiada on jedynie trzech tylnych kręgów ogonowych. Wyraźne zrośnięcia i dołki na powierzchni kości, niezrośnięte kręgi krzyżowe oraz otwarte łuki wyrostków neuralnych świadczą niedorosłości okazu typowego. Szkielet jurawenatora jest najbardziej kompletnym szkieletem nieptasiego dinozaura odkrytym w Europie.
Budowa
Holotyp jurawenatora ma 65 cm długości, a jego maksymalna długość mogła wynosić 75-80 cm. Występuje osiem zębów kości szczękowej, brakuje diastemy kości szczękowej i przedszczękowej. Zęby tej drugiej są podwójnie ząbkowane. Ĺopatka jest proporcjonalnie długa z wąską szyjką, a stopy krótkie. Okienko zaoczodołowe jest dłuższe od oczodołu, co jednak może wynikać z młodzieńczości okazu. Czaszka jurawenatora jest proporcjonalnie długa podobnie jak pysk, okienko w kości szczękowej niewielkie, a jej zęby mniej zakrzywione niż te należące w kości przedszczękowej. Oczodoły są zaokrąglone, a kości łzowe wygięte w kształt litery ''L''. Kości czołowe długie, a żuchwa (szczęka dolna) smukła Nie występuje staw śródżuchwow). Nie posiadają go także inne (?) kompsognatydy jak Compsognathus, Sinosauropteryx, Huaxiagnathus, tyranozauroidy (do których Compsognathidae może należeć) oraz Scypionyx - celurozaur o niepewnej pozycji systematycznej (kompsognatyd? deinonychozaur?). Szyja składa się z ośmiu kręgów. Ogon jurawenatora jest proporcjonalnie jednym z proporcjonalnie najdłuższych występujących wśród teropodów - odpowiada on mniej więcej ogonowymi sinozauropteryksa, teropoda o proporcjonalnie najdłuższym ogonie. Jednak u tego pierwszego składa się on z mniejszej ilości kręgów - czterdziestu siedmiu, z czego trzy nie zachowały się. Kręgi grzbietowe są wydłużone i pod wieloma względami podobne do ogonowych. Kończyny przednie są dokładnie dwa razy krótsze od tylnych. O ile jurawenator naprawdę jest kompsognatydem ma najdłuższe kończyny przednie spośród nich. Długość kości łokciowej i łopatki wynosi około dwóch trzecich długości kości ramiennej (humerus). Dłoń jest wyposażona w trzy masywne palce. Palec pierwszy (lub drugi, przyjmując numerację palców tetanurów jako II, III, IV) jest najkrótszy, a drugi (lub trzeci, patrz poprzedni nawias) najdłuższy. Kość piszczelowa jest o 10% krótsza od udowej. Trzecia kość śródstopia jest najdłuższa. Pomijając ją rekord długości bije czwarta kość śródstopia, a druga jest nieco krótsza. Co ciekawe również czwarty paliczek jest najdłuższy, a drugi i trzeci trochę krótsze.
Klasyfikacja
Wg Ursuli B. Göhlich i Luisa M. Chiappe - twórców opisu jurawenatora jest on kompsognatydem. Analiza wspomnianych wyżej autorów potwierdziła również monofiletyczność Compsognathidae. Jednak nowsze badanie Butlera i Upchurcha (2007) zanegowało kompsognatydową tożsamość jurawenatora. Według niego jest on raczej maniraptorem (do których mogą należeć kompsognatydy). Jak na razie z całą pewnością można powiedzieć tylko, że jest on celurozaurem.
