Utahraptor pisze:Znajdowane koprolity sugerują, że dinozaury raczej dużych odchodów nie produkowały.
Dawid Mazurek pisze:Odchody największych dinozaurów to góra kilkadziesiąt centymetrów. Wielkość 1-piętrowego budynku, o której wspominasz, to czysta fikcja. Dość dobrze znamy koprolity Tyrannosaurus - nie były wielkie.
"Wielkie" lub nie, to pojęcie względne. Wszyscy zawsze ode mnie chcą, bym im podawał to w centymetrach (tzn. ile cm dł. ma koprolit), tymczasem gdy bardziej miarodajna jest objętość (np. w litrach lub cm sześć.). Wspomniany przez Ciebie Dawidzie koprolit
Tyrannosaurus rex miał objętość 2.4 litra, oraz wymiary 44x16x13 cm (Chin et al., 1998), ale nawet miejszy
Allosaurus pozostawił odchody półtorametrowe, bo miały aż 152x45.7x10.2 cm (Stone et al., 2000). Być może najlepiej są poznane koprolity
Maiasaura; miały one do 7 litrów objętości i przy z grubsza kulistym kształcie do 34 cm średnicy, przy czym często były znacznie mniejsze (Chin & Gill, 1996; Chin, 2007).
Utahraptor pisze:Mogę tylko potwierdzić słowa Dawida. Widocznie dobrze trawiły.
Nie widzę związku pomiędzy "dobrym/złym trawieniem", a rozmiarami odchodów jako tako.
Oczywiście całkowita masa odchodów zależy od rodzaju trawionego materiału, co jest kwestią ilości przyjmowanego pokarmu w ogóle, oraz jego wartości odżywczej (roślinożerca wydali w sumie więcej niż mięsożerca). Nie ma to jednak przełożenia na rozmiar poszczególnych bobków, gdyż jest możliwe wydalenie zarówno w postaci wielu małych, jak i jednego dużego z jednakowym rezultatem... W rzeczywistości wiele spośród największych koprolitów dinozaurów to nagromadzenia wielu bobków, a nie pierwotnie jeden duży.
Choroby układu pokarmowego często wiążą się z wydalaniem pokarmu słabo przetrawionego i w znaczych ilościach, więc może jedynie w tym sensie widzę jakiś związek, ale i tak przekłada się gł. na łączną masę odchodów...
Natomiast wspomniane już koprolity tyranozauroidów wskazują na dość
słabe trawienie pokarmu skoro w jednym z nich (swoją drogą miał aż koło 6 litrów objętości i 64 cm dł.) zachowały się tkanki mięśniowe (Chin et al., 2003). Odchody teropodów zbudowane są często w blisko połowie z nieznacznie nadtrawionych pokruszonych szczątków kostnych (eg. Chin, 1998; Stone et al., 2000), co wskazuje raczej na szybki metabolizm i wydalanie pokarmu, niż na długie i dokładne trawienie.
Podobnie, ciężko nazwać dobrze przetrawionymi odchody roślinożerców. Przykładowo koprolity
Maiasaura w 13-85% złożone ze szczątków drewna (Chin, 2007). Oczywiście, jeśli chcecie można powiedzieć też odwrotnie - trawiły aż tak dobrze, że mogły nawet jeść drewno
. Warto też wspomnieć nasiona zachowane w koprolitach przypisywanych tytanozaurom (Ambwani & Dutta, 2005; Dutta & Ambwani 2007), choć akurat tych roślinożercy z reguły nie są w stanie przetrawić.
Utahraptor pisze:Nie zapominajmy także o roli koprofagów, które czyszczą większość ekosystemów z tego co po tym trawieniu zostaje.
Większość odchodów (o ile nie zajdą szczególne okoliczności) się naturalnie rozkłada w ciągu kilku dni lub tygodni i nawet nie widzę tu szczególnej potrzeby przytaczania organizmów szczególnie wyspecjalizowanych w wykorzystywaniu odchodów, jak np. chrząszczy gnojowych.
Jedyne opisane z dinozaurzych odchodów interakcje z chrząszczami gnojowymi pochodzą z kampanu z późnej kredy ze wspomnianych już powyżej koprolitów
Maiasaura (Chin & Gill, 1996). W koprolitach tych obecnych jest też siedem rodzajów ślimaków, które je osiedliły już po wydaleniu (Chin et al., 2008). Ślady koprofagów (prawdopodobnie takich jak larwy muchówek) znane są też z koprolitów z formacji Chinle z późnego triasu (Wahl et al., 1998), o niezidentyfikowanych wytwórcach.
Literatura:
Ambwani, K., Dutta, D., 2005. Seed-like structure in dinosaurian coprolite of Lameta Formation (Upper Cretaceous) at Pisdura, Maharashtra, India.
Current Science, vol. 88, no. 3: 352-354.
Chin, K. and Gill, B.D., 1996. Dinosaurs, dung beetles, and conifers: participants in a Cretaceous food web.
PALAIOS, 11(3): 280-285.
Chin, K., Tokaryk, T.T., Erickson, G.M. and Calk, L.C., 1998. A king-sized theropod coprolite.
Nature, 393: 680-682.
Chin, K., Eberth, D.A., Schweitzer, M.H., Rando, T.A., Sloboda, W.J. and Horner, J.R., 2003. Remarkable preservation of undigested muscle tissue within a Late Cretaceous tyrannosaurid coprolite from Alberta, Canada.
PALAIOS, volume 18, No. 3, pp. 286-294.
Chin, K., 2007., The paleobiological implications of herbivorous dinosaur coprolites from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana: Why eat wood?
PALAIOS, v. 22, p. 554–566.
Chin, K., Hartman, J.H. & Roth, B., 2008: Opportunistic exploitation of dinosaur dung: fossil snails in coprolites from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana.
Lethaia, 10.1111/j.1502-3931.2008.00131.x
Dutta, D., Ambwani, K., 2007. Capers: A food for Upper Cretaceous dinosaurs of Pisdura, India.
Current Science, vol. 92, no. 7: 897-899.
Stone, D.D., Crisp, E.L., Bishop, J.R., 2000. A large meat-eating dinosaur coprolite from the Jurassic Morrison Formation of Utah.
2000 GSA Annual Meeting -- Reno, Nevada, Abstract.
Wahl, A. M., Martin A.J., Hasiotis S.T.., 1998. Vertebrate coprolites and coprophagy traces, Chinle Formation (Late Triassic), Petrified Forest National Park, Arizona.
National Park Service, Paleontological Research, Technical Report 98/01, p. 144–148.