Forum Dinozaury.com

Wood JR, Wilmshurst JM (2019) Comparing the effects of asynchronous herbivores on New Zealand montane vegetation communities. PLOS ONE 14(4): e0214959. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0214959

Jakimś cudem udało mi się znaleźć w stosie zdjęć czarnej dziury artykuł o nowym gatunku człowieka z Filipin - Homo luzonensis.

Florent Détroit, Armand Salvador Mijares, Julien Corny, Guillaume Daver, Clément Zanolli, Eusebio Dizon, Emil Robles, Rainer Grün & Philip J. Piper (2019). "A new species of Homo from the Late Pleistocene of the Philippines". Nature 568, 181–186 (2019). https://doi.org/10.1038/s41586-019-1067-9

Nieco cech wskazuje, że te formy H. floresiensis i H. luzonensis z wysp południowowschodniej Azji różniły się od nas bardziej niż H. sapiens neanderthalensis i H. sapiens denisova. Mimo to, odnoszę wrażenie, że autorzy tej pracy nie wykazali, że okazy należą do jakiegoś nowego gatunku z rodzaju Homo, a jedynie pokazali specyficzną kombinację w większości normalnych cech w oparciu o bardzo niekompletny materiał.

Co więcej, w pracy wciąż omawiany jest H. neanderthalensis jako samodzielny gatunek, choć od paru ładnych lat wiemy, że biologicznie należał do tego samego gatunku, co my (tj. krzyżował się swobodnie z H. sapiens i nosimy jego geny). Pokazuje to, że autorzy pracy o nowym "gatunku" człowieka, H. luzonensis, swej praktyki nazewniczej nie starają się opierać na poszukiwaniu biologicznej ścisłości, co nieco wzbudza obawy.

Spójrzmy też na diagramie Fig. 4B z przedtrzonowcami, co się stanie z H. floresiensis i H. luzonensis, w sytuacji gdy H. s. sapiens i H. s. neanderthalensis uznać za ten sam gatunek - metrycznie rzecz ujmując wówczas obie wyspiarskie formy również zostaną w nim zawarte (!), w odróżnieniu od H. erectus.

Ag.Ent pisze:Od mniej więcej tygodnia numerem jeden wśród paleontologicznych wieści jest Tanis. Pewne zdziwienie wywołał we mnie fakt, że do tej pory nikt na forum o tym nie wspomniał

(...)

1 kwietnia 2019 roku na łamach prestiżowego czasopisma „Proceedings of the National Academy of Sciences” ukazał się artykuł o odkryciu niezwykłego stanowiska nazwanego „Tanis”

Wszystko przez tę podejrzaną datę ;)

Wg mnie to tylko ciekawostka

The Early Origin of Feathers
https://doi.org/10.1016/j.tree.2019.04.018

geneza piór datowana na wczesny trias

Ukazał się artykuł:
David Michael Unwin and D. Charles Deeming (2019)
Prenatal development in pterosaurs and its implications for their postnatal locomotory ability.
Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences 286(1904): 20190409
https://urldefense.proofpoint.com/v2/ur ... 1s7UqOo&e=

Wskazujący na to, że pisklęta pterozaurów mogły latać już tuż po wykluciu się z jajek i prawdopodobnie nie było opieki rodzicielskiej u tych zwierząt.

Romano, M., Manucci, F., 2019. Resizing Lisowicia bojani: volumetric body mass estimate and 3D reconstruction of the giant Late Triassic dicynodont. Historical Biology. https://doi.org/10.1080/08912963.2019.1631819

Ten takson jest chyba nieważny?

kryty_niekrytyczny pisze:Ten takson jest chyba nieważny?

Ja się nie spodziewam, by w PANie zwołano w Muzeum Ewolucji kolejną konferencję prasową, na której ogłoszą, że dicynodont może jednak nie był taki duży, a nazwa jest nieważna, bo niewłaściwie opublikowana. Na poprzedniej konferencji dziennikarze nie mogli pojąć, o co chodzi z tą nowiną o rozmiarze dicynodonta, bo czy już 10 lat temu nie było powszechnie wiadomo, że lisowicki dicynodont był bardzo duży...? Ta wpadka z nazwą to masakra.

Czy ktoś w jakimś artykule tak formalnie napisał, że ten takson jest nieważny? Pewnie od tego zależy, czy i jak długo nazwa będzie w obiegu.