Pokrycie ciał a ewolucja ptaków
Na końcu ogona jurawenatora zachowały się gładkie, niejednolite łuski. Zajmują one obszar około 25 mm kwadratowych i jest ich łącznie około piętnastu. W innych miejscach pokrycie ciała się nie zachowało. Jurawenator jest poza tyranozaurydami jak tarbozaur jedynym celurozaurem, u którego stwierdzono obecność łusek. Jak tłumaczyć obecność łusek u tego małego celurozaura ? Ze względu na jego pozycję systematyczną powinien on przecież posiadać pióra! Pierwsza teoria mówi, że jurawenator był upierzony, a łuski zajmowały niewielki skrawek jego ciała. Warto zwrócić uwagę, że na okazach sinozauropteryksa widać niewielkie. pozbawione występujących na większej częsci ciała piór obszary. Znajdują się one między innymi na ogonie. Na tej podstawie można przypuszczać, że również jurawenator był pokryty piórami, jednak posiadał niewielkie pozbawione ich ''łaty''. Druga, nieco mniej prawdopodobna teza mówi, że wtórnie pozbył się tych niepotrzebnych do izolacji termicznej w tropikalnym klimacie struktur. Ogólnie rzecz biorąc łuski na ogonie jurawenatora nie są – jakby chcieli BAND-owcy – dowodem przeciwko upierzeniu innych celurozaurów. Warto zwrócić uwagę, że od dziesiątego do czternastego kręgu ogonowego oraz osi ogona jurawenatora biegną włókna. Prawdopodobnie są one włóknami mięśni podosiowych i więzadeł. Podobne struktury znaleziono również u scypionyksa. jednak te mogą okazać się efektem rozkładu kolagenu. Jednak jest możliwe aby dziwne struktury występujące na części ogona scypionyksa były piórami. Xu w komentarzu do opisu jurawenatora zasugerował jakoby prymitywne celurozaury miały pokrytą łuskami większą powierzchnię niż te bliższe ptakom.
Ĺrodowisko
Szczątki jurawenatora znaleziono w laminatowych wapieniach Quary Stark w Solnhofen na wschód od Schamhaupten, osadów Południowego Francionu w Bawarii w Niemczech. Skały, w których odkryto wymienianego wyżej dinozaura pochodzą z końca kimerydu, sprzed ok. 152-151 milionów lat, a więc starsze od tych w których odkryto kompsognata i słynnego prymitywnego ptaka archeopteryksa, znanych już najmłodszym miłośnikom dinozaurów. W czaszach jurawenatora Europa była archipelagiem tropikalnych wysp, oddzielonych od siebie ciepłym morzem. Dlatego też w Solnhofen odkrywa się głównie organizmy morskie jak różnorodne ryby w tym chimery, małże, amonity i inne.
Gatunki
Juravenator starki Göhlich i Chiappe, 2006
Uzupełnienia na podstawie pracy opisującej jurawenatora.
Ostatnio zmieniony 12 sierpnia 2009, o 07:35 przez Dawid Mika, łącznie zmieniany 7 razy.
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
Niekoniecznie niepotrzebne. Lista na koĹcu zwana jest na forum rozmaicie, jako "gatunki", "sps gatunkĂłw" itp. U gĂłry zÄsto pojawia sie sam rodzaj, a informacj o tym kto i kiedy utworzyĹ rodzaj liczÄ siÄ w przypadku gatunkĂłw o bardziej skomplikowanej od Juravenator historii taksonomii.szerman pisze:Pogrubione przeze mnie niepotrzebnie umieszczone w dziale 'Gatunki'. Gatunek to gatunek, rodzaj to rodzaj.Dawid Mika pisze: Juravenator GĂśhlich i Chiappe, 2006
Juravenator starki GĂśhlich i Chiappe, 2006
moĹźe proĹciej i mniej kontrowersyjnie:Dawid Mika pisze:Coelurosauria
Tyrannosauroidea/Maniraptoriformes ?
Compsognathidae/Maniraptora ?
Coelurosauria
Compsognathidae/Maniraptora
StarkĂłw (?)Epitet gatunkowy to ukĹon w stronÄ rodziny Stark
,Jurawenator jest znany z pojedynczego prawie kompletnego, artykulowanego szkieletu
tylko , albo po porstu bez tego sĹowa, ktĂłr tu niespecjalnie pasujeWystÄpuje wyĹÄ cznie osiem zÄbĂłw koĹci szczÄkowej,
w->do, a najpeliej "wyrastajÄ ce z"okienko w koĹci szczÄkowej niewielkie, a jej zÄby mniej zakrzywione niĹź te naleĹźÄ ce w koĹci przedszczÄkowej.
musiaĹeĹ to daÄ? BÄdzie siÄ powtarzaĹo wiesz z czymNie wystÄpuje staw ĹrĂłdĹźuchwowy (cecha diagnostyczna neoteropodĂłw, powstaĹy prawdopdobonie w celu uĹatwienia przytrzymywania szamoczÄ cej siÄ ofiary).
