A oto moja wersja opisu 
 Leptoceratops (Leptoceratops gracilis)
Leptoceratops (Leptoceratops gracilis)
DĹugoĹÄ: 2,5 metra 
WysokoĹÄ: 0,75 metra 
Waga: do 45 kg 
Okres wystÄpowania: późna kreda (mastrycht) 68-65 ma
Miejsce wystÄpowania: Stany Zjednoczone, Kanada
Klasyfikacja: 
Dinosauria 
Ornithischia 
Cerapoda 
Marginocephalia 
Ceratopsia 
Neoceratopsia 
Leptoceratopsidae
Leptoceratops
Leptoceratops gracilis
Nazwa 
Leptoceratops gracilis oznacza delikatnÄ
, smukĹÄ
 rogatÄ
 twarz. Leptoceratops, tak jak inne dinozaury rogate miaĹ duĹźÄ
 czaszkÄ, duĹźy zakrzywiony bezzÄbny dziĂłb, kostnÄ
 kryzÄ i powoli wyrastajÄ
cy rĂłg w postaci sĹabo rozwiniÄtego guza nad pyskiem, a nie, tak jak u bardziej zaawansowanych ceratopsĂłw w peĹni rozwiniÄtego. Kryza mogĹa sĹuĹźyÄ jako tarcza osĹaniajÄ
ca kark, a takĹźe mogĹa sĹuĹźyÄ jako znak rozpoznawczy w stadzie. Jego kryza byĹa nieznacznie rozwiniÄta z najwyĹźszÄ
 czÄĹciÄ
 na samym Ĺrodku, ktĂłra opadaĹa ku koĹcom. Leptoceratops bardzo szybko poruszaĹ siÄ na dwĂłch nogach ale mĂłgĹ teĹź ĹźerowaÄ na wszystkich czterech koĹczynach. Silne miÄĹnie szczÄk powodowaĹy, Ĺźe dziĂłb mĂłgĹ sĹuĹźyÄ jako funkcja obronna, ale gĹĂłwnie nadawaĹ siÄ do Ĺcinania nawet twardych czÄĹci roĹlin. Dinozaur ten byĹ roĹlinoĹźercÄ
 (tak jak wszystkie ceratopsy). ĹťerowaĹ pewnie na paprotnikach, sagowcach i okrytonasiennych. Jego doĹÄ dĹugie koĹczyny przednie mogĹy sĹuĹźyÄ do wygrzebywania z ziemi, np. larw i korzonkĂłw. MĂłgĹ teĹź uzupeĹniaÄ swojÄ
 dietÄ o owady i padlinÄ. Leptoceratops miaĹ z tyĹu pyska wiele maĹych zÄbĂłw dziÄki ktĂłrym Ĺatwo przeĹźuwaĹ pokarm. MĂłgĹ posiadaÄ takĹźe Ĺźebra mostkowe. OprĂłcz typowego gatunku 
Leptoceratops gracilis odkryto jeszcze jeden  
L. cerorhynchus, opisanym przez Browna i Schlaikjera w 1942 roku, ktĂłrego szczÄ
tki odkryto w formacji St. Mary River w Montanie. W 1951 roku Sternberg utworzyĹ dla niego nowy rodzaj: montanoceratops. SzczÄ
tki leptoceratopsa, ktĂłrym nadano nazwÄ 
Leptoceratops sp. (2) odkryto w Pinyon Conglomerate w stanie Wyoming. Leptoceratopsa odkryĹ Barnum Brown w 1910 roku. Jak na razie odkryto 5 czaszek i materiaĹ pozaczaszkowy. SzczÄ
tki leptoceratopsa odkryto jak dotÄ
d w osadach kanadyjskiej formacji Scollard w Albercie oraz amerykaĹskich formacjach Lance w stanie Wyoming i Hell Creek w stanie Montana. Dawniej uwaĹźano, Ĺźe leptoceratops ĹźyĹ rĂłwnieĹź w Australii, ale okazaĹo siÄ, Ĺźe jest to nowy rodzaj dinozaura. Nadano mu nazwÄ 
Serendipaceratops arthurcclarkei. Leptoceratopsydy odkrywano takĹźe w Europie. W Szwecji znaleziono zÄby i krÄgi przedstawiciela rodziny leptoceratopsĂłw, co moĹźe ĹwiadczyÄ o wiÄkszym zasiÄgu tej grupy. U leptoceratopsa mogĹy wystÄpowaÄ 
piĂłra na grzbiecie i ogonie. U mĹodych byĹy one zapewne wiÄksze aby mĂłc ukryÄ siÄ w trawie przed drapieĹźnikami. Obok leptoceratopsa ĹźyĹy teĹź inne ceratopsy, np. triceratops i torozaur. Leptoceratops padaĹ ofiarÄ
 drapieĹźnikĂłw, takich jak troodon, mĹodych tyranozaurĂłw, nieopisanych jeszcze welociraptorynĂłw (byÄ moĹźe to 
Saurornitholestes) i cf.
