Forum Dinozaury.com

"Bajozaur" ("Bayosaurus") to nieopisany jeszcze formalnie rodzaj teropoda z nadrodziny Abelisauroidea, kt??rego skamienia??o??ci znaleziono w g??rnokredowych (turon) osadach prowincji Neuqu??n w Argentynie. Znany z obrÄ?czy miednicznej, krÄ?g??w i innych fragment??w kostnych dinozaur mierzy?? oko??o 4 m d??ugo??ci. Nazwy u??yli po raz pierwszy Coria, Currie i Carabajal w roku 2006.

Teraz jest o nim nieco wiecej informacji, dlatego przedstawie moja wersje tego opisu:

"Bayosaurus" ("bajozaur")

Długość: 4 m ???
Wysokość: 1,5 m???
Masa: 700 kg???
Czas: środkowa kreda, turon, 100-95 Ma
Miejsce: góry Cerro Bayo, Formacja Lisandro, Prowincja Neuquen, Argentyna
Klasyfikacja:
Dinosauria
Saurischia
Theropoda
Neotheropoda
Averostra
Ceratosauria
Abelisauroidea


"Bajozaur" to nieformalna nazwa teropoda nadana przez argentyńskich paleontologów (Rodolfo Coria, Phillip J. Currie i Paulina Carabajal) w 2006 roku dla abelizauroida z środkowej kredy. Oznacza ona dosłownie: "jaszczur z Bayo". Nazwa pochodzi od gór Cerro Bayo. Skamieniałości teropoda zostały odkryte w Prowincji Neuquen w Argentynie.

Odnalezione szczątki gada zostały oznaczone numerem holotypu MCF-PVPH-237. Składa się on na: jedenaście kręgów piersiowych (w granicy 63 mm), kilka kręgów krzyżowych (91, 110, 62 mm), niekompletną kość biodrową oraz fragmentów kości łonowej i kulszowej. Na ich podstawie oszacowano długość zwierzęcia, która w tym przypadku wynosiłaby ok. 4 m. Jest to wartośc zbliżona do tej, jaką osiągał Aucasaurus, odnaleziony w tej samej prowincji co „Bayosaurus”.

W 2007 roku Gasparini, Salgado oraz Coria zaproponowali "bajozaurowi" nazwę gatunkową "Bayosaurus pubica". Jest to jednak i tak nazwa nieoficjalna, która może być tylko tymczasowa. Co do przynależności taksonomicznej tego teropoda również nie ma pewności. Podczas analiz nad jego skamieniałościami, niezbędnymi przy opisywaniu rodzaju, może się ewentualnie okazać, że nie jest on bazalnym abelizauroidem, lecz przedstawicielem którejś z rodzin tego kladu.

Literatura:
1) Coria, Currie and Carabajal, 2006. “A new abelisauroid theropod from Northwestern Patagonia”. Canadian Journal of Earth Sciences. 43, 1283-1289.
2) Gasparini, Salgado and Coria, 2007. “Reptilian faunal succession in the Mesozoic of Patagonia: An updated overview”.
3) Gasparini, Salgado and Coria (eds.). “Patagonian Mesozoic Reptiles”. Indiana University Press, Bloomington, Indiana. 335-358.

Spis gatunków:
"Bayosaurus"- Coria, Currie i Carabajal, 2006
"Bayosaurus pubica"- Gasparini, Salgado i Coria, 2007

Myślę, że nie ma błędów, poprawiłem:
http://www.dinozaury.com/index.php?opti ... Itemid=642

Po drobnych poprawkach wstawiłem opis do ED:
http://encyklopedia.dinozaury.com/index ... Bayosaurus

Kolejny dinek, fajnie

Szkoda, że jeszcze nikt się na poważnie za te szczątki z paleontologów nie wziął, zdaje się same tylko spekulacje. Turon to już chyba typowo późna kreda (nie wiem, może ja robiłem/robię źle - ale "środkową" kredą określam tylko przełom wczesnej i później, tj. alb/cenoman, ale faktycznie możliwe, że w literaturze występuje to inaczej).

Chyba spokojnie możesz dopisać do bibliografii Tortosę i in. oraz Filippiego i in., skoro jakieś tam informacje z nich zaczerpnąłeś ;)

szerman pisze:Szkoda, że jeszcze nikt się na poważnie za te szczątki z paleontologów nie wziął, zdaje się same tylko spekulacje.

został normalnie opisany, tylko przez przypadek stał się nomen nudum

szerman pisze:Turon to już chyba typowo późna kreda (nie wiem, może ja robiłem/robię źle - ale "środkową" kredą określam tylko przełom wczesnej i później, tj. alb/cenoman, ale faktycznie możliwe, że w literaturze występuje to inaczej).

nie wydaje mi się, żeby na to była reguła, ale jak najbardziej turon wydaje się właściwy dla środkowej kredy

szerman pisze:Chyba spokojnie możesz dopisać do bibliografii Tortosę i in. oraz Filippiego i in., skoro jakieś tam informacje z nich zaczerpnąłeś ;)

ja natomiast sugerowałem już chyba, aby iść na skróty i jeśli są odwołania tylko do kladogramów w hasłach, to zalinkować kladogram ale niekoniecznie wpisywać do bibliografii prace. Może być np. tak, że tworzący hasło nie korzysta z tych publikacji ale tylko z kladogramów w ED. Rozwiązanie to, choć jest dość kłopotliwe w realizacji, ma wielki plus: samo podanie pozycji prawie nic nie mówi (chyba że zostanie szczegółowo omówiona), dopiero kladogram mówi coś sensownego o filogenezie.

Kladogramy zalinkowane