BTW, moĹźe by juĹź czÄĹÄ upubliczniÄ? 8) ZostaĹuy juĹź praktycznie tylko kilka kladogramĂłw w wrzucenia i ostateczne szlify
kursywaCompsognathus
juĹź chyab o tym pisaĹem - uwaĹźam mianowicie, Ĺźe za ten wynik odpowiedzialny jest "tason-sampling", czyli umieszczenie w analize tylko jednego nietyranozaurydowego tyranozauroida - Dilongtyranozauroidy (do ktĂłrych Compsognathidae moĹźe naleĹźeÄ)
nieproporcjonalna do dĹugoĹci tekstu iloĹÄ "proporcjonalnoĹci"Ogon jurawenatora jest proporcjonalnie jednym z proporcjonalnie najdĹuĹźszych wystÄpujÄ cych wĹrĂłd teropodĂłw - proporcjonalnie odpowiada mniej wiÄcej ogonowymi sinozauropteryksa, teropoda o proporcjonalnie najdĹuĹźszym ogonie.
? (w google nie znalezĹem)KrÄgi centralne sÄ wydĹuĹźone i pod wieloma wzglÄdami podobne do ogonowych.
bez ,DĹoĹ jest wyposaĹźona w trzy, masywne palce.
Kompsognatydy byĹa grupÄ niewielkich, ĹźywiÄ cych siÄ najprawdopodobniej owadami i maĹymi krÄgowcami celurozaurĂłw (wg analizy Zanno i wspĂłĹpracownikĂłw z 2009 r. tyranozauroidĂłw)
monofiletycznoĹÄ tak rozumianego Compsognathidae. Jako klad zawsze bÄdzie monofiletycznyAnaliza wspomnianych wyĹźej autorĂłw potwierdziĹa rĂłwnieĹź monofiletycznoĹÄ Compsognathidae.
przestaw sĹowa miejscamiNowsze jednak badanie Butlera i Upchurcha
Compsognathidae teĹź mogÄ byÄ maniraptorami(2007) zanegowaĹo kompsognatydowÄ toĹźsamoĹÄ jurawenatora. WedĹug niego jest on raczej maniraptorem.
bez ,Pokrycie ciaĹa, a ewolucja ptakĂłw
u pĂłĹnocnoamerykaĹskich tyranozaurydĂłw takĹźe znaleziono odciski, wspominaĹem o tym w ktĂłrymĹ z opisĂłwJurawenator jest poza tarbozaurem (znaleziono wprawdzie Ĺuski tylko na podgardlu, ale prawdopodobnie wystÄpowaĹy one takĹźe w innych miejscach) jedynym celurozaurem, u ktĂłrego stwierdzono obecnoĹÄ Ĺusek.
,Druga nieco mniej prawdopodobna
po kropce duĹźa literaPodobne struktury znaleziono rĂłwnieĹź u scypionyksa. jednak
zaawansowane=bliĹźsze ptakomXu w komentarzu do opisu jurawenatora zasugerowaĹ jakoby prymitywne celurozaury miaĹy pokrytÄ Ĺuskami wiÄkszÄ powierzchniÄ niĹź te pochodne w tym dzisiejsze ptaki.
,SkaĹy w ktĂłrych
bez "temu"sprzed ok. 152-151 milionĂłw lat temu
Ostatnio zmieniony 10 listopada 2009, o 13:32 przez nazuul, łącznie zmieniany 1 raz.
- Dawid Mika
- Jurajski allozaur
- Posty: 1016
- Rejestracja: 23 maja 2008, o 15:49
- Lokalizacja: Górny Śląsk
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4060
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Kropka zamiast przecinka w Ĺrodku zdania.Dawid Mika pisze:Warto zwrĂłciÄ uwagÄ, Ĺźe na okazach sinozauropteryksa widaÄ niewielkie. pozbawione wystÄpujÄ cych na wiÄkszej czÄsci ciaĹa piĂłr obszary.
czÄĹci
MoĹźe jakieĹ obrazki, jak np. ta rekonstrukcja przyĹźyciowa:
http://www.paleospot.com/illustrations/ ... ator_1.jpg
Oraz jego czaszka:
http://scienceblogs.com/pharyngula/uplo ... _skull.jpg
Re: [opis] juravenator
Poprawa i aktualizacja:
Autor: Dawid Mika. Korekta: Maciej Ziegler, Dawid Mazurek, Marcin Szermański pisze:Długość: 75-80* cm
Waga: ok. 1* kg
Wysokość: ok. 20* cm
Czas występowania: 152-151 milionów lat temu (późny kimeryd, późna jura)
Miejsce występowania: Niemcy - Bawaria (formacja Painten - ogniwo Schamhaupten)
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Eusaurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Tetanurae
Avetheropoda
Coelurosauria
? Compsognathidae
* młody osobnik
Juravenator to mały celurozaur, prawdopodobnie z Compsognathidae, który żył w późnej jurze na terenie obecnych Niemiec.