Dromaeosaurus. Zapewne te dinozaury mogĹy tworzy mieszane stada (tak jak dzisiaj robiÄ
 to antylopy i zebry) z ceratopsami i hadrozaurami. Zapewne podczas ucieczki przed drapieĹźnikami ratowaĹ siÄ szybkimi skrÄtami i innymi manewrami. Gad ten mĂłgĹ biegaÄ zarĂłwno na czterech, jak i na dwĂłch tylnych koĹczynach. Przy drugiej opcji podkulaĹ koĹczyny przednie pod brzuch (podobnie jak na poniĹźszym obrazku). PrÄdkoĹÄ jakÄ
 osiÄ
gaĹ leptoceratops nigdy nie byĹa obliczana i jest obecnie nieznana. Leptoceratops byĹ ostatnim przedstawicielem swojej rodziny i jako jeden z ostatnich dinozaurĂłw wyginÄ
Ĺ 65 milionĂłw lat temu.

Leptoceratopsy i triceratopsy.
Historia odkryÄ
Leptoceratops gracilis
SzczÄ
tki pierwszego leptoceratopsa zostaĹy odkryte w 1910 roku w Red Deer Valley w Albercie (Kanada), a opisano go cztery lata później. Autorem opisu byĹ Barnum Brown. Czaszka pierwszego osobnika byĹa niekompletna, jednakĹźe Charlesowi Sternbergowi udaĹo siÄ w 1947 r. odkryÄ kompletnÄ
 skamieniaĹoĹÄ z dobrze zachowanymi dotychczas brakujÄ
cymi elementami. Kolejne szczÄ
tki zostaĹy znalezione kilkadziesiÄ
t lat później, mianowicie w roku 1978, w Bighorn Basin w pĂłĹnocnej czÄĹci stanu Wyoming.
L. cerorhynchus
SkamieniaĹoĹci, ktĂłre odkryto w 1942 r. w Montanie zostaĹy nazwane 
Leptoceratops cerorhynchos przez Barnuma Browna i Erich M. Schlaikjera, jednak takson ten zostaŠpóźniej gatunkiem typowym rodzaju 
Montonoceratops nazwanego przez Sternberga w 1951 roku.
Leptoceratops sp. (2) 
SzczÄ
tki tego leptoceratopsa skĹadajÄ
ce siÄ jedynie z zÄbĂłw, zostaĹy odkryte w 1970 przez McKenna i Love w "sosnowym zlepieĹcu" w pĂłĹnocno-zachodniej czÄĹci stanu Wyoming, wewnÄ
trz basenu Bighorn, nieopodal formacji Harebell. WystÄpowaĹ w późnym mastrychcie podobnie jak 
Leptoceratops gracilis i moĹźe byÄ przedstawicielem tego gatunku. 
Gatunki: 
Leptoceratops Barnum Brown, 1914 
L. gracilis Barnum Brown, 1914 
L. cerorhynchus Brown i Schlaikjer, 1942 
= Montanaceratops cerorhynchus Sternberg, 1951
 
 inna rekonstrukcja
inna rekonstrukcja