Jednak nie ma nadziei na żadne białka z kości dinozaurów albo innych mezozoicznych bestii? :(

Saitta E.V. i in. 2019. Cretaceous dinosaur bone contains recent organic material and provides an environment conducive to microbial communities. eLife 8: e46205. https://doi.org/10.7554/eLife.46205

Harvati et al., 2019. Apidima Cave fossils provide earliest evidence of Homo sapiens in Eurasia. Nature. https://doi.org/10.1038/s41586-019-1376-z

Elektorornis chenguangi - nowy gatunek enantiornita opisany z birmańskiego bursztynu. Cechował się bardzo wydłużonym trzecim palcem stopy. Funkcje tegoż palca nie są jasne - możliwe, że służył on zdobywaniu pokarmu lub poruszaniu się na drzewach.

Xing L.D., O'Connor J.K., Chiappe L.M., McKellar R.C., Carroll N., Bai M., Lei F.M. 2019. A new enantiornithine bird with unusual pedal proportions found in amber. Current Biology. https://doi.org/10.1016/j.cub.2019.05.077

Indrasaurus wangi to nowy gatunek jaszczurki z dolnokredowej formacji Jiufotang (ok. 120 mln lat). Co ciekawe, opisano ją z brzucha mikroraptora. Znalezisko to sugeruje, że mikroraptor prawdopodobnie nie był w stanie wydalać wypluwek, w przeciwieństwie do np. anchiornisa.

O'Connor J.K., Zheng X., Dong L., Wang X., Wang Y., Zhang X., Zhou Z. 2019. Microraptor with ingested lizard suggests non-specialized digestive function. Current Biology. https://doi.org/10.1016/j.cub.2019.06.020

155 milionów lat temu w Górach Świętokrzyskich żyły pterozaury filtrujące jak flamingi.

Qvarnström M, Elgh E, Owocki K, Ahlberg PE, Niedźwiedzki G. 2019. Filter feeding in Late Jurassic pterosaurs supported by coprolite contents. PeerJ 7:e7375 https://doi.org/10.7717/peerj.7375

Opisano nowy okaz dinozauromorfa wspierający koncepcję o synonimii rodzajów Lewisuchus i Pseudolagosuchus. W bibliografii cytowana jest praca Nesbitta i wsp. o anatomii asilizaura, która wkrótce powinna ukazać się na łamach tego samego czasopisma (może jakiś specjalny numer poświęcony triasowym dinozauromorfom? Oby :)).

Ezcurra MD, Nesbitt SJ, Fiorelli LE, Desojo JB. 2019. New specimen sheds light on the anatomy and taxonomy of the early Late Triassic dinosauriforms from the Chañares Formation, NW Argentina. Anatomical Record. https://doi.org/10.1002/ar.24243

Dwie bardzo ciekawe prace. Fajnie, że w końcu problem pseudolagozucha jest rozstrzygnięty. Inna sprawa, że czaszka lewizucha wcale nie przypomina innych silezaurydów. Wprawdzie ma mocno osadzone w zębodołach zęby, ale nie ma dziobu, a zamiast tego wiele ostrych zębów. Czy zatem jest to stan wyjściowy dla innych silezaurydów, czy może kwestia symplezjomorfii w szkielecie kończyn? Dokładny opis szkieletu asilizaura powinien pomóc zrozumieć ten problem. Nie mogę się doczekać.

Słynny australijski kredowy dicynotont to diprotodontyd:
Espen M. Knutsen & Emma Oerlemans (2019) "The last dicynodont? Re-assessing the taxonomic and temporal relationships of a contentious Australian fossil" Gondwana Research https://doi.org/10.1016/j.gr.2019.07.011



smuteczek :(

Smuteczek, ale przynajmniej jedna kontrowersja mniej.

Opisano właśnie nową jaszczurkę prawdopodobnie z początku późnej jury! Prawie cały szkielet! Jaszczurka może reprezentować etap sprzed rozdzielenia się dzisiejszych linii:

Dong, L., Wang, Y., Mou, L., Zhang, G., Evans, S.E. 2019. A new Jurassic lizard from China. Geodiversitas, t. 41, nr 16, str. 623-641.
http://sciencepress.mnhn.fr/en/periodiq ... itas/41/16

Nie wiem, czy wiecie, ale znany opisany został już trzeci silezauryd z formacji Chinle - Kwanasaurus. Drugim jest opisany w 2018 roku Soumyasaurus.
Non-dinosaurian dinosauromorphs from the Chinle Formation (Upper Triassic) of the Eagle Basin, northern Colorado: Dromomeron romeri (Lagerpetidae) and a new taxon, Kwanasaurus williamparkeri (Silesauridae).
Martz&Small
PeerJ 7:e7551

Jakiś czas temu ukazał się opis skrzypów i paproci z późnotriasowego stanowiska w Krasiejowie. Niestety te dane botaniczne nie wnoszą wiele do dyskusji na temat wieku tego stanowiska (karnik czy noryk).