Etymologia
Nazwa rodzajowa jurawenatora pochodzi od bawarskich gór Jura i łacińskiego słowa venator, oznaczającego łowcę. Epitet gatunkowy to ukłon w stronę rodziny Starków - właścicieli kamieniołomu, w którym został znaleziony typowy i jak na razie jedyny okaz tego teropoda.
Materiał kopalny
Jurawenator jest znany z pojedynczego, prawie kompletnego, artykułowanego szkieletu oznaczonego jako JME Sch 200 i przezwanego Borsti. Nie ma on jedynie tylnych kręgów ogonowych. Powierzchnia kości, niezrośnięte kręgi krzyżowe oraz otwarte szwy neurocentralne (neurocentral sutures) świadczą o niedorosłości okazu typowego. Szkielet jurawenatora jest najbardziej kompletnym szkieletem nieptasiego dinozaura odkrytym w Europie.
Budowa
Zachowane szczątki jurawenatora mają 65 cm długości, a jego długość wynosiła zapewne 75-80 cm. Występuje osiem zębów kości szczękowej. Brakuje diastemy między kośćmi szczękową i przedszczękową. Między 2 a 3 zębem kości szczękowej znajduje się wcięcie. Łopatka jest proporcjonalnie długa z wąską szyjką, a stopy krótkie. Okienko przedoczodołowe jest zbliżonej długości co oczodół, co jednak może wynikać z młodzieńczości okazu. Czaszka jurawenatora jest proporcjonalnie długa, podobnie jak pysk. Zęby kości szczękowej bardziej zakrzywione niż te należące do kości przedszczękowej. Oczodoły są zaokrąglone, a kości łzowe wygięte w kształt odwróconej litery ''L''. Kości czołowe długie, a żuchwa (szczęka dolna) smukła. Nie występuje staw śródżuchwowy. Nie posiadają go także Compsognathus, Huaxiagnathus, Scipionyx, Sinocalliopteryx, Sinosauropteryx i być może Dilong. Szyja składa się z 9-10 kręgów. Ogon jurawenatora może być proporcjonalnie najdłuższym występującym wśród teropodów - odpowiada on lub jest prawdopodobnie nieco dłuższy niż ogon sinozauropteryksa. Kończyny przednie są dokładnie dwa razy krótsze od tylnych. O ile jurawenator naprawdę jest kompsognatydem, to ma najdłuższe kończyny przednie spośród nich. Dłoń jest wyposażona w trzy masywne palce. Palec pierwszy (lub drugi, przyjmując numerację palców tetanurów jako II, III, IV) jest najkrótszy, a drugi (lub trzeci, patrz poprzedni nawias) najdłuższy. Kość piszczelowa jest o 10% krótsza od udowej. Trzecia kość śródstopia jest najdłuższa. Długa jest czwarta kość śródstopia, a druga jest nieco krótsza.
Klasyfikacja
Wg analizy Göhlich i Chiappego (2006) - twórców opisu jurawenatora - jest on kompsognatydem. Jednak jak wykazali Butler i Upchurch (2007) jest to wynik błędnego przeprowadzenia badania - tj. nierozważnego usuwania taksonów z analizy. W poprawionej wersji jurawenator okazał się bardziej bazalny od Compsognathidae. Późniejsze analizy potwierdziły pierwotną hipotezę (Choiniere i in., 2010; Senter, 2010), lecz kwestia ta - jak ogólnie filogeneza bardziej bazalnych celurozaurów - wymaga jeszcze dalszych badań.
Pokrycie ciała
Juravenator miał łuski i prawdopodobnie też pióra. Początkowo tych drugich nie zauważono, więc wywołało to konsternację, bowiem ze względu na jego pozycję filogenetyczną, jurawenator powinien je mieć. Późniejsze fotografie w ultrafiolecie ujawniły obecność struktur mogących być piórami na ogonie. Na końcu ogona jurawenatora zachowały się gładkie, jednolite łuski. Na 25 mm kwadratowych jest ich około piętnastu. Jurawenator jest jednym z nielicznych celurozaurów, u których stwierdzono obecność łusek. W ogonie jurawenatora biegną włókna, prawdopodobnie mięśni lub więzadeł.
Środowisko
Szczątki jurawenatora znaleziono w wapieniach kamieniołomu Stark na wschód od Schamhaupten (formacja Painten - ogniwo Schamhaupten), osadów Southern Franconian Alb w Bawarii w Niemczech. Skały te pochodzą z końca kimerydu - sprzed ok. 152-151 milionów lat, a więc nieco starsze od tych, w których odkryto kompsognata i słynnego prymitywnego ptaka archeopteryksa, znanych już najmłodszym miłośnikom dinozaurów. W czaszach jurawenatora Europa była archipelagiem tropikalnych wysp, oddzielonych od siebie ciepłym morzem. Dlatego też w tych osadach odkrywa się głównie organizmy morskie - jak różnorodne ryby (w tym chimery), małże, amonity i inne zwierzęta.
Gatunki:
Juravenator Göhlich i Chiappe, 2006
Juravenator starki Göhlich i Chiappe, 2006
Ryciny z publikacji Göhlich i Chiappe, 2006
Zdjęcie holotypu w wysokiej rozdzielczości (autor: Marta Hodbod)
Rekonstrukcja Juravenator starki. Autor: Matt Martyniuk. Rysunek pochodzi z tej strony.
Źródła:
Butler, R.J. & Upchurch, P. (2007) "Highly incomplete taxa and the phylogenetic relationships of the theropod dinosaur Juravenator starki" Journal of Vertebrate Paleontology, 27, 53-256. doi: 10.1671/0272-4634(2007)27[253:HITATP]2.0.CO;2
Chiappe, L.M. & Göhlich, U.B. (2010) "Anatomy of Juravenator starki (Theropoda: Coelurosauria) from the Late Jurassic of Germany" Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen, 258 (3), 257-296. doi: 10.1127/0077-7749/2010/0125
Choiniere, J.N., Xu, X., Clark, J.M., Forster, C.A., Guo, Y. & Han, F. (2010) "A Basal Alvarezsauroid Theropod from the Early Late Jurassic of Xinjiang, China" Science, 327, 571-574. doi: 10.1126/science.1182143
Göhlich, U.B. & Chiappe, L.M. (2006) "A new carnivorous dinosaur from the Late Jurassic Solnhofen archipelago" Nature, 440 (7082), 329-331. doi:10.1038/nature04579
Senter, P. (2010) "Using creation science to demonstrate evolution: application of a creationist method for visualizing gaps in the fossil record to a phylogenetic study of coelurosaurian dinosaurs" Journal of Evolutionary Biology, 23, 1732-1743. doi: 10.1111/j.1420-9101.2010.02039.x
[Stamp: Apsaravis] [Avatar: P. Weimer, CC BY-NC-SA 2.0]
-
- Moderator
- Posty: 2572
- Rejestracja: 22 października 2007, o 18:29
Re: [opis] juravenator
Biologia, UW
- szerman
- Neogeński mastodont
- Posty: 4060
- Rejestracja: 23 czerwca 2009, o 10:40
- Imię i nazwisko: MSz
- Lokalizacja: B-B
Re: [opis] juravenator
anazuul pisze:Występuje osiem zębów kości szczękowej, brakuje diastemy między kośćmi szczękową i przedszczękową.
Proporcjonalnie najdłuższym ;)nazuul pisze:Ogon jurawenatora może być najdłuższym występującym wśród teropodów
Juravenator Göhlich i Chiappe, 2006nazuul pisze:Gatunki:
Juravenator starki Göhlich i Chiappe, 2006
Juravenator starki Göhlich i Chiappe, 2006
"Mastodon sapiens"
- Tomasz Singer
- Jurajski allozaur
- Posty: 1583
- Rejestracja: 24 września 2007, o 09:44
- Lokalizacja: Warszawa
Re: [opis] juravenator
Prawdopodobnie rodzaj ten jest bazalnym przedstawicielem Coelurosauria, raczej nie należał do rodziny Compsognathidae lecz był być może bliżej spokrewnionym z Sinosauropteryx i Huaxiagnathus jak to sugerowali państwo, którzy opisali tego dinozaura w artykule z 2010 roku. Przedstawiał go w swoim poście kolega nazuul.