Pacyna G. 2019. Sphenopsid and fern remains from the Upper Triassic of Krasiejów (SW Poland). Annales Societatis Geologorum Poloniae 89. https://doi.org/10.14241/asgp.2019.13

"Nowe" stanowisko z jurajskimi gadzinami (żółwie, pliozaury, elasmozaury, talatozuchy) w Polsce.
https://doi.org/10.1016/j.pgeola.2019.09.004

Ukazał się wreszcie monograficzny opis anatomii asilizaura:

Nesbitt S.J., Langer M.C., Ezcurra M.D. 2019. The anatomy of Asilisaurus kongwe, a dinosauriform from the Lifua Member of the Manda Beds (~Middle Triassic) of Africa. Anatomical Record. https://doi.org/10.1002/ar.24287

Ag.Ent pisze:Pacyna G. 2019. Sphenopsid and fern remains from the Upper Triassic of Krasiejów (SW Poland). Annales Societatis Geologorum Poloniae 89. https://doi.org/10.14241/asgp.2019.13

Ag.Ent pisze:Nesbitt S.J., Langer M.C., Ezcurra M.D. 2019. The anatomy of Asilisaurus kongwe, a dinosauriform from the Lifua Member of the Manda Beds (~Middle Triassic) of Africa. Anatomical Record. https://doi.org/10.1002/ar.24287

Ukazały się dwie prace, na które długo czekałem. Z roślinami z Krasiejowa to nie koniec, bo czekamy na opis roślin nasiennych. Niemniej autor preferuje karnicki wiek zespołu roślinnego w Krasiejowie. Mnie jednak bardziej zastanawia czemu tak mało jest w Krasiejowie roślin wilgociolubnych? Czy to tylko kwestia tafonomii? Może metopozaur rzeczywiście zagrzebywał się w mule w czasie pory suchej?
Druga praca tyczy krewniaka silezaura. Manuskrypt długo czekał na wersję online. Teraz już wiemy, że jest to karnik, a nie anizyk. Zwierzę bardzo podobne do silezaura. Zaskakuje prawie bezzębna kość przedszczękowa i duże okno przedoczodołowe. Za to dziób w dolnej szczęce jest słabiej rozwinięty niż u silezaura, u którego zakrzywia się do góry. Szkoda, że rekonstrukcje szkieletu są bardzo pobieżne i z jednego rzutu.

Ag.Ent pisze:Od mniej więcej tygodnia numerem jeden wśród paleontologicznych wieści jest Tanis. Pewne zdziwienie wywołał we mnie fakt, że do tej pory nikt na forum o tym nie wspomniał - by temu zaradzić, napisałem krótkiego niusa ;)
[...]
DePalma R.A., Smit J., Burnham D.A., Kuiper K., Manning P.L., Oleinik A., Larson P., Maurrasse F.J., Vellekoop J., Richards M.A., Gurche L., Alvarez W. 2019. A seismically induced onshore surge deposit at the KPg boundary, North Dakota. Proceedings of the National Academy of Sciences. https://doi.org/10.1073/pnas.1817407116

Wykład Jana Smita: https://www.youtube.com/watch?v=DVoPwmwOMeg
Między ~30:00 a ~33:00: tektyty w bursztynie, gniazda owadów i nory ssaków (z kośćmi), embrion pterozaura, tropy dinozaurów, skóra i pióra - dinozaurów.

kryty_niekrytyczny pisze:Między ~30:00 a ~33:00: tektyty w bursztynie, gniazda owadów i nory ssaków (z kośćmi), embrion pterozaura, tropy dinozaurów, skóra i pióra - dinozaurów.

Niezły zestaw. Trzeba będzie posłuchać tego wykładu.

W nowym APP ukazał się nekrolog prof. Teresy Maryańskiej, zmarłej dwa miesiące temu legendy polskiej paleontologii - uczestniczki prac na pustyni Gobi i autorki opisów wielu nowych gatunków i grup dinozaurów.
http://app.pan.pl/archive/published/app ... 952019.pdf

Miesiąc temu ukazał się artykuł na temat niemal kompletnego rekina z dewonu Maroka. Znalezisko pozwala poznać szczegóły budowy i trybu życia rodzaju Phoebodus znanego dotychczas tylko z zębów. Wśród autorów jest Polak: Michał Ginter w Wydziału Geologii UW.

Frey, L., Coates, M., Ginter, M., Hairapetian, V., Rücklin, M., Jerjen, I., & Klug, C. (2019). The early elasmobranch Phoebodus: phylogenetic relationships, ecomorphology and a new time-scale for shark evolution. Proceedings of the Royal Society B, 286(1912), 20191336.
https://royalsocietypublishing.org/doi/ ... .2019.1336